|
ที่มาของประชากรลาว
ที่มาของประชากรลาว (Peopling of Laos) หมายถึงการที่กลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ในลาวเกิดขึ้นเป็นชุมชนในประเทศลาวปัจจุบัน โดยเชื่อว่าประชากรลาวในปัจจุบันมีความเกี่ยวพันกับกลุ่มประชากรที่มีดีเอ็นเอในโครโมโซมวายแบบฮาโลกรุป O ซึ่งมีความใกล้เคียงกับชนกลุ่มน้อยในจีนเมื่อ 35,000 ปีที่ผ่านมา ซึ่งต่อมากลุ่มชนดังกล่าวได้แพร่กระจาย จนบางส่วนเข้ามาอยู่ในดินแดนที่เป็นประเทศลาวในปัจจุบัน การมาถึงของชาวขมุ กลุ่มชนที่พูดกลุ่มภาษาขมุจัดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์กลุ่มแรก ๆ ที่มีหลักฐานว่าเข้ามาถึงดินแดนที่เป็นประเทศลาวในปัจจุบัน ต่อมาได้กลมกลืนไปกับกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษาในกลุ่มภาษามอญ-เขมรที่เข้ามาภายหลัง รวมทั้งกลุ่มชนที่พูดภาษาไท เชื่อกันว่าชาวขมุเหล่านี้ อพยพจากจีนเข้าสู่ดินแดนที่เป็นประเทศลาวในทุกวันนี้เมื่ออย่างน้อย 4,000 ปีที่ผ่านมา กลุ่มชนนี้เคยเป็นส่วนหนึ่งของบรรพบุรุษที่พูดภาษาออสโตรเชียติกดั้งเดิม ที่มีบ้านเกิดตามแนวชายแดนจีนในปัจจุบันเมื่อราว 10,000 ปีที่ผ่านมา จากการวิเคราะห์ดีเอ็นเอในโครโมโซมวายแบบฮาโลกรุป O บรรพบุรุษเหล่านี้ มีต้นกำเนิดร่วมกับกลุ่มขนที่พูดภาษาจีน-ทิเบตดั้งเดิมและภาษาม้ง-เมี่ยนดั้งเดิม จำนวนประชากรในกลุ่มที่พูดภาษากลุ่มขมุในลาว ได้แก่
การอพยพมาตามแนวชายฝั่งของกลุ่มที่พูดภาษามอญ-เขมรเช่นเดียวกับชาวขมุ กลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษากลุ่มมอญ-เขมร เป็นชนกลุ่มแรก ๆ ที่เข้ามาตั้งหลักแหล่งในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ชนกลุ่มนี้คาดว่าแพร่กระจายเข้ามาในลาวในยุคโลหะ โดยมีเอกลักษณ์คือปลูกข้าว ตีโลหะ เลี้ยงสัตว์และพูดภาษากลุ่มมอญ-เขมร โดยเริ่มแพร่กระจายจากชายฝั่งตะวันออกไปตะวันตก แล้วจึงอพยพเข้าไปในแผ่นดิน คาดว่าขนกลุ่มนี้เข้าสู่ลาวทางตะวันตก โดยผ่านไทยและกัมพูชาเข้าไป กลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษากลุ่มมอญ-เขมรในลาวได้แก่
การมาถึงของชาวปะหล่องจากพม่ากลุ่มชนที่พูดภาษาในกลุ่มภาษาปะหล่อง เป็นชนพื้นเมืองในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เชื่อว่าจุดกำเนิดของชนเหล่านี้อยู่ในพม่าใกล้กับแนวชายแดนจีน ชาวปะหล่องมีความสัมพันธุ์ใกล้ชิดกับชาวขมุ โดยเป็นกลุ่มชนที่พูดภาษาตระกูลออสโตรเอเชียติกในพม่า กลุ่มชนที่พูดภาษากลุ่มปะหล่องในลาว ได้แก่
การอพยพของชาวไทจากจีนการอพยพของกลุ่มชนที่พูดภาษาตระกูลไทจากเขตภูเขาทางเหนือเข้าสู่ดินแดนที่เป็นประเทศลาวในปัจจุบันเกิดขึ้นอย่างช้า ๆ โดยเข้ามาตามที่ราบลุ่มแม่น้ำทางเหนือ เข้ามาอาศัยในที่ราบลุ่ม และเข้ามาแทนที่หรืออยู่ร่วมกับกลุ่มชนที่พูดภาษาในตระกูลออสโตร-เอเชียติก ภาษาและวัฒนธรรมของชาวไทเป็นวัฒนธรรมที่โดดเด่นในประเทศไทยและลาวในปัจจุบัน จุดกำเนิดของกลุ่มชนที่พูดภาษาตระกูลขร้า-ไทมีต้นกำเนิดทางตอนใต้ของจีนและมีบรรบุรุษร่วมกับกลุ่มชนที่พูดภาษาออสโตรนีเซียนดั้งเดิม[1] กลุ่มชนที่พูดภาษาตระกูลขร้า-ไทในลาวได้แก่
การอพยพของชาวม้ง-เมี่ยนจากจีนชาวม้ง-เมี่ยนอพยพจากจีนเข้าสู่ลาวในช่วงเวลาที่กว้าง ยกเว้นชาวลูเมี่ยนที่อพยพจากจีนเข้าสู่เวียดนามในพุทธศตวรรษที่ 18 แล้วจึงเข้าสู่ลาว จุดกำเนิดของชาวม้งเมี่ยนคาดว่าอยู่ที่ Kweichow ในมณฑลยูนนาน เมื่อราว 2000 ปีที่แล้ว ชาวม้งกลุ่มต่าง ๆ ในลาวได้แก่
การอพยพอย่างต่อเนื่องของกลุ่มที่พูดภาษาจีนการอพยพของชาวจีนเข้าสู่ลาวเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องมาหลายศตวรรษ โดยกลุ่มชาวจีนที่พบมากในลาวมักมาจากทางภาคใต้ของจีน การอพยพของชาวโลโลจากทิเบตผ่านพม่ากลุ่มชนที่พูดภาษากลุ่มโลโลนี้คาดว่าเป็นลูกหลานของชาวเกวียงโบราณในจีนตะวันตก ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของชาวทิเบต ชาวหน่าซีและชาวเกวียงในปัจจุบัน ชาวโลโลหรือชาวอี้อพยพมาจากทางตะวันออกเฉียงใต้ของทิเบตเข้าสู่เสฉวน ยูนนาน บางส่วนเข้าสู่พม่า และมายังลาว กลุ่มชาติพันธุ์ในกลุ่มนี้ได้แก่
การอพยพของชาวกะโดจากจีนนอกจากกลุ่มที่พูดภาษากลุ่มโลโลแล้ว ชาวกะโดเป็นกลุ่มชาติพันธุ์ที่พูดภาษากลุ่มทิเบต-พม่าอีกกลุ่มหนึ่งในลาว มี 225 คนในแขวงพงสาลี คาดว่าอพยพมาจากจีน พูดภาษาในกลุ่มพม่า-ทิเบตเช่นเดียวกับชาวโลโล อ้างอิง
|
