รายชื่อแหล่งมรดกโลกในประเทศลาว

องค์การการศึกษา วิทยาศาสตร์ และวัฒนธรรมแห่งสหประชาชาติ (ยูเนสโก) ได้ขึ้นทะเบียนแหล่งมรดกโลกของประเทศลาวทั้งสิ้น 3 แหล่ง^[1]

วัดพู

หลวงพระบาง

ทุ่งไหหิน

ที่ตั้งแหล่งมรดกโลกในประเทศลาว

*หมายเหตุ: ระบุชื่อสถานที่ตามที่ขึ้นทะเบียนในบัญชีแหล่งมรดกโลก

สถานที่	ภาพ	ที่ตั้ง	ประเภท	พื้นที่ (เฮกตาร์)	ปีขึ้นทะเบียน (พ.ศ./ค.ศ.)	คำบรรยาย	อ้างอิง
เมืองหลวงพระบาง		แขวงหลวงพระบาง 19°53′20″N 102°8′0″E / 19.88889°N 102.13333°E / 19.88889; 102.13333 (Town of Luang Prabang)	วัฒนธรรม: (ii), (iv), (v)	820; พื้นที่กันชน 12,560	2538/1995	หลวงพระบางเป็นตัวอย่างอันโดดเด่นของการผสมผสานระหว่างสถาปัตยกรรมแบบดั้งเดิมของลาวกับอิทธิพลจากเจ้าอาณานิคมยุโรปในคริสต์ศตวรรษที่ 19 และ 20	479[2]
วัดพูและการตั้งถิ่นฐานโบราณที่เกี่ยวเนื่องภายในภูมิทัศน์วัฒนธรรมจำปาศักดิ์		แขวงจำปาศักดิ์ 14°50′54″N 105°49′20″E / 14.84833°N 105.82222°E / 14.84833; 105.82222 (Vat Phou and Associated Ancient Settlements within the Champasak Cultural Landscape)	วัฒนธรรม: (iii), (iv), (vi)	39,000	2544/2001	สิ่งก่อสร้างต่าง ๆ แสดงถึงพัฒนาการในคริสต์ศตวรรษที่ 5 ถึง 15 ที่เกี่ยวข้องกับอาณาจักรพระนคร	481[3]
แหล่งไหหินใหญ่ ในเชียงขวาง – ทุ่งไหหิน		แขวงเชียงขวาง 19°25′51.8″N 103°9′8″E / 19.431056°N 103.15222°E / 19.431056; 103.15222 (Megalithic Jar Sites in Xiengkhuang – Plain of Jars)	วัฒนธรรม: (iii)	174.56; พื้นที่กันชน 1,012.94	2562/2019	แหล่งโบราณคดีที่เก่าแก่ในช่วงสมัยยุคเหล็กซึ่งมีอายุราว 3,000–2,500 ปีก่อนคริสต์ศักราช บ่งบอกถึงความสัมพันธ์ระหว่างสังคมที่ซับซ้อนมากขึ้นและโครงสร้างหินใหญ่ที่อยู่ในชุมชนยุคเหล็กในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้	1587[4]

ประเทศลาวมีสถานที่ที่ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น (Tentative List) เพื่อพิจารณาเป็นแหล่งมรดกโลกในอนาคตทั้งสิ้น 2 แห่ง ดังนี้^[1]

ปี พ.ศ./ค.ศ. ในวงเล็บ หมายถึงปีที่สถานที่นั้น ๆ ได้ขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้น

• พระธาตุหลวงแห่งเวียงจันทน์ (2535/1992)
• เขตป่าสงวนแห่งชาติหีนหนามหน่อ (2559/2016)