|
ภาษาไทปาว
ภาษาไทปาว ในเอกสารเวียดนามใช้เรียกแบบรวม ๆ กับไทกลุ่มอื่นว่า ท้ายห่างต่ง (เวียดนาม: Thái Hàng Tổng) เป็นภาษาหนึ่งในกลุ่มภาษาไท พบในประเทศเวียดนาม และประเทศลาว ในเวียดนามระบุว่า ท้ายห่างต่ง แบ่งออกเป็นสองสำเนียง คือ ไทปาว และไทญ้อ[2] ส่วนประเทศลาวพบผู้ใช้ภาษาดังกล่าวที่เมืองคำเกิด เมืองปากกระดิง และเมืองเวียงทอง แขวงบอลิคำไซ ประเทศลาว อักษรลายปาวกลุ่มท้ายห่างต่งในเหมื่องเคือง จังหวัดเหงะอาน มีอักขรวิธีของตนเองเรียกว่าลายปาว โดยมีแชล แฟร์ลุส (Michel Ferlus) คอยให้การสนับสนุนการอนุรักษ์อักษรนี้ตั้งแต่ พ.ศ. 2549 เป็นต้นมา[3] อ้างอิง
|
||||||||||||||||||
