รถไฟใต้ดินมิวนิก

รถไฟใต้ดินมิวนิก
ข้อมูลทั่วไป
ที่ตั้ง	มิวนิก
ประเภท	รถไฟใต้ดิน, รถไฟผิวดิน
จำนวนสาย	7[1]
จำนวนสถานี	100[1][note 1]
ผู้โดยสารต่อวัน	1,035,600 คน (ค.ศ. 2012)
ผู้โดยสารต่อปี	378 ล้านคน (ค.ศ. 2012)[1]
เว็บไซต์	MVG (บริษัทขนส่งมิวนิก)
การให้บริการ
เริ่มดำเนินงาน	19 ตุลาคม ค.ศ. 1971
ผู้ดำเนินงาน	บริษัทขนส่งมิวนิก (Münchner Verkehrsgesellschaft)
จำนวนขบวน	572 คัน[1]
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง	95 km (59.0 mi)[1]
รางกว้าง	1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) (รางมาตรฐาน)
ความเร็วเฉลี่ย	35.6 mph (57.3 km/h)[1]
ผังเส้นทาง

รถไฟใต้ดินมิวนิก (เยอรมัน: U-Bahn München อูบาห์น มึนเชิน) เป็นระบบขนส่งมวลชนขนาดใหญ่ในเมืองมิวนิก ประเทศเยอรมนี เริ่มดำเนินการในปี ค.ศ. 1971^[1] โดยบริษัทขนส่งมิวนิก (Münchner Verkehrsgesellschaft, MVG) ปัจจุบันมีจำนวน 7 เส้นทาง 96 สถานี ระยะทางทั้งสิ้น 95 กิโลเมตร (59 ไมล์)^[1]

ปัจจุบันมีจำนวน 7 เส้นทาง 96 สถานี ระยะทางทั้งสิ้น 95 กิโลเมตร (59 ไมล์)^[1]

	โอลึมเพีย-ไอน์เคาฟส์เซ็นทรุม — มังฟาลพลัทซ์
	เฟลท์มอคิง — เมสเซชตัทออสท์
	โมซัค — เฟือร์สเทินรีทเวสท์
	เวสท์เอ็นท์ชตรัสเซอ — อาราเบลลาพาร์ก
	ไลเมอร์พลัทซ์ — นอยแพร์ลัคซืท
	การ์ชิง-ฟอร์ชุงเซ็นทรุม — คลีนีคุมโกรสฮาเดิร์น
	เวสท์ฟรีทโฮฟ — นอยแพร์ลัคเซ็นทรุม

โครงข่ายมีระยะทางทั้งสิ้น 95 กิโลเมตร (59 ไมล์)^[1] มีสถานีจำนวน 100 สถานี (เมื่อนับรวมสถานีเปลี่ยนเส้นทาง)^[1] สถิติผู้โดยสารปี ค.ศ. 2012 อยู่ที่ 378 ล้านคน^[1] รถไฟใช้ความเร็วสูงสุดที่ 80 กิโลเมตรต่อชั่วโมง

• 
  สายอู 2
  (สถานี Trudering)
• 
  สายอู 3
  (สถานี Olympiazentrum)
• 
  สายอู 4
  (สถานี Theresienwiese)
• 
  สายอู 5
  (สถานี Neuperlach Süd)
• 
  สายอู 7
  (สถานี Westfriedhof)

U6 (ทิศเหนือ) : การปรับปรุงสถานีเฟริทมานิง

ต้องมีสถานีรถไฟฟ้าใต้ดินขนาดที่ใหญ่กว่านี้ในละแวกสนามกีฬาอัลลิอันซ์อาเรนาใหม่ ชานชลาใหม่ที่ 2 ถูกสร้างขึ้น และชานชลาเก่าถูกย้ายไปทางเหนืออีกประมาณ 100 เมตร สะพานเดินข้ามได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อที่จะได้เข้าถึงชานชลาได้ง่ายขึ้น นอกจากนี้ยังมีการสร้างรางรถเพิ่มอีกด้วย เริ่มสร้างเมื่อ 10 ตุลาคม 2002 และเปิดให้บริการใน 4 พฤษภาคม 2005

U3/U6: การปรับปรุงสถานีมารีนพลัทซ์

จากการเพิ่มขึ้นของการจราจรและการสร้างสนามกีฬาอัลลิอันซ์อาเรนาใหม่ทำให้มีความจำเป็นจะต้องขยายสถานีนี้ ซึ่งเป็นสถานีเปลี่ยนรถขนาดใหญ่ จึงมีการสร้างอุโมงค์ทางเดินเพิ่มขึ้นเพื่อที่จะให้มีการกระจายผู้โดยสารที่จะไปต่อรถ S-Bahn. โดยสร้างขนานกับชานชลาที่มีอยู่แล้ว เริ่มสร้างเมื่อ 27 พฤษภาคม 2003 และเปิดให้บริการใน 29 พฤษภาคม 2006

U6 (ทิศเหนือ) : ขยายเส้นทางการ์ชิง-โฮคบรึค - การ์ชิง - การ์ชิง-ฟอร์ชุงเซนทรุม

การขยายครั้งนี้ผ่านเมืองการชิงซึ่งมีมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีแห่งมิวนิกวิทยาเขตการ์ชิงและสถาบันวิจัยอื่นๆตั้งอยู่ ให้เข้าถึงระบบรถไฟฟ้าใต้ดิน เริ่มสร้างเมื่อ 2 เมษายน 2001 และเปิดให้บริการใน 14 ตุลาคม 2006

U3 (ทิศเหนือ) : ขยายเส้นทางโอลึมเปียเซนทรุม - โอเบอร์วีเซนเฟลด์ - โอลึมเปีย-ไอน์เคาฟ์เซนทรุม

เริ่มสร้างเมื่อ 5 มิถุนายน 2001 และเปิดให้บริการใน 28 ตุลาคม 2007

U3 (ทิศเหนือ) : ขยายเส้นทางโอลึมเปีย-ไอน์เคาฟ์เซนทรุม - โมซาเคอร์ ซังค์-มาร์ตินส์-พลัทซ์ - โมซัค

เริ่มสร้างเมื่อ 7 สิงหาคม 2004 และเปิดให้บริการใน 11 ธันวาคม 2010

U1 (ทิศใต้) : ขยายเส้นทาง มังฟาลพลัทซ์ - เลารินพลัทซ์ - โรงพยาบาลฮาร์ลาคิง

เป็นโครงการที่ค่อนข้างล่วงหน้าไปมาก และเนื่องจากมีการคาดการณ์ผู้โดยสารว่ามีไม่มาก จึงทำให้หยุดโครงการนี้และให้ใช้รถรางจากสถานีชวานเซชตราเซอแทน

U1 (ทิศเหนือ) : ขยายเส้นทาง โอลึมเปีย-ไอน์เคาฟ์เซนทรุม - ฟาซาเนอรี (S) - เฟลด์มอคิง - ฮาเซนแบร์กึล นอร์ด

U3 (ทิศตะวันตก) : ขยายเส้นทาง โมซัค - วาลด์ฮอร์นชตราซเซอ - อุนเทอร์เมนซิง (S)

U4 (ทิศตะวันออก) : ขยายเส้นทาง อาราเบลลาพาร์ค - โคซิมาพาร์ค - ฟีเดลีโอพาร์ค - เองกึลชาลคิง (S)

โครงการนี้มีขึ้นพร้อมกับการขยาย S-Bahn สาย S8 จากบนดินลงสู่ใต้ดินจากสถานีอุนเทอร์เฟอริง (S) จนไปถึง ลอยช์เทนแบร์กกริง (S).

U5 (ทิศตะวันตก) : ขยายเส้นทาง ไลเมอร์พลัทซ์ - วิลลีบาลด์ชตราซเซอ - อัม คนี - พาซิง (S)

แม้เส้นทางนี้จะได้รับการอนุมัติแล้ว แต่ก็ยังคงมีข้อถกเถียงกันอยู่ว่าจะมีประโยชน์มากเพียงใด เนื่องจากสายนี้จะวิ่งขนานกับ S-Bahn และรถรางสาย 19 โดยบางส่วนเห็นว่าการขยายโดยผ่าน บลูเมเนา โดยมีเพิ่มอีก 5-6 สถานี จะทำให้พื้นที่ที่ห่างไกลจาก S-Bahn เข้าถึงได้มากขึ้น

U6 (ทิศใต้) : ขยายเส้นทาง คลีนิคุมโกรซฮาเดิร์น - มาร์ตินสรีด

จะเริ่มสร้างปลายปี 2016 แล้วเสร็จในปี 2020

U6 (ทิศเหนือ) : ขยายเส้นทาง การ์ชิง-ฟอร์ชุงเซนทรุม - ฮาลแบร์กโมส - ท่าอากาศยานนานาชาติมิวนิก

U9 สายลัด: มาร์ตินสรีด - อิมเพลอชตราซเซอ - สถานีกลาง - พินาโคเทค - กีเซลาชตราซเซอ - การ์ชิง-ฟอร์ชุงเซนทรุม

ในวันที่ 11 กุมภาพันธ์ 2014, SWM/MVG ได้ประกาศรายละเอียดการสร้างสายรถไฟทางลัดสายใหม่ ^[2] ซึ่งจะเรียกว่า U9 โดยสายนี้จะช่วยกระจานผู้โดยสารที่แน่นขนัดจากสาย U1/U2/U7/U8 และ U3/U6 โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่สถานีเปลี่ยนรถอย่าง เซนดลิงเกอร์ ทอร์ (U1/U2/U7/U8 และ U3/U6), สถานีกลาง (U1/U2/U7/U8 และ U4/U5), และ โอเดออนพลัทซ์ (U3/U6 และ U4/U5), และจะช่วยร่นเวลาการเดินทางจาก สถานีกลาง และ สนามกีฬาอัลลิอันซ์อาเรนา โดยไม่ต้องเปลี่ยนรถไฟที่สถานีมารีนพลัทซ์หรือโอเดออนพลัทซ์อีกต่อไป มีการคาดการณ์ว่าสาย U9 จะมีผู้โดยสารรปีละ 10 ล้านคนโดยใช้งบประมาณ 250 ถึง 360 ล้านยูโรคาดว่าแล้วเสร็จในปี 2025 หากงบประมาณได้รับการอนุมัติ

U10: ฮาร์ทฮอฟ - มึนช์เนอร์ ไฟรไฮต์ - โอเดออนพลัทซ์ - เซนดลิงเกอร์ ทอร์ - ฮาราส

เป็นสายกระจายผู้โดยสารสายที่ 3 สำหรับสถานีปลายทางยังไม่กำหนด

U11: โอลึมเปีย-ไอน์เคาฟ์เซนทรุม - เวสต์ฟรีดฮอฟ - สถานีกลาง - เซนดลิงเกอร์ ทอร์ - อินสบรูกเกอร์ ริง

เป็นสายกระจายผู้โดยสารสายที่ 4 สำหรับสถานีปลายทางยังไม่กำหนด

U12: ฮาร์ทฮอฟ - เทเรซีนชตราซเซอ - สถานีกลาง - เทเรซีนวีเซอ - อิมเพลอชตราซเซอ - ฮาราส

เป็นสายกระจายผู้โดยสารสายที่ 5

• รายชื่อสถานีรถไฟใต้ดินมิวนิก
• รถไฟเร็วเขตเมืองมิวนิก
• รถรางมิวนิก
• รายชื่อระบบขนส่งมวลชนความเร็วสูง

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ รถไฟใต้ดินมิวนิก

• Munich Verkehrsgesellschaft
• Pictures of the Munich U-Bahn