รถไฟใต้ดินลิสบอน |
---|
|
ข้อมูลทั่วไป |
---|
ที่ตั้ง | ลิสบอน, อามาโดรา และออดึแวลัช |
---|
ประเภท | ระบบขนส่งมวลชนความเร็วสูง |
---|
จำนวนสาย | 4 |
---|
จำนวนสถานี | 56 |
---|
ผู้โดยสารต่อวัน | 500,000 คน[1] (ค.ศ. 2010, โดยเฉลี่ยแล้ว) |
---|
การให้บริการ |
---|
เริ่มดำเนินงาน | 29 ธันวาคม ค.ศ. 1959 |
---|
ผู้ดำเนินงาน | หน่วยธุรกิจสาธารณะรถไฟใต้ดินลิสบอน (Metropolitano de Lisboa, E.P.E.) |
---|
ข้อมูลทางเทคนิค |
---|
ระยะทาง | 45.5 km (28 mi) |
---|
รางกว้าง | 1,435 mm (4 ft 8 1⁄2 in) สแตนดาร์ดเกจ |
---|
ผังเส้นทาง |
---|
| |
รถไฟใต้ดินลิสบอน (โปรตุเกส: Metropolitano de Lisboa) เป็นระบบขนส่งมวลชนในกรุงลิสบอน ประเทศโปรตุเกส เปิดให้บริการเมื่อเดือนธันวาคม ค.ศ. 1959 เป็นระบบรถไฟใต้ดินแห่งแรกในโปรตุเกส ปัจจุบันมีจำนวน 4 เส้นทาง ระยะทางทั้งสิ้น 45.5 กิโลเมตร (28.3 ไมล์) 55 สถานี
เส้นทาง
เดิมสายทางรถไฟใต้ดินทั้ง 4 สายมีชื่อเรียกตามรูปภาพ 4 รูป ภายหลังจึงเปลี่ยนมาใช้ชื่อเรียกตามสีเป็นชื่อหลัก แต่ในปัจจุบันยังคงใช้สัญลักษณ์ตามชื่อรูปภาพเหมือนเดิม และชื่อรูปภาพก็ยังคงใช้เป็นชื่อรองของแต่ละสาย
สี
|
เส้นทาง
|
สถานีปลายทาง
|
จำนวนสถานี
|
ระยะทาง
|
ลีญาอาซุล สายสีน้ำเงิน
|
ลีญาดาไกวอตา สายนกนางนวล
|
ซังตาอาปูลอนียา– รึบูไลรา
|
18
|
14 km (8.7 mi)
|
ลีญาอามาแรลา สายสีเหลือง
|
ลีญาดูฌีราซอล สายทานตะวัน
|
ราตู– ออดึแวลัช
|
13
|
11 km (6.8 mi)
|
ลีญาเวร์ดึ สายสีเขียว
|
ลีญาดาการาแวลา สายเรือใบเดินทะเล
|
ไกช์ดูซูแดร– ตึลไยรัช
|
13
|
9 km (5.6 mi)
|
ลีญาวือร์ไมล์ยา สายสีแดง
|
ลีญาดูออรีเย็งตึ สายตะวันออก
|
เซาซึบัชตีเยา– อาแอรอโปร์ตู
|
12
|
11.5 km (7.1 mi)
|
รถไฟฟ้า
ปัจจุบัน
- ML90 series (ตั้งแต่ 29 มีนาคม ค.ศ. 1993)
- ML95 series (ตั้งแต่ ค.ศ. 1997)
- ML97 series (ตั้งแต่ 1 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1999)
- ML99 series (ตั้งแต่ 3 กรกฎาคม ค.ศ. 2000)
อดีต
- ML7 series (ตั้งแต่ 29 ธันวาคม ค.ศ. 1959 จนถึง 31 มกราคม ค.ศ. 2000)
- ML79 series (ตั้งแต่ 1 มกราคม ค.ศ. 1984 จนถึง 11 กรกฎาคม ค.ศ. 2002)
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น