ลัทธิจุลนิยม

ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด

บทความนี้อ้างอิงคริสต์ศักราช/คริสต์ทศวรรษ/คริสต์ศตวรรษ ซึ่งเป็นสาระสำคัญของเนื้อหา

ลัทธิจุลนิยม หรือ ลัทธิมินิมัลลิสม์ (ภาษาอังกฤษ: Minimalism) คือขบวนการทางศิลปะและการออกแบบโดยเฉพาะจักษุศิลป์และคีตศิลป์ ที่เริ่มราวหลังสงครามโลกครั้งที่สองในศิลปะตะวันตกโดยเฉพาะจักษุศิลป์ของสหรัฐอเมริกา ราวปลายคริสต์ทศศตวรรษ 1960 และ ต้นคริสต์ทศศตวรรษ 1970 งานลัทธิจุลนิยมจะเป็นงานที่ปอกรายละเอียดจนเหลือแต่แก่น ซึ่งมีผลต่องานศิลปะหลายแขนงรวมทั้งจิตรกรรม, ประติมากรรม และคีตกรรม ศิลปินผู้มีบทบาทในขบวนการนี้ก็ได้แก่ โดนัลด์ จัดด์ (Donald Judd), คาร์ล อันเดร (Carl Andre) และ ริชาร์ด เซร์รา (Richard Serra) ลัทธิจุลนิยมเป็นความคิดรากฐานของการลดลง (reductive aspect) ของลัทธิสมัยใหม่ (Modernism) บางครั้งจึงตีความหมายว่าเป็นปฏิกิริยาตอบโต้ ลัทธิสำแดงพลังอารมณ์แนวนามธรรม (Abstract Expressionism) และเป็นสะพานเชื่อมไปยังแนวคิดหลังยุคนวนิยม (Postmodernism)

คำว่า “ลัทธิจุลนิยม” ครอบคลุมไปถึงขบวนการเปลี่ยนแปลงทางดนตรีซึ่งจะใช้การเล่นซ้ำและขยายจากแกนเช่นงานของ สตีฟ ไรค์ (Steve Reich), จอห์น แอดัมส์ (John Adams), ฟิลลิป กลาส (Philip Glass) และ เทอร์รี ไรลีย์ (Terry Riley)

คำว่า “ลัทธิจุลนิยม” มักจะใช้ในภาษาพูดที่หมายถึงสิ่งที่เปลือยจากรายละเอียดต่าง ๆ และบางครั้งก็ใช้บรรยายบทละครที่เขียนโดย ซามูเอล เบคเคท (Samuel Beckett), ภาพยนตร์โดย โรเบิร์ต เบรสซัน (Robert Bresson) และงานเขียนเรื่องเล่าของ เรมอนด์ คาร์เวอร์ (Raymond Carver), งานสถาปัตยกรรมของ ลุดวิก ฟอน เดอร์ โรห์ (Ludwig Mies van der Rohe) หรือแม้แต่การออกแบบรถยนต์โดย โคลิน แชพแมน (Colin Chapman)

• ศิลปะสมัยใหม่
• ศิลปะตะวันตก

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ ลัทธิจุลนิยม

หมายเหตุ: งานจิตรกรรมหรือประติมากรรมส่วนใหญ่ในหัวข้อนี้เป็นงานที่ยังสงวนลิขสิทธิ์จึงไม่สามารถนำมาแสดงให้ดูในบทความนี้ได้ แต่ถ้าจะดูภาพงานเขียนลักษณะนี้ก็ลิงก์ไปยังรูปได้ตรงหลังชื่อรูป

• “ไม่มีชื่อ”[2] ประติมากรรม โดย โดนัลด์ จัดด์ ค.ศ. 1990
• “ระดับทะเล”[3] (Sealevel) ประติมากรรม โดย ริชาร์ด เซร์รา, ประเทศเนเธอร์แลนด์
• “ศาลาเยอรมัน”[4] สถาปัตยกรรม โดยลุดวิก ฟอน เดอร์ โรห์ ค.ศ. 1929, บาร์เซโลนา
• “Memantra”[5] ประติมากรรม โดยแฟรงค์ สเตลลา (Frank Stella)
• “ Wissenschaftsparks”[6] สถาปัตยกรรม โดยแดน เฟลวิน (Dan Flavin)
• “Lotus Mk 2”[7] รถยนต์สร้างโดย โคลิน แชพแมน ค.ศ. 1949 จากชาสซิส Austin 7

• 
  ตึกด้านตะวันออกของพิพิธภัณฑ์ศิลปะแห่งชาติ
  วอชิงตัน ดี.ซี.
  โดย ไอ.เอ็ม. เป
• 
  อนุสาวรีย์ทหารผ่านศึกเวียดนาม วอชิงตัน ดี.ซี.
  โดย มายา ลิน (Maya Lin)
• 
  ประตูเซนต์หลุยส์ (Jefferson National Expansion Memorial) โดยสถาปนิกสวีเดน-อเมริกัน แอโร ซาริเน็น (Eero Saarinen) เซนต์หลุยส์
• 
  “โค้งเบอร์ลิน”
  ประเทศเยอรมนี
• 
  “เทวดาแห่งภาคเหนือ”
  โดยแอนโทนี กอร์มลีย์
  (Antony Gormley)
  อังกฤษ

บทความศิลปกรรมนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

• ด
• ค
• ก