ลี่เจียง
丽江市 |
|---|
|
 เมืองเก่าลี่เจียง |
 ที่ตั้งของนครลี่เจียงในมณฑลยูนนาน |
|
| พิกัด (หน่วยงานบริหารนครลี่เจียง): 26°51′19″N 100°13′33″E / 26.8552°N 100.2259°E / 26.8552; 100.2259 |
| ประเทศ | สาธารณรัฐประชาชนจีน |
|---|
| มณฑล | ยูนนาน |
|---|
| ศูนย์กลางการปกครอง | เขตกู่เฉิง (古城区) |
|---|
| พื้นที่ |
|---|
| • นครระดับจังหวัด | 20,557 ตร.กม. (7,937 ตร.ไมล์) |
|---|
| • เขตเมือง | 1,264 ตร.กม. (488 ตร.ไมล์) |
|---|
| • รวมปริมณฑล | 1,264 ตร.กม. (488 ตร.ไมล์) |
|---|
| ความสูง | 2,400 เมตร (7,900 ฟุต) |
|---|
| ประชากร (สำมะโนปี 2010) |
|---|
| • นครระดับจังหวัด | 1,244,769 คน |
|---|
| • ความหนาแน่น | 61 คน/ตร.กม. (160 คน/ตร.ไมล์) |
|---|
| • เขตเมือง | 211,151 คน |
|---|
| • ความหนาแน่นเขตเมือง | 170 คน/ตร.กม. (430 คน/ตร.ไมล์) |
|---|
| • รวมปริมณฑล | 211,151 คน |
|---|
| • ความหนาแน่นรวมปริมณฑล | 170 คน/ตร.กม. (430 คน/ตร.ไมล์) |
|---|
| เขตเวลา | UTC+08:00 (เวลามาตรฐานจีน) |
|---|
| รหัสไปรษณีย์ | 674100 |
|---|
| รหัสพื้นที่ | 0888 |
|---|
| รหัส ISO 3166 | CN-YN-07 |
|---|
| คำนำหน้าทะเบียนรถ | 云P |
|---|
| เว็บไซต์ | lijiang.gov.cn |
|---|
ลี่เจียง (จีนตัวย่อ: 丽江市; จีนตัวเต็ม: 麗江市; พินอิน: Lìjiāngshì; ลี่เจียงซื่อ หรือ จีนตัวย่อ: 丽江古城; จีนตัวเต็ม: 麗江古城; พินอิน: Lìjiānggǔchéng; ลี่เจียงกู่เฉิง) เป็นเขตการปกครองที่ประกอบด้วยส่วนที่เป็นเขตเมืองและเขตชนบททางตะวันตกเฉียงเหนือของมณฑลยูนนาน สาธารณรัฐประชาชนจีน มีจำนวนประชากรราว 1,100,000 คน มีย่านเมืองเก่าลี่เจียงที่มีชื่อเสียงมาก ซึ่งมีชื่ออย่างเป็นทางการว่า เมืองเก่าต้าเหยียน (大研, Dàyán)
การปกครอง
พื้นที่ของเมืองลี่เจียงประกอบด้วยไปด้วยเขต 1 เขต (เขตเมืองเก่า) และ 4 ตำบล รวมทั้งย่านเมืองใหม่ลี่เจียง เมืองเก่าต้าเหยียน เมืองเก่าซูเหอ เมืองเก่าไป๋ซา และบางส่วนของช่องเขาเสือกระโจน
ประวัติ
ย่านเมืองเก่าลี่เจียงมีประวัติศาสตร์ย้อนหลังไปได้มากกว่า 800 ปี และเคยเป็นจุดแลกเปลี่ยนค้าขายสินค้าตามเส้นทางสาย Tea Horse สายเก่า ย่านเมืองเก่านี้มีชื่อเสียงจากคูคลองและสะพานที่มีอยู่มากมาย จนได้รับการขนานนามว่า "เวนิสแห่งตะวันออก"
เมืองเก่าลี่เจียงมีสถาปัตยกรรม ประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรมแตกต่างไปจากเมืองโบราณอื่นๆของจีน เนื่องจากเป็นเมืองที่เป็นที่ตั้งรกรากของชาวน่าซีมาตั้งแต่สมัยโบราณ
ภูมิศาสตร์
ลี่เจียงตั้งอยู่ในภูมิภาคที่ล้อมรอบด้วยเทือกเขาเหิงต้วน ที่คั่นกลางระหว่างที่ราบสูงชิงไห่–ทิเบต และที่ราบสูงยูนนาน–กุ้ยโจว และยังเป็นเมืองขนาดใหญ่เพียงหนึ่งเดียวในเทือกเขาเหิงต้วน ลี่เจียงมีอาณาเขตติดต่อ ดังนี้
เมืองลี่เจียงมีพื้นที่ทั้งหมด 20,600 ตารางกิโลเมตร และมีเขตการปกครองครอบคลุมเมืองเก่าลี่เจียง หรือเขตกู่เฉิง (古城区), อำเภอปกครองตนเองชนชาติน่าซี ยฺวี่หลง (玉龙纳西族自治县), อำเภอหย่งเชิ่ง (永胜县), อำเภอหฺวาผิง (华坪县) และอำเภอปกครองตนเองชนชาติอี๋ หนิงล่าง (宁蒗彝族自治县)
ภูมิอากาศ
จากการผสมระหว่างที่ตั้งของเมืองที่ละติจูดต่ำ (ค่อนไปทางเส้นศูนย์สูตร) และ ระดับความสูงเหนือระดับน้ำทะเลมาก จึงมีภูมิอากาศค่อนไปทางแบบที่สูงกึ่งเขตร้อนเล็กน้อยภูมิอากาศ (Köppen Cwb) ในฤดูหนาวอากาศไม่หนาวมาก แห้งมาก และมีแดดจัด (มีแสงแดดมากถึง 70%) แม้ว่าอุณหภูมิเฉลี่ยในเดือนธันวาคมและมกราคมจะต่ำกว่าจุดเยือกแข็ง เดือนมกราคมซึ่งเป็นเดือนที่อากาศเย็นที่สุดโดยมีอุณหภูมิเฉลี่ย 24 ชั่วโมงอยู่ที่ 6.4 ° C (43.5 ° F) ฤดูใบไม้ผลิเริ่มเร็ว อากาศแห้งและมีแดดจัดจนถึงปลายเดือนพฤษภาคม ปริมาณฝนที่เพิ่มสูงขึ้นและถี่ขึ้นมากในระยะเวลาสั้นในช่วงต้นเดือนมิถุนายน และฝนตกหนาแน่นเช่นนี้จนถึงปลายเดือนกันยายน ฤดูร้อนอากาศไม่ร้อน มีฝน (มากกว่าแดด) และชื้น เดือนมิถุนายนเป็นเดือนที่ร้อนที่สุด มีอุณหภูมิเฉลี่ย 18.6 ° C (65.5 ° F) ฤดูใบไม้ร่วงจะเห็นปริมาณน้ำฝนลดลงอย่างกะทันหันและกลับมีแดดมาก อุณหภูมิเฉลี่ยรายปีอยู่ที่ 12.93 ° C (55.3 ° F) ในขณะที่ปริมาณน้ำฝนเฉลี่ย 980 มม. (38.6 นิ้ว) โดยประมาณ 80% เกิดขึ้นตั้งแต่เดือนมิถุนายนถึงกันยายน ด้วยเปอร์เซ็นต์แสงแดดต่อเดือนตั้งแต่ 32% ในเดือนกรกฎาคมถึง 80% ในเดือนธันวาคม ลี่เจียงมีจำนวนชั่วโมงได้รับแสงอาทิตย์ 2,463 ชั่วโมงต่อปี
| ข้อมูลภูมิอากาศของลี่เจียง (จากสถิติปี ค.ศ. 1981–2010)
|
| เดือน
|
ม.ค.
|
ก.พ.
|
มี.ค.
|
เม.ย.
|
พ.ค.
|
มิ.ย.
|
ก.ค.
|
ส.ค.
|
ก.ย.
|
ต.ค.
|
พ.ย.
|
ธ.ค.
|
ทั้งปี
|
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F)
|
22.6
(72.7)
|
23.6
(74.5)
|
26.3
(79.3)
|
28.9
(84)
|
30.8
(87.4)
|
31.8
(89.2)
|
31.4
(88.5)
|
28.2
(82.8)
|
28.7
(83.7)
|
25.9
(78.6)
|
23.6
(74.5)
|
22.8
(73)
|
31.8
(89.2)
|
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F)
|
14.0
(57.2)
|
15.0
(59)
|
17.3
(63.1)
|
20.2
(68.4)
|
22.9
(73.2)
|
24.1
(75.4)
|
23.3
(73.9)
|
22.9
(73.2)
|
21.4
(70.5)
|
20.2
(68.4)
|
17.1
(62.8)
|
14.6
(58.3)
|
19.42
(66.95)
|
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F)
|
6.4
(43.5)
|
8.0
(46.4)
|
10.7
(51.3)
|
13.6
(56.5)
|
16.6
(61.9)
|
18.6
(65.5)
|
18.2
(64.8)
|
17.5
(63.5)
|
15.9
(60.6)
|
13.6
(56.5)
|
9.5
(49.1)
|
6.6
(43.9)
|
12.93
(55.28)
|
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F)
|
0.3
(32.5)
|
2.5
(36.5)
|
5.4
(41.7)
|
8.3
(46.9)
|
11.3
(52.3)
|
14.5
(58.1)
|
14.8
(58.6)
|
14.0
(57.2)
|
12.4
(54.3)
|
8.9
(48)
|
3.7
(38.7)
|
0.3
(32.5)
|
8.03
(46.46)
|
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F)
|
−6.1
(21)
|
−5.7
(21.7)
|
-4.0
(24.8)
|
0.7
(33.3)
|
3.5
(38.3)
|
6.2
(43.2)
|
8.6
(47.5)
|
6.6
(43.9)
|
3.4
(38.1)
|
1.7
(35.1)
|
−3.7
(25.3)
|
−10.3
(13.5)
|
−10.3
(13.5)
|
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว)
|
4.0
(0.157)
|
5.7
(0.224)
|
14.6
(0.575)
|
18.2
(0.717)
|
66.0
(2.598)
|
165.1
(6.5)
|
242.3
(9.539)
|
215.7
(8.492)
|
165.5
(6.516)
|
66.3
(2.61)
|
13.4
(0.528)
|
3.4
(0.134)
|
980.2
(38.591)
|
| ความชื้นร้อยละ
|
45
|
44
|
47
|
51
|
59
|
71
|
80
|
82
|
83
|
72
|
61
|
52
|
62.3
|
| วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย (≥ 0.1 mm)
|
1.9
|
3.9
|
6.6
|
7.9
|
11.7
|
20.3
|
24.2
|
22.3
|
20.8
|
11.5
|
4.3
|
1.5
|
136.9
|
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด
|
259.9
|
229.7
|
248.4
|
233.4
|
225.1
|
156.7
|
134.2
|
155.0
|
138.8
|
195.2
|
226.6
|
260.3
|
2,463.3
|
| แหล่งที่มา: China Meteorological Administration (precipitation days and sunshine 1971–2000)[1][2]
|
สถานที่ท่องเที่ยว
- ภูเขาหิมะมังกรหยก ตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองโบราณลี่เจียง เป็นภูเขาที่มีหิมะปกคลุมตลอดทั้งปี มีความสูงเหนือระดับน้ำทะเล โดยเฉลี่ย 4,000 เมตร เนื่องจากมียอดเขา 13 ยอดเรียงต่อกัน และปกคลุมด้วยหิมะ มีลักษณะคล้ายมังกร จึงถูกเรียกว่า ภูเขาหิมะมังกรหยก
- สระน้ำมังกรดำ (黑龙潭, Heillongtan) หรือที่รู้จักกันว่า สวนยวี่เฉวียน (玉泉) ตั้งอยู่ในตัวเมืองลี่เจียง ห่างจากตัวเมืองโบราณลี่เจียงไปทางทิศเหนือประมาณ 1 กิโลเมตร มีพื้นที่ประมาณ 11,390 ตารางเมตร สระน้ำมังกรดำมีจุดเด่นที่ความใสของน้ำที่ใสราวกับมรกต นอกจากนี้ ภายในสวนยังมีการสถาปัตยกรรมต่าง ๆ ที่ผสมผสานวัฒนธรรมของชาวฮั่น ทิเบต และน่าซี ไว้ด้วยกัน
- โค้งแรกแม่น้ำแยงซี (长江第一湾, Changjiangdiyiwan) ห่างจากเมืองโบราณลี่เจียง 53 กิโลเมตร เกิดจากแม่น้ำแยงซี (หรือที่คนจีนเรียกว่า แม่น้ำฉางเจียง) ที่ไหลลงมาจากที่ราบสูงชิงไห่-ทิเบต มากระทบกับภูเขาไห่หลอ ทำให้ทิศทางของแม่น้ำหักโค้งไปทางทิตะวันออกเฉียงเหนือ จนเกิดเป็นโค้งน้ำที่สวยงาม
- ช่องเขาเสือกระโจน ซึ่งตั้งอยู่ระหว่างทางแยกของเมืองลี่เจียงและเมืองจงเตี้ยน เป็นหุบเขาในช่วงที่แม่น้ำแยงซีไหลลงมาจากจินซาเจียง (金沙江, แม่น้ำทรายทอง) น้ำบริเวณนี้ไหลเชี่ยวมาก ช่วงที่แคบที่สุดมีความกว้างเพียง 30 เมตร ตามตำนานเล่าว่า ในอดีตช่องแคบนี้มีเสือกระโดดข้ามไปยังฝั่งตรงข้ามได้ เนื่องจากกลางแม่น้ำบริเวณนี้มีหินที่เรียกว่า “หินเสือกระโดด” ซึ่งก้อนหินมีความสูงกว่า 13 เมตร จึงเป็นที่มาของชื่อ “ช่องเขาเสือกระโดด”
-
หลังคามุงกระเบื้องของบ้านเรือนในเมืองลี่เจียง
-
ทิวทัศน์ของเมืองลี่เจียง
-
ถนนแคบๆในเมืองลี่เจียง
-
ทะเลสาบหลูกู (泸沽湖) ทางตะวันออกเฉียงเหนือของลี่เจียง
-
ทิวทัศน์ของเมืองโบราณลี่เจียงตอนกลางคืน
เหตุการณ์สำคัญ
- กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2539 เกิดเหตุแผ่นดินไหวขึ้น ส่งผลให้พื้นที่หนึ่งในสามของเมืองถูกทำลายลง
- 4 ธันวาคม พ.ศ. 2540 ย่านเมืองเก่าลี่เจียง (ต้าเหยียน ไป๋ซา และซูเหอ) ได้รับการขึ้นทะเบียนจากองค์การยูเนสโกให้เป็นมรดกโลก ตั้งแต่นั้นมา ฝ่ายปกครองส่วนท้องถิ่นต้องรับภาระหน้าที่ในการพัฒนาและอนุรักษ์ย่านเมืองเก่ามากขึ้น และยังทำให้เมืองนี้เป็นที่รู้จักมากขึ้น จนมีนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกเดินทางมาเยี่ยมชมเมืองเป็นจำนวนมาก ขณะเดียวกันก็ทำให้ชาวเมืองเกรงว่ากระแสการท่องเที่ยวและการพัฒนาที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างรวดเร็ว จะทำให้เมืองนี้สูญเสียเอกลักษณ์และมนต์เสน่ห์ที่น่าประทับใจไป
- พ.ศ. 2550 เมืองลี่เจียงของมณฑลยูนนานได้รับคัดเลือกให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวดีเด่นทางวัฒนธรรมจีน [3]
อ้างอิง
|
|---|
| ทางวัฒนธรรม | | |
|---|
| ทางธรรมชาติ | |
|---|
| แบบผสม | |
|---|
หมายเหตุ: ใช้ชื่อตามที่ได้เสนอขึ้นทะเบียนเป็นแหล่งมรดกโลก |
.svg)
.jpg)
