ลูว์เซียง โบนาปาร์ต

ลูว์เซียง โบนาปาร์ต
เจ้าชายฝรั่งเศส เจ้าชายแห่งกานีโนและมูซิญญาโน
ประสูติ	21 พฤษภาคม ค.ศ. 1775 คอร์ซิกา, ราชอาณาจักรฝรั่งเศส
สิ้นพระชนม์	29 มิถุนายน ค.ศ. 1840(1840-06-29) (65 ปี) รัฐสันตะปาปา
ชายา	คริสทีน บัวเยร์ อาแล็กซ็องดรีน เดอ เบลอช็อง
พระราชบุตร	14 คน
ราชวงศ์	โบนาปาร์ต
พระราชบิดา	การ์โล บูโอนาปาร์เต
พระราชมารดา	เลติเซีย ราโมลิโน
ศาสนา	โรมันคาทอลิก
ลายพระอภิไธย

ลูว์เซียง โบนาปาร์ต (ฝรั่งเศส: Lucien Bonaparte) หรือชื่อเกิดคือ ลูเซียโน บูโอนาปาร์เต (อิตาลี: Luciano Buonaparte) เป็นรัฐบุรุษแห่งสาธารณรัฐฝรั่งเศสที่ 1 เป็นบุตรชายคนที่สามที่มีชีวิตของการ์โล บูโอนาปาร์เต จึงมีศักดิ์เป็นน้องชายของนโปเลียน โบนาปาร์ต (ซึ่งภายหลังขึ้นเป็นจักรพรรดิแห่งฝรั่งเศส) แม้จะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ถูกกับนโปเลียนมากนัก แต่เขาก็มีส่วนสำคัญที่ทำให้รัฐประหารเดือนบรูว์แมร์ของนโปเลียนประสบผลสำเร็จและนโปเลียนได้กุมอำนาจเบ็ดเสร็จในฝรั่งเศส

หลังนโปเลียนขึ้นเป็นกงสุลเอกแห่งสาธารณรัฐ ในปี ค.ศ. 1802 เขาก็ทะเลาะกับนโปเลียนเนื่องจากไม่เห็นด้วยกับความคิดที่จะเปลี่ยนระบอบการปกครองเป็นระบอบจักรพรรดิ โดยเฉพาะความคิดที่นโปเลียนจะสมรสกับเจ้าหญิงสเปนจากราชวงศ์บูร์บง ลูว์เซียงจึงเนรเทศตัวเองออกจากฝรั่งเศสและไปอาศัยอยู่ที่โรม จนกระทั่งในปี ค.ศ. 1809 นโปเลียนกดดันให้เขาหย่ากับภรรยาและกลับฝรั่งเศส แม้กระทั่งมารดาเองก็เขียนจดหมายมากดดันให้แยกทางกับเธอและกลับฝรั่งเศส ลูว์เซียงไม่ยอมจึงถูกกุมตัวอยู่ในอิตาลี (ซึ่งถูกปกครองโดยฝรั่งเศส) เขาและครอบครัวพยายามหลบหนีทางเรือไปยังสหรัฐอเมริกาแต่ก็ถูกจับกุมโดยราชนาวีอังกฤษ เขาถูกพาไปขึ้นฝั่งยังแผ่นดินอังกฤษ ซึ่งได้รับการต้อนรับและสดุดีเป็นอย่างดีจากการที่เขาต่อต้านนโปเลียน

รัฐบาลอังกฤษอนุญาตให้เขาพำนักอยู่ในอังกฤษโดยสะดวกในเวิร์สเตอร์เชอร์ เขาทำงานเป็นนักกวีนิพนธ์เกี่ยวกับชาร์เลอมาญ ฝั่งนโปเลียนก็เชื่อว่าลูว์เซียงได้ไตร่ตรองอย่างดีแล้วที่ไปอังกฤษ และถือว่าลูว์เซียงเป็นผู้ทรยศฝรั่งเศส ลูว์เซียงถูกถอดจากฐานันดรศักดิ์ทั้งหมดในราชวงศ์โบนาปาร์ต เมื่อนโปเลียนสิ้นอำนาจในเดือนเมษายน ค.ศ. 1814 และถูกเนรเทศไปอยู่เกาะ ลูว์เซียงก็เดินทางกลับฝรั่งเศสทันทีและเดินทางต่อไปยังกรุงโรม ซึ่งพระสันตะปาปาปิอุสที่ 7 ทรงมอบยศให้เขาเป็น เจ้าชายแห่งคาร์นิโน, เคานต์แห่งอะปอลลิโน และ ลอร์ดแห่งเนโรมี และต่อมาพระสันตะปาปาลีโอที่ 12ก็มอบยศให้เขาเป็น เจ้าชายแห่งมูซิญญาโน ^[1]

ในสมัยร้อยวันที่นโปเลียนหนีจากเกาะเอลบามาได้ นโปเลียนประกาศกลับคืนสู่ตำแหน่งจักรพรรดิพร้อมกับประกาศสถาปนาลูว์เซียงเป็นสมาชิกในพระราชวงศ์อีกครั้ง โดยสถาปนาลูว์เซียงและทายาทของเขาเป็นเจ้าฝรั่งเศส แต่ราชวงศ์บูร์บงซึ่งปกครองฝรั่งเศสภายหลังนโปเลียนสิ้นอำนาจไม่ยอมรับคำประกาศนี้ ลูว์เซียงเสียชีวิตที่เมืองวีเตอร์โบในเขตแดนของรัฐสันตะปาปา เมื่อวันที่ 29 มิถุนายน ค.ศ. 1840 จากโรคมะเร็งกระเพาะอาหาร ซึ่งเป็นสาเหตุการตายเดียวกับของบิดา, เปาลีนผู้เป็นน้องสาว และนโปเลียนผู้เป็นพี่ชาย^[1]

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Lucien Bonaparte

• Académie Francaise: Les Immortels เก็บถาวร 2004-08-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน: (in French)
• Lucien Bonaparte