สลอบอดัน มีลอเชวิช (เซอร์เบีย : Слободан Милошевић , อักษรโรมัน: Slobodan Milošević , [slɔbɔ̌dan milɔ̌ːʃɛʋit͡ɕ] ⓘ ); 20 สิงหาคม 1941 – 11 มีนาคม 2006) เป็นนักการเมืองชาวยูโกสลาเวียและเซอร์เบียที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีเซอร์เบีย ระหว่างปี 1989–1997 และประธานาธิบดีแห่งสหพันธ์สาธารณรัฐยูโกสลาเวีย ตั้งแต่ปี 1997 จนถึงการถูกโค่นล้มในปี 2000 มีลอเชวิชมีบทบาทสำคัญในสงครามยูโกสลาเวีย และกลายเป็นผู้นำประเทศคนแรกที่ถูกกล่าวหาว่ากระทำอาชญากรรมสงคราม ขณะดำรงตำแหน่ง[ 1]
มีลอเชวิชเกิดที่เมืองพอชาเรวัตส์ เขาศึกษากฎหมายที่คณะนิติศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยเบลเกรด ระหว่างที่เขาศึกษา เขาเข้าร่วมกับสหพันธ์เยาวชนสังคมนิยมแห่งยูโกสลาเวีย ตั้งแต่ทศวรรษ 1960 เขาทำงานเป็นที่ปรึกษาของนายกเทศมนตรีเบลเกรด และในทศวรรษ 1970 เขาเป็นผู้สนับสนุนของผู้นำเซอร์เบีย อีวาน สตัมบอลิช .[ 2] [ 3] [ 4] มิโลเชวิชได้เป็นสมาชิกระดับสูงของสันนิบาตคอมมิวนิสต์แห่งเซอร์เบีย (SKS) ในช่วงทศวรรษ 1980 และเขาขึ้นสู่อำนาจในปี 1987 หลังจากที่เขาขับไล่ผู้คัดค้านรวมถึงสตัมบอลิช เขาถูกเลือกตั้งให้เป็นประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐสังคมนิยมเซอร์เบีย ในปี 1989 และเป็นผู้นำการปฏิวัติต่อต้านระบบราชการ ซึ่งได้ปฏิรูปรัฐธรรมนูญของเซอร์เบียและเปลี่ยนแปลงรัฐให้เข้าสู่ระบบพรรคการเมืองหลายพรรค เขาเป็นผู้นำพรรคสังคมนิยมแห่งเซอร์เบีย นับตั้งแต่การก่อตั้งในปี 1990 จนถึงวันที่เขาเสียชีวิต หลังจากการเลือกตั้งทั่วไปในปี 1990 มีลอเชวิชได้ดำเนินการปกครองในรูปแบบพรรคการเมืองเดียว ขณะที่พรรคของเขาควบคุมทรัพยากรทางเศรษฐกิจของรัฐ.[ 5] [ 6] [ 7] ระหว่างการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขา เกิดการประท้วงต่อต้านรัฐบาลและต่อต้านสงครามขึ้น และมีทหารผู้หลบหนีจากกองทัพประชาชนยูโกสลาเวีย ที่มีลอเชวิชควบคุมอยู่หลายแสนคน ส่งผลให้เกิดการอพยพจำนวนมากจากเซอร์เบีย.
ระหว่างการทิ้งระเบิดของเนโทในยูโกสลาเวีย ในปี 1999 มีลอเชวิชถูกตั้งข้อกล่าวหาจากคณะตุลาการอาญาระหว่างประเทศสำหรับอดีตยูโกสลาเวีย (ICTY) ในข้อหาก่ออาชญากรรมสงครามที่เกี่ยวข้องกับสงครามบอสเนีย , สงครามประกาศอิสรภาพโครเอเชีย และสงครามคอซอวอ [ 8] หลังจากการลาออกจากตำแหน่งประธานาธิบดีของยูโกสลาเวียในปี 2000 ท่ามกลางการประท้วงต่อต้านการเลือกตั้งประธานาธิบดีที่มีข้อสงสัย มีลอเชวิชถูกจับโดยเจ้าหน้าที่ของรัฐบาลกลางยูโกสลาเวียในเดือนมีนาคม 2001 ในข้อหาทุจริต , การใช้อำนาจในทางที่ผิด และการยักยอกทรัพย์[ 9] [ 10] การสอบสวนเบื้องต้นล้มเหลว และเขาถูกส่งตัวไปยังคณะตุลาการอาญาระหว่างประเทศสำหรับอดีตยูโกสลาเวีย (ICTY) เพื่อต่อสู้คดีในข้อหาก่ออาชญากรรมสงคราม.[ 11] มิโลเชวิชประณามศาลว่าเป็นศาลที่ไม่ถูกต้องตามกฎหมายและปฏิเสธที่จะแต่งตั้งทนายความ โดยดำเนินการป้องกันตัวเอง เขาเสียชีวิตจากอาการหัวใจวายที่กรุงเฮก ในปี 2006 ก่อนที่การพิจารณาคดีจะจบลง.[ 12] [ 13] ศาลปฏิเสธความรับผิดชอบต่อการเสียชีวิตของมีลอเชวิช โดยระบุว่าเขาปฏิเสธที่จะรับยาที่แพทย์สั่งสำหรับโรคหัวใจและเลือกที่จะรักษาด้วยตัวเองแทน หลังจากที่เขาเสียชีวิต คณะตุลาการอาญาระหว่างประเทศสำหรับอดีตยูโกสลาเวียพบว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องในอาชญากรรมร่วมที่ใช้ความรุนแรง เช่น การล้างชาติพันธุ์ เพื่อลบล้างชาวโครแอต ชาวบอสนีแอก และชาวแอลเบเนีย ออกจากบางพื้นที่ในโครเอเชีย , บอสเนียและเฮอร์เซโกวีนา , และคอซอวอ ศาลยุติธรรมระหว่างประเทศ (ICJ) ได้ข้อสรุปแยกต่างหากว่าไม่มีหลักฐานเชื่อมโยงเขากับการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่กระทำโดยกองกำลังชาวเซิร์บบอสเนียในระหว่างสงครามบอสเนีย แต่พบว่ามีลอเชวิชได้ละเมิดอนุสัญญาว่าด้วยการป้องกันและลงโทษความผิดอาญาฐานฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ โดยไม่สามารถป้องกันการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์จากการเกิดขึ้น และไม่สามารถถือผู้ที่เกี่ยวข้องรับผิดชอบได้.[ 14] [ 15]
ผู้สังเกตการณ์ได้อธิบายพฤติกรรมทางการเมืองของมีลอเชวิชว่าเป็นแบบประชานิยม และคตินิยมสรรผสาน [ 16] การปกครองของมิโลเซวิชได้รับการอธิบายว่าเป็นแบบเผด็จการ หรือเผด็จการอำนาจนิยม รวมถึงการปกครองแบบคเลปโตแครต (การใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว) โดยมีข้อกล่าวหาการทุจริตในการเลือกตั้ง, การลอบสังหาร, การลดเสรีภาพสื่อ, และการใช้ความรุนแรงโดยตำรวจ.[ 17] [ 18] [ 19] [ 20]
ปฐมวัย
สเวตอซัร บิดาของสลอบอดัน (รูปซ้าย) และสตานิลาฟาผู้เป็นแม่พร้อมกับน้องชายของเขา
บอริสลาฟ และสลอบอดันเมื่อครั้งยังวัยเยาว์ (รูปขวา)
มีลอเชวิชเป็นชาวมอนเตเนโกร โดยกำเนิด เกิดที่เมืองพอชาเรวัตส์ ในราชอาณาจักรยูโกสลาเวีย (ปัจจุบันเมืองนี้อยู่ในประเทศเซอร์เบีย) บิดาของเขาฆ่าตัวตายในขณะที่เขาเรียนชั้นมัธยมศึกษา ส่วนมารดาก็ผูกคอตายในอีกสิบปีต่อมา
เริ่มอาชีพนักการเมือง
เขาเข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์ในปี ค.ศ. 1959 โดยได้เริ่มประกอบอาชีพเป็นพนักงานธนาคาร ประจำธนาคารเบโอกราดสกาบังกา (ธนาคารแห่งเบลเกรด) ซึ่งในช่วงเวลานั้นเองที่เขามีโอกาสได้พำนักอยู่ในนครนิวยอร์กในฐานะผู้แทนธนาคารประจำสาขา ณ ต่างประเทศ
ดูเพิ่ม
อ้างอิง
↑ "Milosevic indictment makes history" . CNN . 27 May 1999. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2020-03-04. สืบค้นเมื่อ 31 January 2024 .
↑ Thomas, Robert (1999). Serbia under Milošević : politics in the 1990s . London: Hurst. p. 430. ISBN 1-85065-341-0 . OCLC 41355127 .
↑ Dawisha, Karen; Parrott, Bruce (1997). Politics, power, and the struggle for democracy in South-East Europe . Cambridge: Cambridge University Press. p. 154. ISBN 0-521-59244-5 . OCLC 37308876 .
↑ Tollefson, James (2007). Language and Political Conflict .
↑ Lazić, Mladen; Pešić, Jelena (25 September 2020). "The Stabilisation of the Capitalist Order and Liberal Value Orientations in Serbia" . Südosteuropa . 68 (3): 386–407. doi :10.1515/soeu-2020-0028 . ISSN 2364-933X . S2CID 222004199 .
↑ Lansford, Tom (2012). Political handbook of the world 2012 . Los Angeles: Sage. p. 1254. ISBN 978-1-4522-3434-2 . OCLC 794595888 .
↑ Đukić, Slavoljub (2001). Milošević and Marković : a lust for power . Alex Dubinsky. Montreal: McGill-Queen's University Press. p. 29. ISBN 978-0-7735-6939-3 . OCLC 181843243 .
↑ "Milosevic charged with Bosnia genocide" . BBC. 23 November 2001. สืบค้นเมื่อ 20 June 2011 .
↑ "Slobodan Milosevic to Stand Trial in Serbia" . CNN . 31 March 2001. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (transcript) เมื่อ 2 October 2016. สืบค้นเมื่อ 21 January 2012 .
↑ "Milosevic arrested" . BBC. 1 April 2001. สืบค้นเมื่อ 23 May 2010 .
↑ Gall, Carlotta (1 July 2001). "Serbian Tells of Spiriting Milošević Away" . The New York Times . สืบค้นเมื่อ 24 July 2008 .
↑ "Report to the President Death of Slobodan Milošević" (PDF) . United Nations. 5 March 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF) เมื่อ 3 June 2006. สืบค้นเมื่อ 21 January 2012 .
↑ "Prosecutor v. Slobodan Milosevic: Decision on Assigned Counsel Request for Provisional Release" . United Nations. 5 March 2007. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 4 March 2006. สืบค้นเมื่อ 21 January 2012 .
↑ Paul Mitchell (16 March 2007). "The significance of the World Court ruling on genocide in Bosnia" . World Socialist Web. สืบค้นเมื่อ 9 February 2013 .
↑ "Court Declares Bosnia Killings Were Genocide" . The New York Times . 26 February 2007. . A copy of the ICJ judgement can be found here "Frame page of BHY (English)" . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 28 February 2007. สืบค้นเมื่อ 3 August 2007 .
↑ Djilas, Aleksa (1993). "A Profile of Slobodan Milošević" . Foreign Affairs (ภาษาอังกฤษ). 72 (3): 94. doi :10.2307/20045624 . JSTOR 20045624 .
↑ "Milosevic: Serbia's fallen strongman" . BBC. 30 March 2001. สืบค้นเมื่อ 12 December 2018 .
↑ Sell, Louis (1999). "Slobodan Milošević: A Political Biography". Problems of Post-Communism . 46 (6): 12–27. doi :10.1080/10758216.1999.11655857 .
↑ Keen, Mike; Mucha, Janusz (2013). Autobiographies of Transformation: Lives in Central and Eastern Europe . Routledge. p. 176.
↑ Byrne, Richard (2 November 2009). "Balkan Bottom Line" . Foreign Policy.
แหล่งข้อมูล
หนังสือ
Ackermann, Alice (2000). Making Peace Prevail: Preventing Violent Conflict in Macedonia (1st ed.). Syracuse, NY: Syracuse University Press. ISBN 978-0-8156-0602-4 .
Armatta, Judith (2010). Twilight of Impunity: The War Crimes Trial of Slobodan Milosevic . Duke University Press. ISBN 978-0-8223-4746-0 .
Bokovoy, Melissa K. (1997). State-Society Relations in Yugoslavia 1945–1992 . New York, NY: St. Martin's Press. ISBN 978-0-312-12690-2 .
Burg, Steven L.; Shoup, Paul S. (1999). The War in Bosnia-Herzegovina: Ethnic Conflict and International Intervention . Armonk, NY: M.E. Sharpe. ISBN 978-1-56324-308-0 .
Cohen, Lenard J. (2001). Serpent in the Bosom: The Rise and Fall of Slobodan Milošević . Westview Press. ISBN 978-0-8133-2902-4 .
Doder, Dusko; Branson, Louise (1999). Milosevic: Portrait of a Tyrant . Free Press. ISBN 978-1-4391-3639-3 .
Gagnon, V. P. (2004). The Myth of Ethnic War: Serbia and Croatia in the 1990s . Ithaca, NY: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-4264-3 .
Gordy, Eric C. (1999). The Culture of Power in Serbia: Nationalism and the Destruction of Alternatives . Pennsylvania State University Press. ISBN 0-271-01958-1 .
Hagan, John (2003). Justice in the Balkans: Prosecuting War Crimes in the Hague Tribunal . Chicago, IL: University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-31228-6 .
Henriksen, Dag (2007). NATO's Gamble: Combining Diplomacy and Airpower in the Kosovo Crisis 1998–1999 . Annapolis, MD: Naval Institute Press. ISBN 978-1-59114-355-0 .
Jović, Dejan (2009). Yugoslavia: A State That Withered Away . West Lafayette, IN: Purdue University Press. ISBN 978-1-55753-495-8 .
LeBor, Adam (2004). Milosevic: A Biography . New Haven, CT: Yale University Press. ISBN 978-0-300-10317-5 .
Nitis, Takis (2011). The "Trial" of Slobodan Milocevic . Athens, Greece: Ocelotos Publications. p. 236. ISBN 978-960-9607-05-6 .
Pavlowitch, Stevan K. (2002). Serbia: The History behind the Name . London: Hurst & Company. ISBN 9781850654773 .
Petersen, Roger D. (30 September 2011). Western Intervention in the Balkans: The Strategic Use of Emotion in Conflict . Cambridge University Press. ISBN 978-1-139-50330-3 .
Post, Jerrold M.; George, Alexander L. (2004). Leaders and Their Followers in a Dangerous World: The Psychology of Political Behaviour . Ithaca, NY: Cornell University Press. ISBN 978-0-8014-4169-1 .
Ramet, Sabrina P. (2006). The Three Yugoslavias: State-Building and Legitimation, 1918–2005 . Bloomington, IN: Indiana University Press. ISBN 978-0-253-34656-8 .
Sell, Louis (2002). Slobodan Milosevic and the Destruction of Yugoslavia . Durham, NC: Duke University Press. ISBN 978-0-8223-2870-4 .
Sriram, Chandra Lekha; Martin-Ortega, Olga; Herman, Johanna (2010). War, Conflict and Human rights: Theory and Practice . London, UK; New York, NY: Routledge. ISBN 978-0-415-45205-2 .
Thompson, Mark (1994). Forging War: The Media in Serbia, Croatia and Bosnia-Hercegovina . International Centre Against Censorship, Article 19 . Avon, United Kingdom: The Bath Press.
Wydra, Harald (2007). Communism and the Emergence of Democracy . Cambridge, UK; New York, NY: Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-85169-5 .
Zimmermann, Warren (1996). Origins of a Catastrophe: Yugoslavia and its Destroyers (1st ed.). New York, NY: Times Books. ISBN 978-0-8129-6399-1 .
Powers, Roger S (1997). Protest, Power, and Change: An Encyclopedia of Nonviolent Action from ACT-UP to Women's Suffrage . Routledge . ISBN 9781136764820 .
Udovicki, Jasminka; Ridgeway, James (2000). Burn This House: The Making and Unmaking of Yugoslavia . Durham, North Carolina: Duke University Press . ISBN 9781136764820 .
รายงานข่าว
หนังสืออ่านเพิ่ม
Recorded telephone conversations of Slobodan Milošević as Yugoslav crisis unfolded (transcripts in English)
Clark, Janine (May 2007). "National Minorities and the Milošević Regime". Nationalities Papers . 35 (2): 317–339. doi :10.1080/00905990701254375 . S2CID 153832814 .
Crnobrnja, Mihailo, "The Yugoslav Drama" (McGill 1996)
Herman, Edward S. and David Peterson, Marlise Simons on the Yugoslavia Tribunal: A Study in Total Propaganda Service , ZNet, 2004.
Herman, Edward S. and David Peterson, Milosevic's Death in the Propaganda System , ZNet, 14 May 2006.
Herman, Edward S. and David Peterson, Marlise Simons and the New York Times on the International Court of Justice Decision on Serbia and Genocide in Bosnia , ZNet, 2007.
Kelly, Michael J., Nowhere to Hide: Defeat of the Sovereign Immunity Defense for Crimes of Genocide & the Trials of Slobodan Milosevic and Saddam Hussein (Peter Lang 2005).
Laughland, John, "Travesty: the Trial of Slobodan Milosevic and the Corruption of International Justice" (London: Pluto Press, 2007)
Vladisavljevic, Nebojsa (March 2004). "Institutional power and the rise of Milošević" . Nationalities Papers . 32 (1): 183–205. doi :10.1080/0090599042000186160 . S2CID 154090422 .
Parenti, Michael (2002) [2000]. To Kill a Nation: The Attack on Yugoslavia . Verso. ISBN 978-1-85984-366-6 .
Fridman, Orli (2010). " 'It was like fighting a war with our own people': anti-war activism in Serbia during the 1990s". The Journal of Nationalism and Ethnicity . 39 (4): 507–522. doi :10.1080/00905992.2011.579953 . S2CID 153467930 .
แหล่งข้อมูลอื่น
นานาชาติ ประจำชาติ วิชาการ ประชาชน อื่น ๆ