|
Гвіда Імбенс
Гвіда Вільгельмус Імбенс (англ.: Guido Wilhelmus Imbens, нар. 3 верасня 1963[1], Geldrop[d], Паўночны Брабант[9]) — галандска-амерыканскі эканаміст. У 2021 годзе быў узнагароджаны паловай прэміі па эканоміцы імя Альфраэда Нобеля разам з Джошуа Ангрыстам «за метадалагічны ўклад у аналіз прычынна-следчых сувязяў», а Дэвід Кард атрымаў другую палову прэміі[10][11]. З 2012 года з’яўляецца прафесарам эканомікі ў Стэнфардскай вышэйшай школе бізнесу пры Стэнфардскім універсітэце. Ранняе жыццё і адукацыя Гвіда Імбенс нарадзіўся 3 верасня 1963 года ў Гелдропе, Нідэрланды[12]. У 1975 годзе яго сям’я пераехала ў Дзёрн, дзе ён вучыўся ў Peellandcollege. У дзяцінстве Імбенс быў заўзятым шахматыстам[13]. У інтэрв’ю 2021 года Імбенс звязаў сваё захапленне эканаметрыкай са сваёй дзіцячай цікавасцю да гульні[14]. Імбенс атрымаў ступень кандыдата (эквівалентную ступені бакалаўра) па эканаметрыцы ў Ратэрдамскім універсітэце імя Эразма ў 1983 годзе. Пасля атрымаў ступень магістра з адзнакай у галіне эканомікі і эканаметрыкі ва Універсітэце Хала ў Кінгстан-апан-Хал, Вялікабрытанія ў 1986 годзе. У 1986 годзе адзін з настаўнікаў Імбенса ва Універсітэце Хала, Энтані Ланкастэр, пераехаў ва Універсітэт Браўна ў Провідэнсе, штат Род-Айленд. Імбенс пайшоў за Ланкастэрам у Браўн, каб працягнуць навучанне ў магістратуры і дактарантуры[15]. Імбенс атрымаў у Браўне ў 1989 і 1991 гадах ступень магістра мастацтва і ступень доктара філасофіі, абедзве ў галіне эканамічных навук[16]. Кар’ераІмбенс выкладаў у Гарвардскім універсітэце (1990—1997, 2006—2012), Тылбургскім універсітэце (1989—1990), Каліфарнійскім універсітэце ў Лос-Анджэлесе (1997—2001) і Каліфарнійскім універсітэце ў Берклі (2002—2006). Спецыялізуецца на эканаметрыцы, якая з’яўляецца асаблівым метадам для атрымання прычынна-следчых вывадаў. У 2019 годзе стаў рэдактарам Econometrica і будзе працаваць на гэтай пасадзе да 2023 года[17]. Па стане на 2021 год ён з’яўляецца прафесарам прыкладной эканаметрыкі і эканомікі ў Стэнфардскай вышэйшай школе бізнесу. Імбенс таксама з’яўляецца старэйшым навуковым супрацоўнікам Стэнфардскага інстытута даследаванняў эканамічнай палітыкі і прафесарам эканомікі ў Школе гуманітарных і прыродазнаўчых навук інстытута[18].  Імбенс з’яўляецца членам Эканаметрычнага таварыства (2001) і Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук (2009)[19][20]. Быў абраны замежным членам Каралеўскай нідэрландскай акадэміі мастацтваў і навук у 2017 годзе[21][22]. У 2020 годзе быў абраны членам Амерыканскай статыстычнай асацыяцыі[23]. Эканаметрыка і праца па прычынна-следчых сувязяхПрацуючы з іншымі эканамістамі, уключаючы Джошуа Ангрыста і Алана Кругера, Імбенс засяродзіўся на распрацоўцы метадалогій і структур, якія дапамагаюць эканамістам выкарыстоўваць рэальныя сітуацыі, вядомыя як натуральныя эксперыменты, для праверкі рэальных тэорый. У прыватнасці, праз сваё даследаванне ён дапамог прааналізаваць прычынна-следчыя сувязі. Некаторыя з палажэнняў праблем, прааналізаваных у яго даследаванні, уключалі ўплыў вышэйшай адукацыі або дадатковых гадоў адукацыі на заробкі[24]. Яго рамкі для вывучэння прычынна-следчых сувязяў знайшлі прымяненне ў шматлікіх іншых галінах, уключаючы сацыяльныя і біямедыцынскія навукі[25]. Яго праца дала даследчыкам у розных дысцыплінах інструменты для разумення абмежаванняў рэальных эксперыментаў, што палепшыла іх здольнасць лепш разумець эфекты ўмяшанняў, заснаваных на палявых і эксперыментальных дадзеных. Метадалогіі былі карыснымі для даследчыкаў, каб аналізаваць такія разнастайныя даследчыя праблемы, як вывучэнне ўплыву новых правілаў на эканамічную дзейнасць і на эфектыўнасць новых лекаў для пацыентаў[18]. У адным са сваіх першых супрацоўніцтваў з Ангрытам Імбенс прадставіў мадэль пад назвай Сярэдні мясцовы эфект лячэння, якая дапамагла даследаванням зрабіць прычынна-следчыя высновы з дадзеных назіранняў. Развіваючы мадэль у артыкуле Econometrica ў 1994 годзе пад назвай «Ідэнтыфікацыя і ацэнка сярэдніх мясцовых эфектаў лячэння», яны выкарысталі ідэю натуральных эксперыментаў, якія ўяўлялі сабой падзеі і сітуацыі ў рэальным свеце ў параўнанні з кантраляванымі ўмовамі для вывучэння наступстваў ключавых змен. Пры гэтым вучоныя скарысталася выпадковасцю ролі і выпадковасцю, якая натуральна адбываліся ў рэальным свеце, а не кантраляванымі мадэляваннямі, якія маглі быць дарагімі, працаёмкімі або нават неэтычнымі[26][18]. Дакумент і мадэль аказалі значны ўплыў на іншыя даследаванні ў эканаметрыцы, статыстыцы і іншых галінах[18]. У адным з рэальных прыкладанняў мадэлі, якое будзе мець наступствы для палітыкаў, Імбенс супрацоўнічаў са статыстыкам Дональдам Рубінам і эканамістам Брусам Сасердотам, каб вывучыць уплыў незаробленых прыбыткаў на прапанову працоўнай сілы. Група вывучала наступствы палітычных умяшанняў, такіх як універсальны базавы даход або іншыя федэральныя і дзяржаўныя праграмы дапамогі ў аплаце працы, на гатоўнасць грамадзян удзельнічаць у працоўнай сіле і канчатковы ўплыў на прапанову працоўнай сілы[27]. Каб распрацаваць натуральны эксперымент, група вывучыла пераможцаў латарэі штата Масачусетс, дзе пераможцы атрымлівалі паступовую аплату на працягу многіх гадоў, а не аднаразовую выплату. Пры гэтым група змагла вывучыць прычынныя наступствы гарантаванага даходу. Яны выявілі, што выйгрыш у латарэю меў толькі невялікі ўплыў на тое, колькі людзі працавалі. Пераможцы 80 000 долараў у год на працягу 20 гадоў некалькі скарацілі свой працоўны час, а тыя, хто выйграў 15 000 долараў у год на працягу 20 гадоў, гэтага не зрабілі. Сярод беспрацоўных, якія гулялі ў латарэю, за шэсць гадоў пасля гульні пераможцы працавалі больш, чым тыя хто не выйграў[18][27]. Некаторыя працы Імбенса былі абагульнены ў кнізе, напісанай сумесна з амерыканскім статыстыкам Дональдам Б. Рубінам, Causal Inference for Statistics, Social, and Biomedical Sciences[25]. Імбенс (разам з праф. С’юзан Атэй) працуе над выкарыстаннем метадаў машыннага навучання, у прыватнасці, мадыфікацый выпадковых лясоў, якія называюцца прычыннымі лясамі[28][29], каб ацаніць гетэрагенныя эфекты лячэння ў мадэлях прычыннага вываду. Нобелеўская прэмія па эканоміцыІмбенс атрымаў прэмію па эканоміцы імя Альфрэда Нобеля ў 2021 годзе разам з іншымі эканамістамі Дэвідам Кардам і Джошуа Ангрыстам за ўклад у метадалогіі аналізу прычынна-следчых сувязяў[30]. У сваім прэс-рэлізе, у якім абвяшчаюцца пераможцы, Шведская каралеўская акадэмія навук заявіла: "Лаўрэаты гэтага года — Дэвід Кард, Джошуа Ангрыст і Гвіда Імбенс далі нам новыя ўяўленні аб рынку працы і паказалі, якія высновы аб прычынах і следствах можна зрабіць з натуральных эксперыментаў. Іх падыход распаўсюдзіўся на іншыя галіны і зрабіў рэвалюцыю ў эмпірычным даследаванні "[31]. Асабістае жыццёІмбенс жанаты на эканамістцы С’юзан Атэй з 2002 года[32]. Атэй — калега-эканаміст, якая таксама выкладае ў Стэнфардскай вышэйшай школе бізнесу. Шаферам на вяселлі Імбенса і Атэй быў Джошуа Ангрыст, з якім Імбэнс падзеліў Нобелеўскую прэмію праз 19 гадоў[33]. Мае падвойнае грамадзянства ў ЗША і Нідэрландах. Бібліяграфія
Зноскі
Спасылкі
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
