|
Майкл Крэмер
Майкл Роберт Крэмер (англ.: Michael Robert Kremer; нар. 12 лістапада 1964[1], Нью-Ёрк, штат Нью-Ёрк[2])[7] — амерыканскі эканаміст у галіне развіцця, прафесар эканомікі і дзяржаўнай палітыкі ў Чыкагскім універсітэце[8]. З’яўляецца дырэктарам-заснавальнікам лабараторыі развіцця інавацый у Інстытуце эканомікі Бекера Фрыдмана[9]. Крэмер працаваў прафесарам у Гарвардскім універсітэце да 2020 года[8]. У 2019 годзе разам з Эстэр Дзюфло і Абхіджытам Банерджы[10] быў ганараваны прэміяй па эканоміцы імя Альфрэда Нобеля «за эксперыментальны падыход да барацьбы з глабальнай беднасцю»[11]. Ранняе жыццё і адукацыяМайкл Роберт Крэмер нарадзіўся ў 1964 годзе ў сям’і Яўгена і Сары Ліліян (у дзявоцтве Кімел) Крэмер у Нью-Ёрку. Яго бацька Яўген Крэмер быў сынам яўрэйскіх імігрантаў у ЗША з Аўстрыі і Польшчы. Яго маці, Сара Ліліян Крэмер, была прафесарам англійскай літаратуры, якая спецыялізавалася на амерыканскай яўрэйскай літаратуры і літаратуры пра Халакост. Яе бацькі былі яўрэйскімі імігрантамі ў ЗША з Польшчы[12]. Кар’ераАспірант Масачусецкага тэхналагічнага інстытута (МТІ) з 1992 па 1993 год, Крэмер быў запрошаным дацэнтам Чыкагскага ўніверсітэта вясной 1993 года і прафесарам Масачусецкага тэхналагічнага інстытута з 1993 па 1999 год. З 1999 па 2020 год ён быў прафесарам Гарвардскага ўніверсітэта. 1 верасня 2020 года ён паступіў на прафесарскі факультэт Чыкагскага ўніверсітэта ў якасці прафесара кафедры эканомікі Кенэта Грыфіна каледжа і Школы дзяржаўнай палітыкі Харыса[8][9]. Крэмер засяродзіў свае даследаванні на скарачэнні беднасці, часта ў тым, што тычыцца эканомікі адукацыі і аховы здароўя[13]. Працуючы з Абхіджытам Банерджы і Эстэр Дзюфло (з якімі ён падзяліў Нобелеўскую прэмію па эканоміцы ў 2019 годзе), ён дапамог усталяваць эфектыўнасць выпадковых кантраляваных даследаванняў для праверкі прапанаваных мер па барацьбе з беднасцю[14]. Апісваючы ранняе выкарыстанне Крэмерам піянерскіх эксперыментальных метадаў, Дзюфло сказала, што Крэмер «быў там з самага пачатку і пайшоў на вялізную рызыку… Ён дальнабачнік»[15]. Крэмер з’яўляецца членам Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук[16], атрымальнікам стыпендыі Мак-Артура (1997)[17] і стыпендыі прэзідэнцкага факультэта, а Сусветны эканамічны форум назваў яго маладым сусветным лідэрам[18]. З’яўляецца даследчыкам у філіяле Innovations for Poverty Action (IPA)[19], даследчай арганізацыі ў Нью-Хэйвене, штат Канэктыкут, займаецца стварэннем і ацэнкай рашэнняў сацыяльных і міжнародных праблем развіцця. Крэмер з’яўляецца членам Giving What We Can, эфектыўнай арганізацыі альтруізму, члены якой абавязваюцца аддаваць 10 % свайго даходу эфектыўным дабрачынным арганізацыям[20]. З’яўляецца заснавальнікам і прэзідэнтам WorldTeach, гарвардскай арганізацыі, якая ставіць студэнтаў каледжаў і нядаўніх выпускнікоў у якасці выкладчыкаў-валанцёраў на летніх і гадавых праграмах па ўсім свеце у краінах, якія развіваюцца. Таксама з’яўляецца сузаснавальнікам Precision Agriculture for Development (PAD), некамерцыйнай арганізацыі, якая выкарыстоўвае глабальнае з’яўленне мабільных тэлефонаў для аказання лічбавых агранамічных кансультацыйных паслуг дробным фермерам у шырокім маштабе[21]. Крэмер пачаў прасоўванне рынкавых абавязанняў, якія засяроджаны на стварэнні механізмаў стымулявання для заахвочання распрацоўкі вакцын для выкарыстання ў краінах, якія развіваюцца, а таксама на выкарыстанні рандамізаваных даследаванняў для ацэнкі ўмяшання ў сацыяльныя навукі. Стварыў вядомую эканамічную тэорыю адносна ўзаемадапаўняльнасці навыкаў, якая называецца тэорыяй эканамічнага развіцця Крэмера[22]. У 2000 годзе Крэмер разам з Чарльзам Моркам апублікаваў даследаванне, у якім рэкамендавалі ўрадам змагацца з браканьерствам сланоў шляхам назапашвання слановай косці і каб яны маглі актыўна затапіць рынак, калі папуляцыя сланоў занадта моцна скараціцца[23]. У сваёй шырока цытуемай працы «Рост насельніцтва і тэхналагічныя змены: ад 1 мільёна год да н.э. да 1990 года» Крэмер вывучаў эканамічныя змены за апошні мільён гадоў[24]. Крэмер выявіў, што эканамічны рост павялічваўся з ростам насельніцтва. Крэмер узначальваў дыскусію па рэфармаванні сістэм адукацыі на Тыдні росту Міжнароднага цэнтра росту ў 2010 годзе[25]. У пачатку 2021 года ён быў прызначаны G20 у Незалежную групу высокага ўзроўню па фінансаванні глабальных даброт для гатоўнасці да пандэміі і рэагавання, сустаршынямі якой з’яўляюцца Нгозі Аконджа-Івеала, Тарман Шанмугаратнам і Лорэнс Самерс[26]. Узнагароды
Асабістае жыццёКрэмер жанаты з эканамістам Рэйчэл Гленерстэр. Зноскі
Бібліяграфія
Спасылкі
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
