|
17 Brygada Strzelców (URL)
17 Brygada Strzelców – oddział piechoty Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej. Formowanie i zmiany organizacyjneW wyniku rozmów atamana Symona Petlury z naczelnikiem państwa i zarazem naczelnym wodzem wojsk polskich Józefem Piłsudskim prowadzonych w grudniu 1919, ten ostatni wyraził zgodę na tworzenie ukraińskich jednostek wojskowych w Polsce[1]. Rozkazem dowódcy 6 Siczowej Dywizji Strzelców nr 25 z 31 marca 1920 rozpoczęto formowanie brygady. W skład brygady weszły: 48[a]. i 49 kureń strzelców. Każdy kureń posiadał dwie półsotnie piechoty i dwie półsotnie karabinów maszynowych. 5 kwietnia brygada stacjonowała w czerwonych koszarach Twierdzy Brzeskiej[2]. 21 kwietnia, po zakończeniu pierwszej fazy organizacji, brygada była gotowa do wyruszenia na front. W tym czasie składała się ze sztabu, dwóch kureni piechoty i czoty telefonicznej. 24 kwietnia, ostatnim eszelonem dywizji, brygada opuściła Brześć i 2 maja przybyła do Berdyczowa, a niedługo potem została przetransportowana do Kijowa. Tu kontynuowano prace organizacyjne. Półsotnie piechoty i karabinów maszynowych zostały przekształcone w sotnie[2]. W sierpniu, wskutek intensywnych walk, liczebność brygady nieco się zmniejszyła. Na początku sierpnia 17 Brygada Strzelców, razem z innymi jednostkami 6 Siczowej Dywizji Strzelców, przeszła w podporządkowanie dowódcy Armii Czynnej[3]. W październiku Armia URL przeprowadziła mobilizację. W jej wyniku liczebność jej oddziałów znacznie wzrosła[4]. W związku z podpisaniem przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października wojska ukraińskie zmuszone były prowadzić działania zbrojne samodzielnie[5]. 21 listopada, pod naporem wojsk sowieckich, brygada przeszła na zachodni brzeg Zbrucza, gdzie została internowana przez Wojsko Polskie[3][6]. Rozkazem dowódcy dywizji nr 57 z 15 sierpnia 1921 została przekształcona w 17 kureń strzelców[3]. Struktura organizacyjna
Żołnierze oddziału
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
