|
Pułk Konny im. Ołeksandra Udowyczenki
3 pułk konny im. Ołeksandra Udowyczenki – oddział kawalerii Armii Ukraińskiej Republiki Ludowej. Formowanie i zmiany organizacyjneW wyniku rozmów atamana Symona Petlury z naczelnikiem państwa i zarazem naczelnym wodzem wojsk polskich Józefem Piłsudskim prowadzonych w grudniu 1919, ten ostatni wyraził zgodę na tworzenie ukraińskich jednostek wojskowych w Polsce[1]. Pułk został sformowany z resztek rozbitej 26 grudnia 1919 w okolicach Żywotowa 3 Żelaznej Dywizji Strzelców[2]. W jego skład weszły cztery sotnie kawalerii i jedna karabinów maszynowych. Każda z sotni nosiła imię jednego z oddziałów rozbitej dywizji i kultywowała jego tradycje. W momencie sformowania pułk liczył 140 „szabel” i 4 karabiny maszynowe. Używał pieczęci z napisem „3 pułk konny pułkownika Udowyczenki”, choć nazwa ta nie została oficjalnie zatwierdzona. 30 czerwca pułk utracił status samodzielnej jednostki i został włączony do Samodzielnej Dywizji Kawalerii[3]. W październiku Armia URL przeprowadziła mobilizację. W jej wyniku liczebność jej oddziałów znacznie wzrosła[4]. W związku z podpisaniem przez Polskę układu o zawieszeniu broni na froncie przeciwbolszewickim, od 18 października wojska ukraińskie zmuszone były prowadzić działania zbrojne samodzielnie[5]. W listopadzie, pod naporem wojsk sowieckich, brygada doznała dużych strat i przeszła na zachodni brzeg Zbrucza, gdzie została internowana przez Wojsko Polskie[6][3]. Na podstawie rozkazu dowódcy dywizji nr 50 z 13 kwietnia 1921, pułk wydzielił część swoich oficerów i szeregowych dla formowania nowego 6 pułku konnego. Rozkazem nr 14 z 2 października 1921 jednostka otrzymała nową nazwę 3 Czehryński pułk konny im. hetmana Bohdana Chmielnickiego. W związku z demobilizacją Armii URL i likwidacją obozów internowania żołnierzy ukraińskich w Polsce, pułk w 1924 został rozformowany[3]. Żołnierze pułku
Przypisy
Bibliografia
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
