จักรพรรดิยุงฮี (เกาหลี: 융희제; ฮันจา: 隆熙帝; อาร์อาร์: Yunghuije; เอ็มอาร์: Yunghŭije; 25 มีนาคม ค.ศ. 1874 – 24 เมษายน ค.ศ. 1926) หรือ พระเจ้าซุนจง (เกาหลี: 순종) หรือในเชิงเหยียดหยามว่า ชีนิลพา ยุงฮี (เกาหลี: 친일파 แปลตรงตัว "ยุงฮี ขี้ข้าญี่ปุ่น")[1][2][3] ทรงเป็นสมเด็จพระราชาหรือสมเด็จพระจักรพรรดิลำดับที่ 2 แห่งจักรวรรดิเกาหลี เป็นพระประมุข ลำดับที่ 27 ถ้านับจากสมัยราชอาณาจักรโชซ็อน และเป็นพระประมุขพระองค์สุดท้ายในระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชของเกาหลี โดยพระองค์ทรงขึ้นเสวยราชย์เป็นสมเด็จพระจักรพรรดิ ในปี ค.ศ. 1908 ซึ่งช่วงนี้เอง จักรวรรดิเกาหลีมีสถานะเป็นรัฐในอารักขาของจักรวรรดิญี่ปุ่น ทำให้พระองค์ทรงไม่มีพระราชอำนาจใดๆ เนื่องจากอำนาจทั้งหมดตกอยู่ในมือของผู้สำเร็จราชการชาวญี่ปุ่นและองค์ชายแดวอนจนหมดสิ้น อีกทั้งพระองค์มีพระพลานามัยไม่สู้แข็งแรงนัก การที่ญี่ปุ่นยินยอมให้พระองค์ขึ้นเสวยราชย์ก็เพื่อรอเวลาที่จะกลืนจักรวรรดิเกาหลีได้โดยสมบูรณ์เท่านั้น
ในที่สุด อีก 2 ปีถัดมา หรือในปี ค.ศ. 1910 จักรวรรดิญี่ปุ่นก็ได้ล้มล้างสถาบันจักรพรรดิของเกาหลีลงและควบคุมเชื้อสายราชวงศ์โชซ็อนทั้งหมดไปญี่ปุ่น ทำให้นักประวัติศาสตร์เกาหลีส่วนหนึ่งไม่ถือว่าพระองค์ทรงป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายแต่ถือว่าสมเด็จพระจักรพรรดิควางมูแห่งจักรวรรดิเกาหลี (พระเจ้าโกจง) ทรงเป็นจักรพรรดิองค์สุดท้ายแทน
พระบรมวงศานุวงศ์
พระราชินี
- สมเด็จพระจักรพรรดินีซุนมยอง ตระกูลมิน แห่งยอฮึง (순명황후 민씨, 1872–1904)
- สมเด็จพระจักรพรรดินีซุนจอง ตระกูลยุน แห่งแฮพยอง (순정황후 윤씨, 1894–1966)
การสิ้นสุดรัชกาลและยุคสมัยแห่งราชวงศ์
ในปี พ.ศ. 2453 (ค.ศ. 1910) สมเด็จพระจักรพรรดิยุงฮีแห่งจักรวรรดิเกาหลี (พระเจ้าซุนจง) ทรงถูกถอดออกจากตำแหน่งจักรพรรดิและลดฐานะเหลือเพียงกษัตริย์ ขณะที่ญี่ปุ่นก็ทำการล้มล้างสถาบันจักรพรรดิของเกาหลีด้วยการควบคุมเชื้อสายราชวงศ์โชซ็อนทั้งหมดไปไว้ที่ญี่ปุ่น เพื่อเป็นตัวประกันและไม่ให้สามารถกลับคืนสู่อำนาจได้อีก เกาหลี จึงถูกปิดฉากความเป็นจักรวรรดิและยุคสมัยแห่งราชวงศ์กว่า 2 พันปีลงอย่างถาวรตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
พระราชตระกูล
อ้างอิง
|
|---|
|
| พระมหากษัตริย์แห่งโชซ็อน | |
|---|
| จักรพรรดิเกาหลี | |
|---|
| เฉลิมพระปรมาภิไธย | |
|---|
|
| พระมหากษัตริย์สกุลอี | |
|---|
|
