บทความนี้เกี่ยวกับพลเมืองของประเทศบังกลาเทศ สำหรับชาวเบงกอลในฐานะกลุ่มชาติพันธุ์ ดูที่
ชาวเบงกอล
ชาวบังกลาเทศ বাংলাদেশি ประชากรทั้งหมด ป. 200 ล้านคน
ภูมิภาคที่มีประชากรอย่างมีนัยสำคัญ บังกลาเทศ 162,951,560[ 1] ชาวบังกลาเทศพลัดถิ่น ป. 4.5 ล้านคน ซาอุดีอาระเบีย 1,309,004[ 2] สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ 1,089,917[ 3] สหราชอาณาจักร 451,529[ 4] มาเลเซีย 352,005[ 5] คูเวต 279,169[ 6] กาตาร์ 220,403[ 7] แอฟริกาใต้ ป. 200,000[ 8] สิงคโปร์ 150,000[ 9] โอมาน 148,314[ 10] อิตาลี 113,811[ 11] บาห์เรน 100,444[ 12] มัลดีฟส์ 47,951[ 13] ออสเตรเลีย 27,809[ 14] แคนาดา 24,600[ 15] ญี่ปุ่น 12,374[ 16] สหรัฐอเมริกา 12,099[ 17] กรีซ 11,000[ 18] เกาหลีใต้ 8,514[ 19] สเปน 7,000[ 18] เซอร์เบีย 5,000 โปแลนด์ 2,500 รัสเซีย 392[ 20] ภาษา [ 21] ศาสนา ส่วนมาก : 90% อิสลาม [ 22] ส่วนน้อย : ฮินดู , พุทธ , คริสต์ [ 23] และอื่น ๆ (รวมอเทวนิยม และผู้ไม่มีศาสนา )[ 24]
ชาวบังกลาเทศ (เบงกอล : বাংলাদেশী ;[ 25] อังกฤษ : Bangladeshi ) เดิมเป็นที่รู้จักกันในชื่อ ชาวเบงกอล (อังกฤษ : Bangalee )[ 26] เป็นพลเมืองของประเทศบังกลาเทศ ชื่อ "บังกลาเทศ" ตั้งตามชื่อภูมิภาคประวัติศาสตร์เบงกอล ซึ่งประเทศนี้ประกอบเป็นส่วนที่ใหญ่ที่สุดและอยู่ทางด้านตะวันออกสุด สถานภาพพลเมืองบังกลาเทศ ถือกำเนิดขึ้นใน พ.ศ. 2514 เมื่อผู้มีถิ่นที่อยู่ถาวรของอดีตปากีสถานตะวันออก กลายเป็นพลเมืองของสาธารณรัฐแห่งใหม่[ 27] บังกลาเทศเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดเป็นอันดับที่ 8 ของโลก ในทางภาษาศาสตร์ชาติพันธุ์ ชาวบังกลาเทศส่วนใหญ่เป็นชาวอินโด-อารยัน พูดภาษาเบงกอล และนับถือศาสนาอิสลาม ประชากรบังกลาเทศอาศัยอยู่หนาแน่นในบริเวณดินดอนสามเหลี่ยมเบงกอล ซึ่งมีความอุดมสมบูรณ์และเป็นศูนย์กลางอารยธรรมแบบเมืองและอารยธรรมการเกษตรมานานหลายพันปี พื้นที่สูงของประเทศซึ่งได้แก่เขตเนินเขาจิตตะกอง และภาคสิเลฏ เป็นที่อยู่อาศัยของชนกลุ่มน้อยเผ่าต่าง ๆ
ชาวมุสลิมเบงกอล เป็นกลุ่มชาติพันธุ์ทางศาสนากลุ่มใหญ่ของบังกลาเทศด้วยจำนวนประชากร 146 ล้านคนซึ่งถือเป็นประชากรส่วนใหญ่ของประเทศ ชาวจิตตะกอง , ชาวรังปุระ และชาวสิเลฏี เป็นประชากรส่วนใหญ่ในภาคจิตตะกอง , ภาครังปุระ และภาคสิเลฏตามลำดับ ชนกลุ่มน้อยชาวฮินดูเบงกอล ในบังกลาเทศมีจำนวนมากกว่า 16,238,167 คนซึ่งคิดเป็นร้อยละ 12.07 ของประชากรทั้งหมดในประเทศ ชาวมุสลิมที่ไม่ใช่ชาวเบงกอล เป็นชุมชนผู้ย้ายถิ่นเข้าที่ใหญ่ที่สุด ในขณะที่ชาวจักมา ซึ่งเป็นชนกลุ่มทิเบต-พม่า (แต่พูดภาษาจักมา ซึ่งเป็นภาษากลุ่มอินโด-อารยัน ) เป็นกลุ่มชาติพันธุ์พื้นเมืองที่ใหญ่ที่สุดรองจากชาวเบงกอลซึ่งเป็นชนกลุ่มอินโด-อารยัน[ 28] ชาวสานถาล ซึ่งเป็นชนกลุ่มออสโตรเอเชียติก เป็นชนเผ่าพื้นเมืองกลุ่มใหญ่ที่สุด
ชาวบังกลาเทศพลัดถิ่น อาศัยอยู่หนาแน่นในตะวันออกกลาง , อเมริกาเหนือ และสหราชอาณาจักร ชาวบังกลาเทศหลายแสนคนผู้ไม่มีถิ่นที่อยู่ในประเทศมีสถานภาพพลเมืองสองสัญชาติ ในประเทศเครือจักรภพ อย่างสหราชอาณาจักรและแคนาดา
อ้างอิง
↑ "การประเมินประชากรโลก พ.ศ. 2560" . ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs , Population Division. สืบค้นเมื่อ 10 September 2017 .
↑ Migration Profile – Saudi Arabia
↑ Migration Profile – UAE
↑ 2011 Census: KS201UK Ethnic group, local authorities in the United Kingdom ONS , Retrieved 21 October 2013
↑ Migration Profile – Malaysia
↑ Migration Profile – Kuwait
↑ Migration Profile – Qatar
↑ "দক্ষিণ আফ্রিকায় বাংলাদেশি ব্যবসায়ীদের সুনাম | Jamuna TV" . Jamuna Television. 27 March 2018. สืบค้นเมื่อ 25 July 2019 .
↑ "Bangladesh-Singapore Bilateral Relations" . High Commission of Bangladesh, Singapore . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 8 December 2015. สืบค้นเมื่อ 30 November 2015 .
↑ Migration Profile – Oman
↑ "Amministrazione Centrale" . lavoro.gov.it . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 8 ธันวาคม 2015. สืบค้นเมื่อ 11 ธันวาคม 2015 .
↑ Migration Profile – Bahrain
↑ Migration Profile – Maldives
↑ Australian Government – Department of Immigration and Border Protection. "The Bangladesh-born Community" . คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 13 February 2014. สืบค้นเมื่อ 14 January 2014 .
↑ [1] Ethnic Origin (247), Single and Multiple Ethnic Origin Responses (3) and Sex (3) for the Population of Canada, Provinces, Territories, Census Metropolitan Areas and Census Agglomerations, 2006 Census – 20% Sample Data – Statistics Canada.
↑ "バングラデシュ人民共和国(People's Republic of Bangladesh)" . Ministry of Foreign Affairs (Japan) (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 29 October 2017 .
↑ "Profiles on Lawful Permanent Residents: 2013 Country" . dhs.gov . สืบค้นเมื่อ 11 December 2015 .
↑ 18.0 18.1 "IRIN Asia – BANGLADESH: Migrants fare badly in Italy – Bangladesh – Economy – Migration" . IRINnews . สืบค้นเมื่อ 11 December 2015 .
↑ "체류외국인 국적별 현황", 통계연보(글내용) < 통계자료실 < 출입국·외국인정책본부 , South Korea: Ministry of Justice, 2014, p. 290, สืบค้นเมื่อ 15 October 2015
↑ Состав группы населения «Указавшие другие ответы о национальной принадлежности» -ВПН-2010
↑ Ethnologue. "Bangladesh" . Ethnologue. สืบค้นเมื่อ 6 July 2013 .
↑ "Chapter 1: Religious Affiliation". The World’s Muslims: Unity and Diversity. Pew Research Center's Religion & Public Life Project. 9 August 2012.
↑ "Bangladesh" . The World Factbook . CIA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม เมื่อ 2017-12-29. สืบค้นเมื่อ 22 December 2014 .
↑ Bangladesh: Country Profile เก็บถาวร 6 กรกฎาคม 2011 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน . Bangladesh Bureau of Educational Information and Statistics (BANBEIS)
↑ "৬। নাগরিকত্ব – গণপ্রজাতন্ত্রী বাংলাদেশের সংবিধান" . สืบค้นเมื่อ 29 April 2015 .
↑ Murshid, Tazeen M. (2001). "State, Nation, Identity: The Quest for Legitimacy in Bangladesh" . ใน Shastri, Amita; Jeyaratnam Wilson, A. (บ.ก.). The Post-Colonial States of South Asia: Political and Constitutional Problems . Curzon Press. p. 165. ISBN 978-1-136-11866-1 .
↑ https://web.archive.org/web/20121007124849/http://www.unhcr.org/refworld/country%2C%2CNATLEGBOD%2C%2CBGD%2C%2C3ae6b51f10%2C0.html
↑ http://en.banglapedia.org/index.php?title=Chakmas,_The