Share to:

 

หลี่ เซียนเนี่ยน

หลี่ เซียนเนี่ยน
李先念
หลี่ เซียนเนี่ยน ใน พ.ศ. 2497
ประธานาธิบดีสาธารณรัฐประชาชนจีน คนที่ 3
ดำรงตำแหน่ง
18 มิถุนายน พ.ศ. 2526 – 8 เมษายน พ.ศ. 2531
หัวหน้ารัฐบาลจ้าว จื่อหยาง
หลี่ เผิง
รองประธานาธิบดีโอลางฮู
ผู้นำเติ้ง เสี่ยวผิง
ก่อนหน้าหลิว เช่าฉี
(ในฐานะประธานรัฐในปี พ.ศ. 2511)
เย่ เจี้ยนอิง
(ในฐานะประธานสภาประชาชนแห่งชาติ)
ถัดไปหยาง ช่างคุน
ประธานสภาที่ปรึกษาทางการเมืองประชาชนจีน คนที่ 5
ดำรงตำแหน่ง
8 เมษายน พ.ศ. 2531 – 21 มิถุนายน พ.ศ. 2535
ก่อนหน้าเติ้ง อิ่งเชา
ถัดไปหลี่ รุ่ยหวน
รองประธานพรรคคอมมิวนิสต์จีน
ดำรงตำแหน่ง
มิถุนายน พ.ศ. 2520 – กันยายน พ.ศ. 2525
ประธานฮั่ว กั๋วเฟิง
หู เย่าปัง
สมาชิกสภาประชาชนแห่งชาติ
ดำรงตำแหน่ง
15 กันยายน พ.ศ. 2497 – 25 มีนาคม พ.ศ. 2531
เขตเลือกตั้งหูเป่ย์
ข้อมูลส่วนบุคคล
เกิด23 มิถุนายน พ.ศ. 2442
หงอัน, มณฑลหูเป่ย์, จักรวรรดิชิง
เสียชีวิต21 มิถุนายน พ.ศ. 2535 (82 ปี)
ปักกิ่ง, สาธารณรัฐประชาชนจีน
เชื้อชาติธงของประเทศจีน จีน
พรรคการเมือง พรรคคอมมิวนิสต์จีน (2470–2535)
คู่สมรสซาง เสี่ยวผิง (尚小平) (หย่า)[1]
หลิน เจียเหม่ย
บุตร4 คน[2]
หลี่ เซียนเนี่ยน
ภาษาจีน李先念

หลี่ เซียนเนี่ยน (จีน: 李先念; พินอิน: Lǐ xiānniàn; 23 มิถุนายน พ.ศ. 2452 – 21 มิถุนายน พ.ศ. 2535) เป็นผู้นำทางทหารและการเมืองของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีแห่งสาธารณรัฐประชาชนจีน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2526–2531 ภายใต้การนำของผู้นำสูงสุดเติ้ง เสี่ยวผิง [3] และดำรงตำแหน่งประธานคณะกรรมาธิการแห่งชาติของสภาที่ปรึกษาทางการเมืองประชาชนจีน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2531 จนกระทั่งเสียชีวิต เขาเป็นสมาชิกคณะกรรมาธิการประจำกรมการเมือง ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2499–2530 และเป็นสมาชิกของคณะกรรมาธิการถาวรประจำกรมการเมืองพรรคคอมมิวนิสต์จีน ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2520–2530 [4] [5]

หลี่ทำงานเป็นช่างไม้ฝึกหัดในช่วงวัยรุ่นเพื่อหาเลี้ยงครอบครัว เขาเข้าร่วมพรรคคอมมิวนิสต์ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2470 และเข้าเป็นทหารในกองทัพแดงของจีน หลังจากศึกษาที่มหาวิทยาลัยการทหารและการเมืองของจีนต่อต้านญี่ปุ่น และโรงเรียนพรรคกลาง เขากลายเป็นผู้บัญชาการทหารที่มีอิทธิพลและประสบความสำเร็จในช่วงสงครามจีน-ญี่ปุ่นครั้งที่สอง และสงครามกลางเมืองจีน โดยสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเองในการต่อสู้ในหวยไห่ [4] หลังจากการสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน เขาได้ดำรงตำแหน่งผู้ว่าการและเลขาธิการพรรคฯ ในมณฑลหูเป่ย์ บ้านเกิดของเขาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2492 ถึง 2497 จากนั้นได้เข้าร่วมกับรัฐบาลกลางในกรุงปักกิ่ง โดยดำรงตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง (พ.ศ. 2497–2513) และรองนายกรัฐมนตรี (พ.ศ. 2497–2525) เขาสนับสนุนฮั่ว กั๋วเฟิง ผู้สืบทอดตำแหน่งของเหมา เจ๋อตง และได้รับตำแหน่งรองประธานพรรคฯ (พ.ศ. 2520–2525)

เขาเป็นหนึ่งในแปดผู้อาวุโส ของพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขาถือว่าเป็นฝ่ายซ้ายมากที่สุดในหมู่พวกเขา ทั้งทางการเมืองและเศรษฐกิจ หลี่มีบทบาทสำคัญในการสกัดกั้นการโอนธุรกิจของรัฐให้เป็นของเอกชนและรักษาการควบคุมของรัฐในหลายภาคส่วนของเศรษฐกิจ ส่งเสริมค่านิยมทางการเมืองและวัฒนธรรมแบบคอมมิวนิสต์ดั้งเดิมผ่านการอุปถัมภ์ของนักทฤษฎีเช่น หู เฉียวมู่ และเติ้ง ลี่คุน และมีส่วนสำคัญในการกำจัด หู เย่าปัง และจ้าว จื่อหยาง เขาสนับสนุนให้ทหารเข้าปราบปรามผู้ชุมนุมในการประท้วงที่จัตุรัสเทียนอันเหมิน ในปี พ.ศ. 2532 [5] [6] [7]

ประวัติ

ครอบครัว

มรณกรรมและอนุสรณ์

เครื่องอิสริยาภรณ์

อ้างอิง

  1. ↑ Rittenberg, Sidney; Bennett, Amanda (2001). The Man Who Stayed Behind. Duke University Press. p. 103. ISBN 9780822326670.
  2. ↑ Chen, Shanbin (19 May 2015). 李先念的夫人林佳媚简历 林佳楣生了几个孩子. lishiquwen. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 December 2019. สืบค้นเมื่อ 16 January 2017.
  3. ↑ Li, Xiaobing (2012). China at War: An Encyclopedia. ABC-CLIO. p. 226. ISBN 978-1-59884-415-3.
  4. ↑ 4.0 4.1 Li Xiannian (1909–1992), in Christopher R. Lew, Edwin Pak-wah Leung: Historical Dictionary of the Chinese Civil War, p.p. 120-121, Scarecrow Press, 2013
  5. ↑ 5.0 5.1 Holley, David.
  6. ↑ Wu Wei, Why China’s Political Reforms Failed.
  7. ↑ Brandt, Loren; Rawski, Thomas G. (2008). China's Great Economic Transformation. Cambridge University Press. p. 102. ISBN 978-0-521-88557-7. In economic policy, the most important elders were Li Xiannian and Chen Yun.
  8. ↑ 齐奥塞斯库总统盛宴欢迎李先念主席 宾主共赞中罗两党两国人民真挚友谊 齐奥塞斯库授予李先念“罗马尼亚社会主义共和国之星”一级勋章. People's Daily. 1984-08-29: 1.
Kembali kehalaman sebelumnya