|
Дупјани
Дупјани — мало село во областа Рабетинкол, во Општина Кичево, во околината на градот Кичево. ЕтимологијаСпоред некое кажување, во една карпа под селото била издлабена ниша, каде мештаните палеле свеќа и чувале икона, поради што некои викаат дека селото го добило името Дупјани. Други, пак, кажуваат дека родот кој го основал селото го донел името на своето село.[2] Географија и местоположба Селото се наоѓа во областа Рабетинкол, во источниот ридест дел на Кичевската Котлина и во крајниот источен дел на територијата на Општина Кичево, чиј атар се допира со подрачјето на Општина Македонски Брод.[3] Селото е ридско, на надморска височина од 780 метри. Од градот Кичево е оддалечено 11 километри.[3] Селото е сместено во долината на Рабетинска Река, на нејзината лева страна. Куќите се сместени на рамна површина.[4] Сместено е помеѓу планините Челоица и Песјак. Атарот на селото Дупјани граничи со атарите на селата: од исток Крушје (Горно и Долно) и Патец, од север Ново Село, од запад Рабетино, и од југ Козичино, Светораче и Крушица. Месностите во атарот на селото ги носат следниве имиња: Лазје, Крапчи дол, Удаеник, Папалица, Преслап, Мачкин Камен, Старец, Кула, Урвал, Василово Ѓубре, Леништа, Река, Теслица, Селце, Пиој, Свињишта, Угриноа Нива, Осојница, Стење, Улеј Куќи, Равен, Црквиште, Задел и други.[4] Селото има збиен тип. Не постојат маала бидејќи е мало и едноставно. Сепак роднинските куќи се групирани и поблиску една до друга, како што се групите на Јарумаговци, Таневци, Чурковци, Којовци и други.[4] Единствено во минатото селото можело да било поделено на Горно и Долно Маало.[2] ИсторијаОколу Дупјани се сретнуваат старини, кои докажуваат дека тука имало живот одамна. Северно од селото, покрај коритото на Рабетинска Река, во месноста Селиште, каде се наоѓаат ниви, мештаните наоѓале остатоци од куќи. Една месност е наречена Улеј Куќи. На Селиште се наоѓаат и остатоци од црква, каде мештаните палеле свеќи на Спасовден. На месноста имало неколку стари дабови.[4] Преданието говори дека некогаш во Селиште се наоѓало старото македонско село Рабетино со околу сто куќи. За време на турското ропство, селото било запалено, а селаните убиени. Единствено се спасиле четири домаќинства, кои го основале денешното село Рабетино, десно од реката.[4] Самото Дупјани е основано по создавањето на Рабетино. Основачи биле родот Којовци, доселени од некое друго село наречени Дупчани. Ова најверојатно се случило во почетокот на XIX век, кога се основани и другите околни села.[4] Во 1903 година, селото било запалено од страна на Арбанасите.[4] Во XIX век, Дупјани било село во Кичевската каза на Отоманското Царство. СтопанствоАтарот зафаќа простор од 10,7 км2. На него преовладуваат шумите на површина од 736,5 хектари, на пасиштата отпаѓаат 249,1 хектар, а на обработливото земјиште само 65,8 хектари.[3] Селото, во основа, има сточарско-шумарска функција. Во минатото во него работела продавница.[3] Во минатото земјата околу селото припаѓала на некој кичевски бег. Но, бидејќи немал деца, тој им ја поделил земјата на македонските селани. Ова се случило во втората половина на XIX век.[4] Население
Според податоците од 1873 година, селото имало 12 домаќинства со 46 жители христијани (Македонци).[5] Според податоците на Васил К’нчов („Македонија. Етнографија и статистика“) од 1900 година, во селото Дупјани имало 320 жители, сите Македонци.[6] Според егзархискиот секретар Димитар Мишев („La Macédoine et sa Population Chrétienne“), во 1905 година во Дупјани имало 400 жители, под врховенството на Бугарската егзархија.[7] На Етнографската карта на Битолскиот Вилает од 1901 г. Дупјани се води како чисто македонско село во Кичевската каза на Битолскиот санџак со 50 куќи.[8] Една статистика, која ја подготвил кичевскиот училиштен инспектор Крсто Димчев во 1909 година, ги дава следниве податоци за Дупјани:[9]
Според германска карта издадена во 1941 година, а заснована на пописот на Кралство Југославија во 1931 година, селото имало 200 Македонци.[10] Селото е мало и во 1961 година броело 142 жители, а во 1994 година само 17 жители, македонско население.[3] Според пописот од 2002 година, во селото Дупјани живееле 8 жители, сите Македонци.[11] Според последниот попис од 2021 година, во селото живеел 1 жител, Македонец. Во табелата во продолжение е направен преглед на населението во сите пописни години:
РодовиДупјани е чисто македонско православно село, во селото сите родови се доселенички.[4] Според истражувањата на Јован Трифуноски во 1960-тите години родови во селото се:
Според истражувањата пак на Тома Смиљаниќ во периодот од 1921-1926 година родови во селото се:[2]
ИселеништвоОд селото се има иселено поголем дел од населението и може да се забележат бројни напуштени куќи.[4] Општествени установи
Самоуправа и политикаСелото влегува во рамките на Општина Кичево, која била проширена по новата територијална поделба на Македонија во 2013 година. Во периодот од 1996-2013 година, селото се наоѓало во некогашната Општина Вранештица. Во периодот од 1965 до 1996 година, селото се наоѓало во рамките на големата општина Кичево. Селото припаѓало на некогашната општина Кичево во периодот од 1955 до 1965 година. Во периодот 1952-1955, селото било дел од тогашната Општина Орланци, во која покрај селото Дупјани, се наоѓале и селата Козичино, Крушица, Миокази, Орланци, Патец, Рабетино, Речани, Светораче и Челопеци. Дупјани во периодот 1950-1952 се наоѓало во некогашната Општина Светораче, во која тогаш влегувале селата: Дупјани, Козичино, Крушица, Речани, Рабетино, Светораче и Патец. Избирачко местоВо селото постои избирачкото место бр. 0805 според Државната изборна комисија, сместено во просториите на месната заедница. Во ова избирачко место е опфатено и селото Рабетино.[16] На претседателските избори во 2019 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 6 гласачи.[17] На парламентарните избори во 2020 година, на ова избирачко место биле запишани вкупно 6 гласачи.[18] Културни и природни знаменитости
Личности
Галерија
Наводи
ПоврзаноНадворешни врски |
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
