Шарпланинец

Шарпланинец

Шарпланинец
Прекари	Planinac Sar Шарко Šarko Sharr
Потекло	Македонија Косово (Шар Планина)
Особености
Класификација и стандарди FCI Група 2 Оддел 2 #041 стандард CKC Miscellaneous List [? стандард] UKC Livestock guardian dogs стандард
куче (Canis lupus familiaris)

Шарпланинец (српски: Шарпланинац, албански: Qen i Sharrit или Qeni Ilir) — овчарска раса на кучe. Именуван е по планината Шара, каде што може најчесто да се најде. Признаен е од страна на Меѓународниот кинолошки сојуз како илирски овчар од 1939 година па сѐ до 1957 година, кога името е променето во „Југословенски овчарски пес — Шарланинец“. Телото му е тешко помеѓу 55 и 70 кг. Високо е околу 75 цм, а градниот обем му изнесува 120 цм. Се одликува со добродушност, верност кон својот сопственик, дисциплинираност, брзина и приспособливост. Покажува голема приврзаност и трпение кон децата.

Во времето на Османлиското ропство, овие кучиња се движеже заедно со стадата овци, поминувајќи го летото во подрачјето на Шар Планина и во летото во пониските и потоплите делови.

Потеклото на шарпланинецот не е точно познато. Во минатото некои научници сметале, дека шарпланинецот потекнува од Азија, но сега најраспространето е мислењето, дека роднината му е на Балканот, а поточно во планинските масиви на Македонија — Шар Планина, Кораб, Стогово, Бистра и Маврово. Шарпланинецот се прилагодил кон суровите услови на македонските планини, во кои живее со векови.

Вообичаено се користи за чување на добиток и овци. ВО номадскиот начин на чување на добиток и овци, истите биле преместувани двапати годишно, во високите планински пасишта во лето, и во топлите низини во зима. Ву јужниот дел од Балканскиот Полуостров, голем дел од овци биле преместувани на овој начин, придружувани од луќе и кучиња. во времето на Осмалниското ропство, кучиња од оваа раса ги придружувале стадата овци, поминувајќи го летото во подрачјето на Шар Планина а зимата во топлите низински подрачја.

Бројот на кучиња е намален со распадот на Југослвија во почетокот на 1990-тите. После овие настани, Меѓународниот кинолоѓки сојуз ги има препознаено Македонија и Србија како земји од кои потекнува шарпланинецот. Шарпланинците најчесто можат да се најдат на Шарпланина, од каде и потекнува името „Шарпланинец“. Исто так може да се најде и на планините Кораб, Бистра, Стогово, Јабланица, Баба и тн.

Според историските податоци се смета дека предците на шарпланинецот потекнуваат од Тибет, на падините на Хималаите. Од оваа географска територија, кучињата тргнале во бескрајно патување следејќи ги своите господари. Шарпланинецот стигнал на Балканот со војската на Александар Македонски каде и се задржал. Името го добил по планината каде и највеќе е одгледуван. За првпат изложен е на Меѓународната изложба на кучиња во Љубљана во 1926 година^[1][2].

Во 1939 година шарпланинецот е препознаен како посебна раса и е запишан под реден број 41 во списокот на Меѓународниот кинолошки сојуз (FCI), која ги регистрира сите раси на кучиња, како југословенска раса по името „Илирски овчар“. Во 1957 година, по барање на Југословенскиот Кинолошки Сојуз, Меѓународниот кинолошки сојуз прифатил званичното име на расата да биде сменето во „Југословенски овчарски пес — Шарпланинец“. Во 1968 година Каршкиот Овчар, кој претходо се сметал кко подвид на шарпланинецот, бил препонаен како посебна раса.

• Силно, добро градено куче, со височина над средната. Покриено е со долго, густо и изразито грубо крзно. По карактер е спокојно и добродушно, но е многу силно. Верно е на господарот и е бескомпромисно.
• Средната височина до грбот е 82 см кај мажјаците и 68 см кај женките. Средното тело на возрасен мажјак е 55 и 100 кг, а кај женките — помеѓу 45 и 92 кг.
• Телото му е малку подолго од височината до грбот (кај мажјаците: 8-10%, а кај женките: 10-12% подолго од височината до грбот).

• Главата е пропорционална спрема размерот на телото и е долга приближно 25 см (или 40% од височината до грбот). Черепот е малку подолг од муцката, која е 58% од целата должина на главата (однос череп-муцка 58%:42%). Женските имаат малку подолка муцка (однос череп-муцка 57%:43%).
• Предната страна на главата (черепот) е широка, со испакната централна линија. Погледната озгора, малку е испакната и заоблена.
• Областа помеѓу муцката и черепот (близу до очите) не е испакната.
• Муцката е пократка од черепот, која во основата е поширока и постепено се губи кон врвот (носот). Ноздрите се правилни и широки. Профилот на долната челуст започнува со долга, права линија.
• Носот е широк, со црн пигмент.
• Усните се умерено полни, од која горната се издига над долната.
• Забите се 42 на број.
• Очи бадемови, темно или светлокафеави. Веѓите, како и носот, се обоени со црн пигмент.

Профилот на вратот е рамен или малку испакнат во горната страна и е малку над линијата на грбот. Вратот е средно долг, но поради густото крзно, кое го покрива, изгледа пократок и поширок. Поврзувачките точки меѓу телото и главата не се гледаат. Кожата не е обесена, а крзното е густо, долго и руновито, кое на вратот прави гриво.

• Општ опис: профилот на горната страна на телото е прав или лесно издигнат. Телото е малку подолго од височината на грбот.
• Рбетниот столб е малку испакнат и широк, а врската со врата е незабележителна.
• Грбот е рамен и широк, не много долг. Страната на слабините е коса, широка и мускулеста.
• Градите се широки и мускулести, имаат средна должина, а долната страна им стига до нивото на колената. Градниот обем е најмалку 20% подолга од височината до грбот.
• Стомакот е стегнат и мускулест, во профил се издига назад.

Опашката му е долга и достигнува до шепите. Во основата опашката е доста дебела, која постепенно се стеснува кон врвот. Покриена е со густо крзно, кое од долната страна е подолго. Опашката, кога е дигната, има форма на лак. Повеќето кучиња си ја завиваат опашката нагоре.

Височината на долната страна на предните нозе до коленото е 55% од височината до грбот. Плешките се долги и широки, сврзани со градниот кош, лесно наклонети спрема хоризонталната коска под агол од 65°. Горната страна на предните нозе е мускулеста и е под поостар агол од плешките: 55° спрема хоризонталната коска. Аголот на коленото (меѓу горната страна на ногата и шепара) е околу 145°.

Шепите се силни и широки, озгора лесно подвиткани, оздола испакнати, а ноктите се здрави со црн пигмент.

Горната страна на задните нозе е мускулеста, со силно заоблена мускулна структура. Пределот на коленото е поотворен отколку кај предните нозе: приближно 125°. Коленото е здраво и широко. Долната страна на задните нозе е цела со силна мускулатура.

Скакателната става е широка и отворена под агол од околу 130°. Горниот дел на задните шепи е малку повеќе накосен отколку кај предните шепи.

Кожата е средно дебела, кукулеста и истегната по телото. Сите видливи делови на кожата и лигавица се обоени со темен или црн пигмент.

Шарпланинецот е еднобоен, со различни нијанси од бело до темносиво, наместа и црно. Доминантната боја е поинтензивна во горната страна на главата, вратот и грбот. Од долната страна на телото бојата постепено избледнува до посветли нијанси — бледо сиво или жолтеникаво во долните страни на нозете.

Мажјаците тежат околу 55–70 кг, а женките 45–60кг.

Шарпланинецот е прикажан на македонската монета од еден денар.

• Шарпланинец на Ризницата ^?
• Sharplaninec. The king of Cadinae
• International Sarplaninac Club Архивирано на 30 април 2008 г.
• Шарпланинец (македонско мрежно место на англиски)

п р у Шар Планина Врвови Титов Врв  (2.747) • Бакардан  (2.704) • Мал Турчин  (2.702) • Бориславец  (2.675) • Рудока  (2.658) • Пескови  (2.651) • Чаушица  (2.620) • Џинибег  (2.610) • Трпезница  (2.599) • Црн Врв  (2.585) • Голема Враца  (2.582) • Езерска Чука   (2.582)  • Езерски  (2.580) • Казани  (2.567) • Вртоп  (2.555) • Челепински Врв  (2.554) • Бистрица  (2.540) • Мала Враца  (2.536)  • Баба Асаница (2.533)  • Син Врв  (2.531) • Кобилица  (2.528) • Церипашина  (2.525) • Пирибег  (2.524) • Шилиџе  (2.502) • Љуботен  (2.498)  • Скакало  (2.494) • Залина  (2.493) • Маја  (2.492)  • Ливадица  (2.491) • Бриња Шахит  (2.480) • Бури Шереметица  (2.476) • Среден Камен  (2.456) • Куќиногледски Врв  (2.452) • Плоча  (2.450) • Караникола  (2.409)  • Плат  (2.398) • Расенгул  (2.383) • Доброшки  (2.370) • Шереметица  (2.342) • Црн Камен  (2.320) • Лера  (2.197) • Јелачки Црн Врв  (1.890) Езера Боговињско • Големо • Мало • Караниколичко • Мал Ѓол • Црн Ѓол • Скакаличко • Големо Јажинско • Мало Јажинско • Ливадичко • Горно Доброшко • Долно Доброшко • Кривошијско • Бело • Црно • Челепински • Гиноводно • Шутманско • Горно Врачанско • Долно Врачанско • Дефско • Големо Деделбешко • Мало Деделбешко • Горно Блатешко • Долно Блатешко • Црн Вир • Венечно Езеро • Шарски локви (Бозовачко Eзеро)  • Други (Мало Црно Езеро) Реки Беловишка • Бистрица • Боговињска • Вардар • Вруточка • Врапчишка • Вратничка Река • Габровица • Голема • Дебрешка • Езерска • Јажинска  • Јеловјанска • Камењанска • Кривошијска (Кривошијски Водопад)  • Лешничка • Лешочка • Љубинска • Маздрача • Одранска • Пена • Петроштица • Плавска • Поника • Поројска • Растеличка • Речичка • Свињска • Слапска (Смрека)  • Темишница • Улеваричка • Шарштица Долини Лешница  • Крива Шија  • Три Воде Седла Царево Гумно  (2.319) Туризам Попова Шапка • Бањиче • Шарпланински куп • Лешок • Шарска убавица  • Планинарски дом „Смрека“  • Планинарски дом „Љуботен“  • Западна македонска трансферзала  • Шарски Води (велосипедизам) Градови Тетово • Гостивар Друго Во книжевноста • „Распукала Шар Планина“ • Шарпланинец • Сиринички Ледник • ХМС „Радиовце - Бистрица“ • Шарски хидроцентрали • ПК Љуботен