Chowaniec (demon)

Chowaniec (starop. hodowany, chowany, utrzymywany, wychowywany; cz. skřítek, kristek; słow. škriatok; ukr. хованец, годованец) – pierwotnie słowiański duch opiekuńczy ogniska domowego.

Wyobrażany jako niewielki człowieczek z siwą brodą albo jako skrzatka-kura^[1]. Ukrywał się w dzień, lecz wychodził nocą doglądać gospodarstwa^[1]. Był przytulny, miły, ale bano się go obrazić^[1].

Żeby wyhodować chowańca, należało pierwsze złożone przez czarną kurę jajo (tzw. znosek) nosić przez dziewięć dni pod pachą^[2]. W tym czasie trzeba było wystrzegać się kąpieli i pobożnej modlitwy^[2]. Ostatniego dziewiątego dnia powinien wykluć się chowaniec, ale gwarancji nie było^[2]. U tych, którym dopisało szczęście, stworek zamieszkiwał za piecem lub w kominie i tam należało zostawiać mu niesolone jedzenie^[2].