คุ

ฮิรางานะ	คาตากานะ
การถอดอักษร	ku
+ดากูเต็ง	gu
+ฮันดากูเต็ง	(ngu)
มังโยงานะ ของฮิรางานะ	久
มังโยงานะ ของคาตากานะ	久
รหัสเรียกขาน	クラブのク (คุระบุ โนะ คุ)
รหัสมอร์ส	・・・－
อักษรเบรลล์
ยูนิโคด	U+304F, U+30AF
คะนะ อึง วะ ระ ยะ มะ ฮะ นะ ทะ ซะ คะ อะ วิ ริ – มิ ฮิ นิ ชิ ชิ คิ อิ – รุ ยุ มุ ฟุ นุ สึ ซุ คุ อุ เวะ เระ – เมะ เฮะ เนะ เทะ เซะ เคะ เอะ โวะ โระ โยะ โมะ โฮะ โนะ โทะ โซะ โคะ โอะ เคะตัวเล็ก · สึตัวเล็ก · โยะริ · โคะโตะ ดะกุเต็ง · ฮันดะกุเต็ง · โชอมปุ

คุ เป็นคะนะของภาษาญี่ปุ่นตัวหนึ่ง ฮิระงะนะเขียนว่า く มีที่มาจากตัวเขียนหวัดของมันโยงะนะ 久 และคะตะกะนะเขียนว่า ク มีที่มาจากส่วนซ้ายของมันโยงะนะ 久 ออกเสียงว่า [ku]^ⓘ เมื่อเติมดะกุเต็งจะออกเสียงว่า [gu]^ⓘ ในพยางค์แรก และแปรเสียงอยู่ระหว่าง [ŋu] กับ [ɣu] ในพยางค์อื่น ชาวญี่ปุ่นอาจออกเสียงคุที่อยู่ท้ายคำหรือท้ายประโยคเป็น [k̚] โดยละเสียงสระเพื่อความสะดวกในการสนทนา

く เป็นอักษรลำดับที่ 8 อยู่ระหว่าง き (คิ) กับ け (เคะ) ในการจัดลำดับอักษรปัจจุบัน ส่วนการจัดลำดับแบบอิโระฮะ く เป็นอักษรลำดับที่ 28 อยู่ระหว่าง お (โอะ) กับ や (ยะ)

ภาษาไอนุใช้คะตะกะนะขนาดเล็ก ㇰ เป็นพยัญชนะสะกด [k̚] เหมือนการสะกดด้วย -ก

ข้อความภาษาญี่ปุ่นทั่วไปไม่เติมฮันดะกุเต็งบนคุ แต่อาจนักภาษาศาสตร์อาจเติมฮันดะกุเต็งบนคุ く゚, ク゚ เพื่อแสดงเสียง [ŋu]

ฮิระงะนะ く มีลำดับขีด 1 ขีดดังนี้

1. ขีดเส้นเฉียงลงทางซ้ายจากบน เมื่อถึงตำแหน่งกึ่งกลางก็หักเฉียงลงทางขวา คล้ายเครื่องหมายน้อยกว่า (<)

คะตะกะนะ ク มีลำดับขีด 2 ขีดดังนี้

1. ขีดเส้นโค้งลงทางซ้าย จากด้านบนถึงกึ่งกลาง
2. ขีดเส้นนอนจากซ้ายไปขวา โดยเริ่มที่กึ่งกลางของเส้นแรก แล้วหักลงโค้งไปทางซ้าย

ตัวอย่างคันจิที่อ่านว่าคุ และขึ้นต้นด้วยคุ มีดังนี้