โคะ

ฮิรางานะ	คาตากานะ
การถอดอักษร	ko
+ดากูเต็ง	go
+ฮันดากูเต็ง	(ngo)
มังโยงานะ ของฮิรางานะ	己
มังโยงานะ ของคาตากานะ	己
รหัสเรียกขาน	子供のコ (โคะโดะโมะ โนะ โคะ)
รหัสมอร์ส	－－－－
อักษรเบรลล์
ยูนิโคด	U+3053, U+30B3
คะนะ อึง วะ ระ ยะ มะ ฮะ นะ ทะ ซะ คะ อะ วิ ริ – มิ ฮิ นิ ชิ ชิ คิ อิ – รุ ยุ มุ ฟุ นุ สึ ซุ คุ อุ เวะ เระ – เมะ เฮะ เนะ เทะ เซะ เคะ เอะ โวะ โระ โยะ โมะ โฮะ โนะ โทะ โซะ โคะ โอะ เคะตัวเล็ก · สึตัวเล็ก · โยะริ · โคะโตะ ดะกุเต็ง · ฮันดะกุเต็ง · โชอมปุ

โคะ เป็นคะนะของภาษาญี่ปุ่นตัวหนึ่ง ฮิระงะนะเขียนว่า こ มีที่มาจากตัวเขียนหวัดของมันโยงะนะ 己 และคะตะกะนะเขียนว่า コ มีที่มาจากส่วนบนของมันโยงะนะ 己 ออกเสียงว่า [ko]^ⓘ เมื่อเติมดะกุเต็งจะออกเสียงว่า [go]^ⓘ ในพยางค์แรก และแปรเสียงอยู่ระหว่าง [ŋo] กับ [ɣo] ในพยางค์อื่น

こ เป็นอักษรลำดับที่ 10 อยู่ระหว่าง け (เคะ) กับ さ (ซะ) ในการจัดลำดับอักษรปัจจุบัน ส่วนการจัดลำดับแบบอิโระฮะ こ เป็นอักษรลำดับที่ 33 อยู่ระหว่าง ふ (ฟุ) กับ え (เอะ)

อักษรแบบอื่นของโคะคือคะนะขนาดเล็ก ใช้กำกับตัวเลขหรือคันจิตัวเลขเพื่อแสดงหน่วยนับ (สามารถใช้แทน ゖ, ヶ ที่ออกเสียงเป็น こ) พบการใช้งานในสมัยเอะโดะ ปัจจุบันไม่มีที่ใช้และไม่มีรหัสในคอมพิวเตอร์

ข้อความภาษาญี่ปุ่นทั่วไปไม่เติมฮันดะกุเต็งบนโคะ แต่อาจนักภาษาศาสตร์อาจเติมฮันดะกุเต็งบนโคะ こ゚, コ゚ เพื่อแสดงเสียง [ŋo]

ฮิระงะนะ こ มีลำดับขีด 2 ขีดดังนี้

1. ขีดเส้นนอนในตำแหน่งบน อาจตวัดลงที่ปลายหรือไม่ก็ได้
2. ขีดเส้นโค้งในตำแหน่งกึ่งล่าง มาทางซ้ายเล็กน้อยแล้วลากเส้นนอนไปทางขวา

คะตะกะนะ コ มีลำดับขีด 2 ขีดดังนี้

1. ขีดเส้นนอนในตำแหน่งบน แล้วหักลงล่าง
2. ขีดเส้นนอนในตำแหน่งล่างไปบรรจบกับปลายเส้นแรก

ตัวอย่างคันจิที่อ่านว่าโคะ และขึ้นต้นด้วยโคะ มีดังนี้

• โคะโตะ