|
พระสมันตภัทรโพธิสัตว์
พระสมันตภัทรโพธิสัตว์ (สันสกฤต: समन्तभद्र, Samantabhadra; ทิเบต: ཀུན་ཏུ་བཟང་པོ།, Kun-tu bzang-po; มองโกเลีย: Qamugha Sain, จีน: 普賢菩薩, Pŭxián púsà; ญี่ปุ่น: ふげん, Fugen; เวียดนาม: Phổ Hiền Bồ Tát) เป็นพระโพธิสัตว์ในกลุ่มตถาคตโคตรของพระไวโรจนพุทธะ ชื่อของพระองค์ท่านแปลว่า ดี รุ่งเรือง หรือเป็นมงคล ท่านมักปรากฏในพุทธมณฑลในฐานะตัวแทนของพระไวโรจนพุทธะ จึงเป็นตัวแทนของความกรุณาและสมาธิที่ดิ่งลึก ในมหาไวโรจะสูตรมีพระหฤทัยธารณีประจำพระองค์ โอม สะมายะ สัต ตวัม[1] รูปลักษณ์ในงานทางพุทธศิลป์ ท่านมักจะปรากฏตัวคู่กับพระมัญชุศรีโพธิสัตว์ ในญี่ปุ่น ท่านนั่งบนช้างสวมเครื่องทรงแบบเจ้าชาย มือซ้ายถือจินดามณี มือขวาอยู่ในท่าคิด ในทิเบต ภาพวาดของท่านมีกายเป็นสีน้ำเงินเข้มหรือสีเหลือง นั่งขัดสมาธิเพชร มือประสานกันบนตัก ถ้าอยู่ในท่ายืน มือขวาถือดอกบัวทั้งก้านพร้อมจินดามณี มือซ้ายถือวัชระ ในจีน ท่านมีชื่อจีนว่า โผวเฮี้ยง เป็นรูปชายหนุ่มแต่งกายอย่างชาวจีนโบราณ นั่งบนช้างเผือก สำหรับในประเทศไทยมีการสร้างรูปพระสมันตภัทรมหาโพธิสัตว์ วัสดุทองเหลือง ความสูงกว่า 6 เมตร ถือเป็นองค์แรกและองค์ใหญ่ที่สุดในไทย จำลองแบบจากอารามว่านเหนียน（萬年寺）ซึ่งถือมีเอกลักษณ์เฉพาะประทับบนช้างเผือก 6 งา บนยอดเขาเอ๋อเหม่ยซาน โพธิสถานแห่งพระสมันตภัทร มณฑลเสฉวน สาธารณรัฐประชาชนจีน ประดิษฐานอยู่ที่ อารามจีนปากช่องเขาใหญ่ เป่าซานซื่อ มูลนิธิพุทธจักษุวิชชาลัย ต.ปากช่อง จ.นครราชสีมา ปณิธานของพระสมันตภัทรพระสมันตภัทรโพธิสัตว์ได้ตั้งปณิธานไว้ 10 ประการ ปรากฏอยู่ในคัณฑวยูหสูตร ซึ่งเป็นเหตุให้ท่านได้รับการยกย่องในฐานะพระโพธิสัตว์ที่มีจริยาวัตรงดงามปณิธาน 10 ประการ ได้แก่
โดยพระปรัชญามหาเถระ ตรีปิฎกธราจารย์ชาวเมืองกปิศา อินเดียเหนือ ได้แปล 大方廣佛華嚴經普賢行願品 สมันตภัทรจริยาปณิธานวรรค จากสันสกฤตพากย์สู่จีนพากย์ ในวันที่ 5 เดือน 6 (ตามจันทรคติ) เมื่อรัชสมัย貞元 ปีที่ 12 (พ.ศ.1339) ถึงวันที่ 24 เดือน 2 ปีที่ 14 ของรัชสมัยเดียวกัน ที่วัดฉ่งฝู (崇福寺) นครฉางอาน และพระวิศวภัทร (釋廣度) แปลจากจีนพากย์สู่ไทยพากย์ เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2552 ภายในพระสูตรนี้ระบุถึงปณิธาน 10 ของพระสมันตภัทร อ้างอิง
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
