Share to:

 

แอร์นิวซีแลนด์

แอร์นิวซีแลนด์
IATA ICAO รหัสเรียก
NZ ANZ NEW ZEALAND
ก่อตั้ง26 เมษายน ค.ศ. 1940 (84 ปี) (ในชื่อ แทสมันเอ็มไพร์แอร์เวย์ลิมิเต็ด)[1]
เริ่มดำเนินงาน1 เมษายน ค.ศ. 1965 (59 ปี) (ในชื่อ แอร์นิวซีแลนด์)
ท่าหลัก
สะสมไมล์แอร์พอยต์
พันธมิตรการบินสตาร์อัลไลแอนซ์
ขนาดฝูงบิน110
จุดหมาย50
บริษัทแม่รัฐบาลนิวซีแลนด์ (53%)
การซื้อขาย
สำนักงานใหญ่นิวซีแลนด์ ออกแลนด์ นิวซีแลนด์[2]
บุคลากรหลักเกร็ก ฟอราน (ซีอีโอ)
เทเรซ วอลช์ (ประธาน)
รายได้เพิ่มขึ้น 2.73 พันล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ (ค.ศ.2022)[3]
รายได้จากการดำเนินงาน
ลดลง −4 ล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ (ค.ศ.2022)[3]
กำไร
ลดลง −591 ล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ (ค.ศ.2022)[3]
สินทรัพย์เพิ่มขึ้น 8.35 พันล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ (ค.ศ.2022)[3]
ส่วนของผู้ถือหุ้นเพิ่มขึ้น 1.68 พันล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ (ค.ศ.2022)[3]
พนักงาน
8,863 (2022)[3]
เว็บไซต์www.airnewzealand.co.nz

แอร์นิวซีแลนด์ (อังกฤษ: Air New Zealand; มาวรี: Araraurangi Aotearoa[4]) เป็นสายการบินประจำชาติและสายการบินที่ใหญ่ที่สุดของประเทศนิวซีแลนด์ ที่มีฐานการบินหลักที่ท่าอากาศยานนานาชาติออกแลนด์[5] สายการบินให้บริการเที่ยวบินโดยสารประจำไปยังจุดหมายปลายทางภายในประเทศ 20 แห่ง และจุดหมายปลายทางระหว่างประเทศ 30 แห่ง ใน 18 ประเทศ โดยส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในขอบแปซิฟิก[6] สายการบินเป็นสมาชิกของกลุ่มพันธมิตรสายการบินสตาร์อัลไลแอนซ์ตั้งแต่ปี 1999[7]

แอร์นิวซีแลนด์เข้ามาสืบทอดกิจการของแทสมันเอ็มไพร์แอร์เวย์ลิมิเต็ด (ทีล) เมื่อวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 1965 สายการบินให้บริการเฉพาะเส้นทางระหว่างประเทศจนถึงปี 1978 เมื่อรัฐบาลได้ควบรวมกิจการของสายการบินเข้ากับนิวซีแลนด์แนชนัลแอร์เวย์คอปอเรชัน (เอ็นเอซี) เป็นสายการบินเดียวภายใต้ชื่อ แอร์นิวซีแลนด์ สายการบินโอนกิจการมาเป็นเอกชนในปี 1989 แต่รัฐบาลกลับเข้ามาถือหุ้นส่วนใหญ่ในปี 2001 ภายหลังสภาวะใกล้ล้มละลายจากความล้มเหลวในการผูกขาดกับสายการบินอันเซตต์ออสเตรเลีย ในปีงบประมาณ 2017 จนถึงเดือนมิถุนายน แอร์นิวซีแลนด์ให้บริการผู้โดยสาร 15.95 ล้านคน[8]

เครือข่ายเส้นทางบินของแอร์นิวซีแลนด์เน้นไปที่ออสตราเลเซียและแปซิฟิกใต้เป็นหลัก โดยให้บริการเที่ยวบินระยะไกลไปยังเอเชียตะวันออกและอเมริกาเหนือ สายการบินเป็นสายการบินสุดท้ายที่ดำเนินการเที่ยวบินรอบโลก โดยทำการบินสู่ลอนดอน ผ่านลอสแองเจลิสและฮ่องกง โดยบริการหลังนี้ถูกยกเลิกในเดือนมีนาคม ค.ศ. 2013 เมื่อแอร์นิวซีแลนด์หยุดให้บริการเที่ยวบินฮ่องกง-ลอนดอน เพื่อสนับสนุนข้อตกลงการบินร่วมกับคาเธ่ย์แปซิฟิก[9][10] เที่ยวบินสู่ลอนดอนฮีทโธรว์ของสายการบินหยุดให้บริการโดยสิ้นเชิงในปี 2020 จากการแข่งขันในตลาดที่สูงและความต้องการที่ลดลง[11] แอร์นิวซีแลนด์มีสำนักงานใหญ่ในชื่อ "เดอะฮับ" ซึ่งตั้งอยู่ห่างจากท่าอากาศยานนานาชาติออกแลนด์ 20 กิโลเมตรในวินยาร์ดควอเตอร์[12]

ปัจจุบันแอร์นิวซีแลนด์มีเครื่องบินประจำการในฝูงบินหลากหลายประเภท ได้แก่ เครื่องบินตระกูลแอร์บัส เอ320 เอ320นีโอ โบอิง 777 และโบอิง 787 ดรีมไลเนอร์ และมีฝูงบินระดับภูมิภาคซึ่งประกอบด้วย เอทีอาร์ 72-600 และบอมบาร์ดิเอร์ คิว300 สายการบินได้รับรางวัลสายการบินแห่งปีในปี 2010[13] และปี 2012[14] โดยแอร์ทรานส์ปอร์ตเวิลด์ ในปี 2014 แอร์นิวซีแลนด์ได้รับการจัดอันดับให้เป็นสายการบินที่ปลอดภัยที่สุดในโลกโดย JACDEC[15]

ประวัติ

ในปี 1940 ทีล หรือ แทสมันเอ็มไพร์แอร์เวย์ลิมิเต็ด ได้ถูกก่อตั้งขึ้น[16] เที่ยวบินแรกของสายการบินออกเดินทางจาก อ๊อคแลนด์ไปซิดนีย์และเวลลิงตัน ต่อมา จึงได้เพิ่มเที่ยวบินไปยังฟิจิ ซามัว ตาฮิติ และหมู่เกาะคุก[17] รัฐบาลออสเตรเลียได้ทำการซื้อหุ้นส่วนของ TEAL ไปทั้งหมด 50% ในปี 1953 ส่วนที่เหลืออีก 50% ก็ตกเป็นของรัฐบาลนิวซีแลนด์ ในปี 1961 สายการบินนี้ได้กลายเป็นของรัฐบาลนิวซีแลนด์โดยสมบูรณ์ ทีลได้เปลี่ยนชื่ออย่างเป็นทางการว่า แอร์นิวซีแลนด์ เมื่อวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 1965 สายการบินได้ซื้อเครื่องบินดักลาส ดีซี-8 ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 1965 ซึ่งใช้สำหรับเส้นทางที่ยาวกว่าไปยังโฮโนลูลูและลอสแอนเจลิส จากนั้นในปี 1981 แอร์นิวซีแลนด์ก็ได้ซื้อ โบอิง 747 แอร์นิวซีแลนด์เข้าซื้ออันเซตต์ออสเตรเลียในปี 2000 โดยอันเซตต์ได้เลิกดำเนินการไปในภายหลัง

กิจการองค์กร

สำนักงานใหญ่

สำนักงานใหญ่ "เดอะฮับ" ของแอร์นิวซีแลนด์ในออกแลนด์

สำนักงานใหญ่ของแอร์นิวซีแลนด์เป็นอาคารสำนักงานขนาด 15,600 ตารางเมตร (168,000 ตารางฟุต) ตั้งอยู่ที่หัวมุมถนนโบมอนต์และถนนฟานชอว์ในออกแลนด์[18][19] สำนักงานนี้ประกอบด้วยอาคารหกชั้นสองแห่งที่เชื่อมต่อกัน[19] อาคารเหล่านี้ใช้เงิน 60 ล้านดอลลาร์นิวซีแลนด์ในการสร้างและพัฒนา ตั้งแต่ปลายเดือนกันยายนถึงต้นเดือนตุลาคม ค.ศ. 2006[19]

บริษัทลูก

แอร์นิวซีแลนด์คาร์โก้เป็นบริษัทในเครือเพียงแห่งเดียวในปัจจุบันของแอร์นิวซีแลนด์ โดยเป็นบริการขนส่งสินค้าทุกประเภท[20]

การสนับสนุน

แอร์นิวซีแลนด์เป็นผู้สนับสนุนหลักในการแข่งขันรักบี้รายการแอร์นิวซีแลนด์คัพตลอดฤดูกาลของปีค.ศ. 2009 สายการบินยังเป็นสปอนเซอร์หลักของนิวซีแลนด์รักบี้ รวมทั้งสมาคมรักบี้ทีมชาตินิวซีแลนด์ หรือออลแบล็คส์ สายการบินยังเป็นผู้สนับสนุนของแอร์นิวซีแลนด์ไวน์อวาร์ดและเวิลด์ออฟแวร์เอเบิลอาร์ต และเป็นพันธมิตรกับกรมอนุรักษ์และแอนตาร์กติกาของนิวซีแลนด์[21]

จุดหมายปลายทาง

บทความหลัก: จุดหมายปลายทางของแอร์นิวซีแลนด์

แอร์นิวซีแลนด์ให้บริการปลายทางภายในประเทศ 20 แห่งและปลายทางระหว่างประเทศ 30 แห่งในสิบแปดประเทศและเขตแดนทั่วเอเชีย อเมริกาเหนือ และโอเชียเนีย

แอร์นิวซีแลนด์ดำเนินการเส้นทางเสรีภาพสี่เส้นทางที่ห้า (เช่น ระหว่างสองปลายทางที่ไม่ใช่ของนิวซีแลนด์) สายการบินดำเนินการเที่ยวบินรายสัปดาห์จากราโรตองกาไปซิดนีย์และลอสแอนเจลิส นอกเหนือจากเที่ยวบินที่ต่อเครื่องผ่านออกแลนด์[22] ในปีค.ศ. 2012 หลังจากได้รับสัญญาจากรัฐบาลออสเตรเลีย แอร์นิวซีแลนด์ได้เปิดตัวบริการสัปดาห์ละสองครั้งจากซิดนีย์และบริสเบนไปยังเกาะนอร์ฟอล์กด้วยเครื่องบินแอร์บัส เอ320

ข้อตกลงการบินร่วม

แอร์นิวซีแลนด์ได้มีข้อตกลงการบินร่วมกันกัลสายการบินต่างๆดังต่อไปนี้:[23]

ฝูงบิน

ฝูงบินปัจจุบันของแอร์นิวซีแลนด์
แอร์บัส เอ320-200
แอร์บัส เอ320นีโอ
แอร์บัส เอ321นีโอ
โบอิง 777-300อีอาร์
โบอิง 787-9

ฝูงบินปัจจุบัน

ณ เดือนกันยายน ค.ศ. 2024 แอร์นิวซีแลนด์มีเครื่องบินประจำการอยู่ในฝูงบินดังนี้:[31][32]

ฝูงบินของแอร์นิวซีแลนด์
เครื่องบิน ประจำการ คำสั่งซื้อ ผู้โดยสาร หมายเหตุ
C+ C W Y รวม
แอร์บัส เอ320-200 17 — — — — 171 171
แอร์บัส เอ320นีโอ 6 — — — — 165 165
แอร์บัส เอ321นีโอ 12 4[33][34] — — — 214 214 การจัดเรียงแบบระหว่างประเทศ[35]
217 217 การจัดเรียงแบบภายในประเทศ[36]
เอทีอาร์ 72-600 29 2[34] — — — 68 68
โบอิง 777-300อีอาร์ 9[37] 1[38] — 44 54 244 342 จะปลดประจำการและทดแทนด้วยโบอิง 787 ในปี 2027[39][40]
6 53 34 201 294 เช่าจากคาเธ่ย์แปซิฟิก[41][42][43]
— 40 32 296 368
โบอิง 787-9 14[44] 2[45] — 27 33 215 275 ลูกค้าเปิดตัว[46]
18 21 263 302
8 42 52 125 227 การจัดเรียงห้องโดยสารใหม่ในปี 2024[47]
4 22 33 213 272
โบอิง 787-10 — 6[48] รอประกาศ ทดแทนโบอิง 777-300อีอาร์ในปี 2027[40]
เดอ ฮาวิลแลนด์ แคนาดา แดช 8-300 23 — — — — 50 50 ผู้ให้บริการรายใหญ่ที่สุดของรุ่น
ฝูงบินของแอร์นิวซีแลนด์คาร์โก
บีตาอาลียา อีซีทอล — 1[49] สินค้า จะเป็นเครื่องบินพลังงานไฟฟ้ารุ่นแรกของแอร์นิวซีแลนด์
รวม 110 16

แอร์นิวซีแลนด์มีอายุฝูงบินเฉลี่ย 10.1 ปี

การบริการ

ห้องโดยสาร

ชั้นประหยัด

ที่นั่งชั้นประหยัด

ที่นั่งชั้นประหยัดมีให้บริการบนเครื่องบินทุกลำโดยจะมีการจัดเรียงที่นั่งแบบ 3-3-3 บนโบอิง 787, 3-4-3 บนโบอิง 777-200 และ 300 อีอาร์ ที่นั่งมีความกว้างประมาณ 790 -880 มิลลิเมตร สามารถเอนเบาะที่นั่งได้ประมาณ 152 มิลลิเมตร ที่นั่งชั้นประหยัดทุกที่นั่งได้มีการติดตั้งหน้าจอความบันเทิงไว้ทุกที่นั่ง โดยหน้าจอจะมีขนาด 9 ถึง 10 นิ้ว

ชั้นประหยัด สกายเคาช์

ที่นั่งชั้นประหยัด สกายเคาช์ มีให้บริการในเครื่องบิน โบอิง 787-9, โบอิง 777-200ER และ โบอิง 777-300ER โดยเป็นชุดที่นั่งชั้นประหยัดสามที่นั่งแถวริมหน้าต่างของห้องโดยสารที่มีพนักวางแขนที่สามารถหดกลับเข้าไปในที่นั่งด้านหลัง และที่พักขาแบบเต็มที่สามารถปรับยกขึ้นเองทีละตัวและแบบแมนนวล เพื่อสร้างพื้นผิวเรียบที่ยื่นออกไปทางด้านหลังของที่นั่งด้านหน้า ที่นั่งชั้นนี้ได้รับการออกแบบมาโดยเฉพาะสำหรับครอบครัว เพื่อใช้เป็นพื้นที่สำหรับเล่นที่ราบเรียบ และสำหรับคู่รักที่ซื้อเบาะนั่งตรงกลางในราคาตัวละ 25% ก็สามารถใช้เป็นเบาะนอนราบได้[50][51]

ที่นั่งชั้นประหยัด สกายเคาช์ แต่ละที่นั่งมีสิ่งอำนวยความสะดวกพื้นฐานเหมือนกับที่นั่งชั้นประหยัดแบบมาตรฐาน ที่นั่งชั้นนี้มีให้บริการเฉพาะในเส้นทางที่มีระยะเวลานานกว่า 6 ชั่วโมงเท่านั้น ในกรณีที่เครื่องบินถูกใช้ในเส้นทางที่สั้นกว่า ที่พักขาจะถูกล็อกและที่นั่งชั้นสกายเคาช์จะทำหน้าที่เป็นที่นั่งชั้นประหยัดแบบปกติ

ชั้นประหยัดพรีเมียม

ที่นั่งชั้นประหยัดพรีเมียม

ที่นั่งชั้นประหยัดพรีเมียมจะอยู่ในโซนเฉพาะในห้องโดยสาร ซึ่งใช้ห้องสุขาร่วมกับห้องโดยสาร ธุรกิจพรีเมียร ซึ่งมีอยู่ในเครื่องบินโบอิง 777-200ER, โบอิง 787-9 และโบอิง 777-300ER บางลำ ห้องโดยสารมีไฟส่องสว่าง การรับประทานอาหารและไวน์ที่คัดสรร และปลั๊กไฟในบริเวณที่นั่ง เช่นเดียวกับห้องโดยสารชั้นธุรกิจพรีเมียร์ ที่นั่งที่ได้รับการตกแต่งใหม่นั้นกว้างขึ้นด้วยการปรับเอนได้ขนาด 9 นิ้ว และที่พักขาที่ขยายได้ โดยมีการจัดเรียงที่นั่งแบบ 2-4-2 ในโบอิ้ง 777 และรูปแบบ 2-3-2 ในโบอิ้ง 787-9 ระยะห่างระหว่างที่นั่งประมาณ 41 นิ้ว (1,000 มม.)

ชั้นธุรกิจพรีเมียร

ที่นั่งชั้นธุรกิจพรีเมียร

ที่นั่งชี้นธุรกิจพรีเมียร์ เป็นชั้นโดยสารสูงสุดที่มีในเที่ยวบินของแอร์นิวซีแลนด์โดยมีให้บริการบนโบอิง 777 และโบอิง 787 ที่นั่งได้รับการกำหนดค่าในรูปแบบรูปแฉกแนวตั้งในรูปแบบ 1-2-1 บน 777 และ 1-1-1 บน 787 ทำให้ผู้โดยสารทุกคนสามารถเข้าถึงทางเดินได้โดยตรง เบาะนั่งแต่ละที่นั่งเป็นหนังกว้าง 22 นิ้ว (560 มม.) และที่พักเท้าแบบอัตโนมัติที่สามารถใช้เป็นเบาะสำหรับแขกได้ เบาะนั่งสามารถปรับเป็นเตียงนอนราบแบบเต็มความยาวได้ (79.5 นิ้วหรือ 2,020 มม.)

ห้องรับรอง

แอร์นิวซีแลนด์ เลานจ์ เป็นชื่อสำหรับเครือข่ายห้องรับรองของสายการบินทั่วโลกของ แอร์นิวซีแลนด์ สมาชิกของโปรแกรมแอร์นิวซีแลนด์ โครู สามารถเข้าใช้ห้องรับรองและรับบริการจอดรถ ช่องเช็คอินพิเศษ ปริมาณสัมภาระเช็คอินเพิ่มเติม และที่นั่งที่สำรองไว้

อุบัติเหตุและอุบัติการณ์สำคัญ

ณ เดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 2022 แอร์นิวซีแลนด์ได้สูญเสียเครื่องบินสี่ลำและการจี้เครื่องบินสองครั้ง อุบัติเหตุที่เลวร้ายที่สุดของสายการบิน และเป็นเพียงอุบัติเหตุที่มีผู้โดยสารเสียชีวิต คือเที่ยวบินที่ 901 ในวันที่ 28 พฤศจิกายน ค.ศ. 1979 เมื่อเครื่องบินแมคดอนเนลล์ ดักลาส ดีซี-10 ชนเข้ากับภูเขาไฟเอเรบัสในเที่ยวบินท่องเที่ยวเหนือทวีปแอนตาร์กติกา ผู้โดยสารและลูกเรือทั้งหมด 257 คนบนเครื่องเสียชีวิต[52]

อ้างอิง

  1. ↑ "Air New Zealand Limited (104799) – Companies Office". Ministry of Business, Innovation and Employment. สืบค้นเมื่อ 7 September 2014.
  2. ↑ "Airline Membership". IATA. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 September 2012.
  3. ↑ 3.0 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 Air New Zealand Annual Financial Results 2022 (PDF) (Report). Air New Zealand. 25 August 2022. สืบค้นเมื่อ 30 May 2023.
  4. ↑ "Air New Zealand celebrates employees committed to Māori language". Māori Television (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-09-02.
  5. ↑ "Directory: World Airlines". Flight International. 27 March 2007. p. 64.
  6. ↑ "Air New Zealand: Facts & Figures". Star Alliance. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 24 November 2010.
  7. ↑ "Investor Updates". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 April 2016. สืบค้นเมื่อ 23 August 2016.
  8. ↑ "Investor Updates June 2017" (PDF). Air New Zealand. 31 July 2017. สืบค้นเมื่อ 19 April 2019.
  9. ↑ "Does any one airline fly all the way around the world?". Travel-nation.co.uk. สืบค้นเมื่อ 30 June 2013.
  10. ↑ "Air NZ cuts Hong Kong-London service | The National Business Review". Nbr.co.nz. 6 November 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 8 November 2012. สืบค้นเมื่อ 17 June 2013.
  11. ↑ "Air New Zealand decides not to return to London". Business Traveller (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2024-01-25.
  12. ↑ "We're committed to our environment เก็บถาวร 14 ตุลาคม 2008 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน." Air New Zealand. 21 (23/29). Retrieved 26 August 2009.
  13. ↑ "Awarded ATW Airline of the Year 2010". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 May 2012.
  14. ↑ Walker, Karen (10 January 2012). "ATW names Air New Zealand 2012 Airline of the Year". Air Transport World. สืบค้นเมื่อ 10 January 2012.
  15. ↑ "Safety Ranking 2014 » JACDEC". www.jacdec.de. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 27 November 2016. สืบค้นเมื่อ 2016-05-14.
  16. ↑ "Tasman Empire Airways Limited (TEAL) | Teal Motor Lodge | Gisborne New Zealand Accommodation | Book Direct and Save". www.teal.co.nz.
  17. ↑ http://www.teal.co.nz/teal/TEAL+2.htm[ลิงก์เสีย]
  18. ↑ "Big piece of Viaduct for little guys". NZ Herald (ภาษาNew Zealand English).
  19. ↑ 19.0 19.1 19.2 "Air NZ readies for headquarters shift". NZ Herald (ภาษาNew Zealand English).
  20. ↑ "International products & services - International Cargo | Air New Zealand - Cargo". www.airnewzealandcargo.com.
  21. ↑ "Air New Zealand Wine Awards - Cheap Flights, Airfares & Holidays - Air New Zealand Official Site - NZ". web.archive.org. 2008-10-16. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2008-10-16. สืบค้นเมื่อ 2022-11-29.
  22. ↑ "Air New Zealand renews agreements to operate long haul Cook Islands services - Media releases 2014 - Media Releases - Media Centre - Company Information - Air New Zealand". web.archive.org. 2014-12-14. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-12-14. สืบค้นเมื่อ 2021-12-04.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
  23. ↑ "Co-operation partners - Airpoints™ | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz.
  24. ↑ "Air Canada and Air New Zealand to pursue joint venture". flightglobal.com. 27 Feb 2019. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.
  25. ↑ "ANA partner Airlines". ana.co.jp. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.
  26. ↑ "Asiana Airlines partners". flyasiana.com. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.
  27. ↑ "EVA Air and Air New Zealand sign codeshare agreement – Blue Swan Daily". blueswandaily.com (ภาษาอังกฤษแบบออสเตรเลีย). 5 November 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2023-02-25. สืบค้นเมื่อ 5 November 2018.
  28. ↑ "Qantas, Air New Zealand announce codesharing partnership". news.com.au. 1 June 2018. สืบค้นเมื่อ 2 June 2018.
  29. ↑ "SAA codeshare partners". flysaa.com. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.
  30. ↑ "Turkish Airlines codeshare partners". turkishairlines.com. สืบค้นเมื่อ 1 June 2020.
  31. ↑ "Operating fleet - About Air New Zealand | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz.
  32. ↑ "Air New Zealand Fleet Details and History". www.planespotters.net.
  33. ↑ "Air NZ commits to taking seven more A321neos". Flight Global. 24 August 2018. สืบค้นเมื่อ 24 August 2018.
  34. ↑ 34.0 34.1 "Air New Zealand adds four new aircraft to Regional and Short Haul fleet". Air New Zealand (Press release) (ภาษาNew Zealand English). สืบค้นเมื่อ 24 August 2023.
  35. ↑ "Airbus A321neo - Seat maps - Experience | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz. สืบค้นเมื่อ 2022-06-15.
  36. ↑ "Airbus A321neo (NZ Domestic) - Seat maps - Experience | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz. สืบค้นเมื่อ 2022-06-15.
  37. ↑ "Air New Zealand grows B777 fleet".
  38. ↑ "Air New Zealand Interim Financial Results 2024" (PDF).
  39. ↑ Carroll, Melanie (2022-11-15). "By the numbers: How Air NZ brings its planes in the desert back to life". Stuff (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-11-15.
  40. ↑ 40.0 40.1 "Air New Zealand to operate Dreamliners on all long-haul routes as Boeing 777s phased out". Newshub (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2022-06-15.
  41. ↑ "Boeing 777-367ER - Seat maps - Experience | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz. สืบค้นเมื่อ 2024-05-13.
  42. ↑ "Boeing 777-367ER V2 - Seat maps - Experience | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz. สืบค้นเมื่อ 2024-05-13.
  43. ↑ Granville, Alan (16 November 2023). "Why does this Air New Zealand plane look different?". www.stuff.co.nz. สืบค้นเมื่อ 2024-05-13.
  44. ↑ Mrcaviation (2019-10-28). "3rd Level New Zealand: Air New Zealand Boeing 787-9 ZK-NZR delivered and enters service". 3rd Level New Zealand. สืบค้นเมื่อ 2020-01-03.
  45. ↑ Esther Taunton and Roeland van den Bergh (10 May 2023). "Air fares set to tumble as Air NZ invests $3.5b in new aircraft and retrofitting fleet". Stuff. สืบค้นเมื่อ 10 May 2023.
  46. ↑ "Air New Zealand shows off stunning, all-black Dreamliner". 9 July 2014.
  47. ↑ Bradley, Grant (2022-06-29). "Revealed: Sleep pods, help-yourself food - Air NZ's biggest cabin overhaul in decades". NZ Herald (ภาษาNew Zealand English). สืบค้นเมื่อ 2022-06-30.
  48. ↑ "Boeing Commercial Airplanes". www.boeing.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-05-30.
  49. ↑ "Air NZ's new battery planes - how far will they fly?". NZ Herald (ภาษาNew Zealand English). 6 December 2023. สืบค้นเมื่อ 6 December 2023.
  50. ↑ "Economy Skycouch™ - The long haul experience - Onboard your flight - Experience | Air New Zealand". www.airnewzealand.co.nz.
  51. ↑ "Air New Zealand | Book Air NZ Flights with Confidence". www.airnewzealand.co.nz.
  52. ↑ Ranter, Harro. "ASN Aircraft accident McDonnell Douglas DC-10-30 ZK-NZP Mount Erebus". aviation-safety.net.

แหล่งข้อมูลอื่น

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ แอร์นิวซีแลนด์
Stub icon

บทความบริษัท ห้างหุ้นส่วน หรือองค์กรนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล
Kembali kehalaman sebelumnya