Mięśnie podgnykowe

Mięśnie podgnykowe (łac. musculi infrahyoidei) – w anatomii człowieka cztery parzyste mięśnie zaliczane do grupy środkowej mięśni szyi. Znajdują się na szyi poniżej kości gnykowej. Ich przyczepy znajdują się m.in. na mostku i łopatce. Mięśnie te w większości zmierzają do kości gnykowej, którą ustalają i obniżają. Oprócz tego przyczepiają się też do chrząstek krtani^[1][2].

Zaliczają się do nich:

• warstwa powierzchowna:
  • mięsień mostkowo-gnykowy (łac. musculus sternohyoideus),
  • mięsień łopatkowo-gnykowy (łac. musculus omohyoideus),
• warstwa głęboka:
  • mięsień mostkowo-tarczowy (łac. musculus sternothyroideus),
  • mięsień tarczowo-gnykowy (łac. musculus thyrohyoideus)^[2].

Wszystkie z wymienionych mięśni są ukrwione przez tętnice tarczowe górne i dolne^[1].

Mięsień tarczowo-gnykowy jest unerwiony przez włókna nerwów C1–C2 splotu szyjnego, przebiegające drogą nerwu podjęzykowego, a pozostałe przez włókna nerwów C1–C3 dochodzące drogą pętli szyjnej^[2].