Mięśnie płaszczkowate Mięsień płaszczkowaty (łac. musculus soleus ) – w anatomii człowieka szeroki i gruby mięsień należący do warstwy powierzchownej grupy tylnej mięśni goleni [1] kości strzałkowej , łuku ścięgnistym, kresie mięśnia płaszczkowatego kości piszczelowej i tylnej powierzchni kości piszczelowej. Jego ścięgno łączy się ze ścięgnem mięśnia brzuchatego łydki , tworząc ścięgno piętowe (Achillesa) , kończące się na kości piętowej [1]
Razem z mięśniem brzuchatym łydki zgina podeszwowo stopę , odwraca ją i przywodzi, działając na stawy skokowe [1]
Unaczyniony jest przez tętnicę strzałkową i tętnicę piszczelową tylną , a unerwiony przez gałązki nerwu piszczelowego (L4–5, S1–2)[1]
Przypisy
↑ a b c d Adam A. Bochenek Adam A. , Michał M. Reicher Michał M. , Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie , wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 900–903, ISBN 978-83-200-4323-5 . powierzchowne
środkowe głębokie
mięśnie krtani
powierzchowne głębokie długie grzbietu
krótkie grzbietu
podpotyliczne
