Mięśnie otaczające gałkę oczną. 6 – mięsień skośny górny, 7 – jego bloczek.Skręt gałki ocznej do wewnątrz przez mięsień skośny górny. Widok z góry. Uwidoczniono przebieg mięśnia.
Mięsień skośny górny (łac.musculus obliquus superior) – w anatomii człowieka jeden z mięśni zewnętrznych gałki ocznej, najdłuższy z nich. Mięsień ma swój przyczep na pierścieniu ścięgnistym wspólnym lub powyżej niego i biegnie ku przodowi wzdłuż górnej i przyśrodkowej ściany oczodołu. Następnie już jako ścięgno przechodzi przez chrzęstny bloczek usytuowany na kości czołowej. Od tego miejsca ścięgno kieruje się ku dołowi, tyłowi i do boku, tworząc kąt 51° z osią widzenia oka znajdującego się w pozycji pierwotnej (tzn. patrzącego na wprost). Następnie ścięgno przenika pochewkę gałki ocznej przyśrodkowo i do tyłu od przyśrodkowej części przyczepu mięśnia prostego górnego i przechodząc pod mięśniem prostym górnym. Przyczepia się skośnie do twardówki za równikiem w tylnym górnym kwadrancie gałki ocznej. Mięsień otoczony jest pochewką[1][2].
↑ abAdamA.BochenekAdamA., MichałM.ReicherMichałM., Anatomia człowieka. Tom V. Układ nerwowy obwodowy. Układ nerwowy autonomiczny. Powłoka wspólna. Narządy zmysłów, wyd. VI, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2018, s. 569–570, ISBN 978-83-200-3258-1.
↑Maria Hanna Niżankowska: Okulistyka. Podstawy kliniczne. Warszawa: PZWL, 2007, s. 5.
↑OlgierdO.NarkiewiczOlgierdO., JanuszJ.MoryśJanuszJ., Neuroanatomia czynnościowa i kliniczna, 2013, ISBN 978-83-200-4210-8. Brak numerów stron w książce
