|
การรุกรานเกงจิ๋วของลิบอง
การรุกรานเกงจิ๋วของลิบอง เป็นสงครามระหว่างขุนศึกซุนกวนกับเล่าปี่ในฤดูหนาว ค.ศ. 219–220 เมื่อปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ทัพของซุนกวนที่นำโดยลิบองเข้ารุกรานดินแดนของเล่าปี่ที่เกงจิ๋วตอนใต้ (ครอบคลุมบริเวณมณฑลหูเป่ย์และมณฑลหูหนานในปัจจุบัน) การทัพนี้เกิดขึ้นหลังยุทธการที่อ้วนเสียและจบที่ทัพของซุนกวนเป็นฝ่ายชนะ โดยเข้ายึดดินแดนของเล่าปี่ทั้งหมด กวนอู ขุนพลของเล่าปี่ที่ประจำการในดินแดนนี้ ถูกทัพของซุนกวนจับกุมและประหารชีวิต การล่มสลายของเกงจิ๋วและการเสียชีวิตของกวนอูเป็นเหตุให้เกิดยุทธการที่อิเหลงระหว่างเล่าปี่กับซุนกวนในช่วง ค.ศ. 221 ถึง 222 ภูมิหลังซุนกวน"ให้ยืม"เกงจิ๋วแก่เล่าปี่ใน ค.ศ. 210 เล่าปี่เดินทางไปพบซุนกวนที่จิง (京; ปัจจุบันคือเจิ้นเจียง มณฑลเจียงซู) และทำการร้องขอเป็นเจ้าเมืองเกงจิ๋ว โลซกเสนอแนะซุนกวนให้ "ยืม" หนานจฺวิ้น (南郡; บริเวณจิงโจว มณฑลหูเป่ย์ในปัจจุบัน) เมืองศูนย์กลางของเกงจิ๋วตอนใต้ ให้กับเล่าปี่เพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับพันธมิตรซุน-เล่าต่อโจโฉ ศัตรูร่วมกัน[1] เขาโต้แย้งว่าเนื่องจากทัพของซุนกวนพึ่งเข้าพิชิตหนานจฺวิ้นหลังยุทธการที่กังเหลง ถ้าทัพของโจโฉเข้าโจมตี พวกเขาอาจไม่สามารถป้องกันหนานจฺวิ้นได้ จึงเป็นการดีกว่าที่จะ "ให้ยืม" แก่เล่าปี่และให้เขาทำหน้าที่เป็น "กันชน" ต่อโจโฉ จากนั้นซุนกวนยอมรับ"ให้ยืม"หนานจฺวิ้นแก่เล่าปี่ ซุนกวนยังตัดสินใจให้ซุนฮูหยิน น้องสาวของตน สมรสกับเล่าปี่ เพื่อเสริมความแข็งแกร่งระหว่างสองก๊ก[2][3] ในขณะเดียวกัน เล่าปี่ก็เข้าพิชิต 4 จฺวิ้น ได้แก่ อู่หลิง (武陵; บริเวณฉางเต๋อ มณฑลหูหนานในปัจจุบัน), ฉางชา (長沙), กุ้ยหยาง (桂陽; บริเวณเชินโจว มณฑลหูหนานในปัจจุบัน) และหลิงหลิง (零陵; บริเวณหย่งโจว มณฑลหูหนานในปัจจุบัน) ทำให้เล่าปี่สามารถควบคุมดินแดนในเกงจิ๋วตอนใต้ได้อย่างมีประสิทธิภาพใน ค.ศ. 211[4] กรณีพิพาทเรื่องอาณาเขตซุน–เล่าในช่วง ค.ศ. 212 ถึง 214 เล่าปี่เริ่มศึกเข้ายึดเอ๊กจิ๋ว (บริเวณมณฑลเสฉวนและฉงชิ่งในปัจจุบัน) จากเจ้ามณฑลเล่าเจี้ยง เล่าปี่ให้กวนอูป้องกันดินแดนของตนที่เกงจิ๋วในตอนที่ตนไม่อยู่[5]
ยุทธการที่อ้วนเสียหลังชัยชนะของเล่าปี่ต่อโจโฉในยุทธการที่ฮันต๋งเมื่อเดือนมิถุนายนของปีนั้น กวนอูตัดสินใจดำเนินตามด้วยการบุกโจมตีฐานที่มั่นของโจโฉที่อ้วนเสีย (樊城; ปัจจุบันคืออำเภอฝานเฉิง เซียงหยาง มณฑลหูเป่ย์) โดยที่โจหยินคุ้นกันอยู่ในเดือนสิงหาคม ค.ศ. 219 โจโฉสั่งให้อิกิ๋มนำกำลังเสริมไปช่วงโจหยิน ช่วงนั้นอยู่ในฤดูใบไม้ร่วงและมีฝนตกหนักมากจนแม่น้ำฮั่นซุยเข้าท่วมและทำลายกำลังเสริมของอิกิ๋ม อิกิ๋มยอมจำนนต่อกวนอู ส่วนบังเต๊ก ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชา ปฏิเสธและถูกประหารชีวิต[6][7] หลังจากความพ่ายแพ้ของอิกิ๋ม โจโฉตัดสินใจย้ายเมืองหลวงจากสฺหวี่ (許; ปัจจุบันคือสฺวี่ชาง มณฑลเหอหนาน) ไปทางเหนือถึงมณฑลเหอเป่ย์เนื่องจากสฺหวี่อยู่ใกล้ดินแดนศัตรูเกินไป อย่างไรก็ตาม สุมาอี้และเจียวเจ้เตือนโจโฉว่า ซุนกวนคงจะรู้สึกกระสับกระส่ายหากกวนอูสามารถจับอ้วนเสียได้ เนื่องจากเขารู้สึกไม่สบายใจอยู่แล้วเกี่ยวกับอิทธิพลของเล่าปี่ที่เพิ่มมากขึ้น ทั้งสองแนะนำให้โจโฉเป็นพันธมิตรกับซุนกวนและขอให้เขาช่วยขัดขวางการรุกคืบของกวนอู ในทางกลับกัน โจโฉจะทำสันติภาพกับซุนกวนและยอมรับความชอบธรรมในการอ้างสิทธิ์ของซุนกวนเหนือดินแดนเจียงตง โจโฉรับฟังคำแนะนำนี้[8] และภายหลังสั่งให้ซิหลงนำกำลังเสริมไปยังโจหยิน ซิหลงฝ่าวงล้อมของกวนอูและตีกองทัพของกวนอูแตกกระจัดกระจายในสนามรบ ทำให้ต้องล้มเลิกการปิดล้อมอ้วนเสีย[9] กวนอูถอนทัพหลังเห็นว่าตนไม่สามารถเข้ายึดอ้วนเสียได้[10][7] กวนอูดูถูกซุนกวนก่อนหน้านั้น ซุนกวนส่งทูตไปพบกับกวนอูและเสนอให้บุตรชายของซุนกวนแต่งงานกับบุตรสาวของกวนอู ไม่เพียงแต่กวนอูปฏิเสธข้อเสนอนี้เท่านั้น เขายังดุด่าและดูหมิ่นทูตคนนั้นอีกด้วย ซุนกวนรู้สึกโกรธมาก[11][7] หลังการยอมจำนนของอิกิ๋มในช่วงยุทธการที่อ้วนเสีย กวนอูเห็นว่ากองทัพของตนขาดแคลนอาหาร จึงยึดธัญพืชจากยุ้งข้าวหนึ่งของซุนกวนที่ทางผ่านเซียง (湘關)[12] กลยุทธ์ลิบองใช้กลยุทธ์ปลอมเป็นพ่อค้า โดยให้ทหารฝ่ายง่อก๊กซุ่มซ่อนอาวุธไว้ไต้ท้องเรือ แล้วเข้ายึดป้อมบริเวณริมแม่น้ำ แล้วยกพลขึ้นบก จากนั้นจึงซุ่มกำลังไว้แล้วรอทหารยามฝ่ายจ๊กก๊กที่กลับมาจากป้อมเข้าเมือง ทำให้ลิบองยกทัพเข้ายึดเกงจิ๋วได้สำเร็จ[13] การจับกุมและการประหารชีวิตกวนอูในช่วงที่กวนอูละทิ้งอ้วนเสีย ทัพของซุนกวนเข้าครอบครองหนานจฺวิ้นกับอำเภอกงอาน และจับกุมครอบครัวทหารของกวนอู ลิบองสั่งให้ทัพของตนดูแลพลเมืองอย่างดีและให้แน่ใจว่าพวกเขาไม่ถูกทำร้าย ทหารของกวนอูส่วนใหญ่สูญเสียขวัญกำลังใจและหนีทัพกลับไปอยู่ร่วมกับครอบครัวที่เกงจิ๋ว[14] กวนอูรู้ว่าตนถูกทิ้งโดดเดี่ยวจึงถอนทัพไปที่ไม่เฉิง (麥城; ปัจจุบันคือหมู่บ้านไม่เฉิง เมือง Lianghe ตางหยาง มณฑลหูเป่ย์) และภายหลังหนีไปทางตะวันตกผ่านอำเภอจาง (漳鄉) ตอนอยู่ที่อำเภอจอง ทหารที่เหลือของกวนอูหนีทัพและยอมจำนนต่อทัพของซุนกวน ซุนกวนส่งจูเหียนและพัวเจี้ยงไปขวางกวนอูไม่ให้หนีไปทางตะวันตกถึงเอ๊กจิ๋ว กวนอูร่วมกับบุตรชายกวนเป๋ง และผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาจ้าว เล่ย์ (趙累) ถูกหม่า จง (馬忠) รองหัวหน้าของพัวเจี้ยง จับตัวได้ขณะที่กำลังซุ่มโจมตี ภายหลังกวนอูและกวนเป๋งถูกทัพของซุนกวนประหารชีวิตที่หลิน-จฺหวี่ (臨沮; ปัจจุบันคืออำเภอหนานจาง มณฑลหูเป่ย์)[15][16][17] ผลที่ตามมาอ้างอิง
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
![[icon]](%E0%B9%84%E0%B8%9F%E0%B8%A5%E0%B9%8C:Wiki_letter_w_cropped.svg){kind=small}