|
พระเจ้าอูก กาแป
พระเจ้าอูก กาแป[a] (ฝรั่งเศส: Hugues Capet; ประมาณ ค.ศ. 939 - 14 ตุลาคม ค.ศ. 996)[2] เป็นกษัตริย์ฝรั่งเศสใน ค.ศ. 987 ถึง 996 พระองค์เป็นพระมหากษัตริย์องค์ที่ 36 แห่งฝรั่งเศส และเป็น "ปฐมกษัตริย์ของชาวแฟรงก์" แห่งราชวงศ์กาเปเซียง บิดาของพระองค์คืออูกมหาราช และมารดาของพระองค์คือ เฮดวิจแห่งซัคเซิน พระองค์ได้ถูกรับเลือกให้เป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์ต่อจากกษัตริย์แห่งราชวงศ์การอแล็งเฌียงพระองค์สุดท้ายคือพระเจ้าหลุยส์ที่ 5 แห่งฝรั่งเศส พระเจ้าอูกสืบเชื้อสายมาจากพระราชโอรสของจักรพรรดิชาร์เลอมาญคือจักรพรรดิหลุยส์ผู้ศรัทธา และเปแป็งแห่งอิตาลีผ่านพระมารดาและพระอัยยิกา (ย่า) ของพระองค์คือเบอาทริสแห่งแวร์ม็องดัวตามลำดับ และยังเป็นพระราชนัดดาของอ็อทโทที่ 1 มหาราชอีกด้วย[3] ราชวงศ์ที่พระองค์ก่อตั้งคือราชวงศ์กาเปเซียง ที่ปกครองฝรั่งเศสมาเกือบสามศตวรรษครึ่งตั้งแต่ปี ค.ศ. 987 ถึง ค.ศ. 1328 ในสายราชสกุลหลัก และจนถึงปี ค.ศ. 1848 ผ่านทางสายราชสกุลสาขา (โดยหยุดชะงักไปในปี ค.ศ. 1792 ถึง ค.ศ. 1814)[4] การสืบเชื้อสายและการสืบทอดพระเจ้าอูกเป็นบุตรชายของอูกมหาราช ดยุกแห่งแฟรงก์ และเฮดวิจแห่งซัคเซิน พระราชธิดาของกษัตริย์เยอรมันคือพระเจ้าไฮน์ริชที่ 1 แห่งเยอรมนี พระเจ้าอูกประสูติระหว่างปี ค.ศ. 938 หรือ ค.ศ. 941[5][6][7] พระองค์ประสูติมาในครอบครัวที่มีความสัมพันธ์อันดีและมีอำนาจด้วยความผูกพันมากมายกับราชวงศ์ของฝรั่งเศสและเยอรมนี โดยทางฝั่งพระมารดาของพระองค์ พระเจ้าอูกเป็นพระราชนัดดาของอ็อทโทที่ 1 มหาราช จักรพรรดิแห่งจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ไฮน์ริชที่ 1 ดยุกแห่งบาวาเรีย และบรูโนมหาราช อาร์ชบิชอปแห่งโคโลญจน์ และสุดท้ายเกอร์เบกาแห่งซัคเซิน ราชินีแห่งฝรั่งเศสพระราชินีเกอร์เบกา เป็นพระราชินีของพระเจ้าหลุยส์ที่ 4 แห่งฝรั่งเศสและเป็นพระมารดาของพระเจ้าโลแทร์แห่งฝรั่งเศส ตระกูลของพระราชบิดาของพระองค์คือตระกูลรอแบร์เตียง เป็นตระกูลเจ้าที่ดินที่มีอำนาจในแคว้นอีล-เดอ-ฟร็องส์[8] พระอัยกาของพระองค์คือพระเจ้ารอแบร์ที่ 1 แห่งฝรั่งเศส[8] โอโด เคานต์แห่งปารีสเป็นพระอัยกา และเอ็มมาแห่งฝรั่งเศส ราชินีของราอูลแห่งบูร์กอญเป็นพระปิตุจฉา (ป้า) ของพระองค์ พระอัยยิกาของพระเจ้าอูกคือเบอาทริสแห่งแวร์ม็องดัวเป็นทายาทของจักรพรรดิชาร์เลอมาญ จุดเริ่มต้นของตระกูลรอแบร์เซียงหลังสิ้นศตวรรษที่ 9 เมื่อพระราชอำนาจของราชวงศ์การอแล็งเซียงเริ่มเสื่อมลง เหล่าขุนนางแห่งอาณาจักรแฟรงก์ตะวันตกยืนยันว่าการสืบราชบัลลังก์ของกษัตริย์ต้องมาจากการเลือกตั้ง ไม่ใช่การสืบราชบัลลังก์ผ่านสายเลือด และบรรดาขุนนางจึงเลือกกษัตริย์จากตระกูลรอแบร์เตียงถึง 2 พระองค์(โอโด (888-898) และรอแบร์ที่ 1 (922-923)) แทนที่จะเป็นสมาชิกราชวงศ์การอแล็งเซียง พระเจ้ารอแบร์ที่ 1 พระราชบิดาของอูกมหาราช ถูกสืบทอดราชบัลลังก์ในฐานะกษัตริย์แห่งอาณาจักรแฟรงก์ตะวันตกโดยราอูลแห่งบูร์กอญ พระราชบุตรเขยของพระองค์ เมื่อราอูลสวรรคตในปี ค.ศ. 936 อูกมหาราชต้องตัดสินใจว่าเขาควรจะอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ด้วยตนเองหรือไม่ การอ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์จะทำให้เขาเสี่ยงกับการเลือกตั้งผู้สืบราชบัลลังก์คนใหม่ซึ่งเขาจะต้องแข่งขันกับขุนนางผู้มีอำนาจคือแอร์แบร์ที่ 2 เคานต์แห่งแวร์ม็องดัว ลุงแท้ ๆ ของเขาเพราะ แอร์แบร์ที่ 2 เป็นพี่ชายของเบอาทริส มารดาของเขา และเป็นบิดาของ อูก อาร์ชบิชอปแห่งแร็งส์ และพันธมิตรคือพระเจ้าไฮน์ริชที่ 1 แห่งเยอรมนีและอูกเดอะแบล็ก ดยุกแห่งเบอร์กันดี พระอนุชาของกษัตริย์ผู้ล่วงลับคือราอูลแห่งบูร์กอญ เพื่อขัดขวางคู่แข่ง[9] อูกมหาราชได้นำเจ้าชายหลุยส์ พระราชโอรสของพระเจ้าชาร์ลที่ 3 แห่งฝรั่งเศส หรือ ชาร์ลผู้เรียบง่าย ซึ่งถูกเนรเทศไปอยู่ในราชสำนักของพระเจ้าแอเทลสแตนแห่งอังกฤษมาสืบราชบัลลังก์เป็นพระเจ้าหลุยส์ที่ 4 แห่งฝรั่งเศส[10] การวางแผนครั้งนี้ทำให้อูกกลายเป็นบุคคลที่มีอำนาจมากที่สุดในฝรั่งเศสในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 10 เมื่ออยู่ในอำนาจ พระเจ้าหลุยส์ที่ 4 ทรงมอบตำแหน่ง dux Francorum (ดยุกแห่งแฟรงก์) ให้กับเขา พระเจ้าหลุยส์ที่ 4 (อาจอยู่ภายใต้ความกดดัน) ประกาศอย่างเป็นทางการว่าอูกเป็น "ผู้มีอำนาจเป็นรองแค่พระองค์ในอาณาจักร" อูกยังได้รับอำนาจเพิ่มขึ้นอีกเมื่อแอร์แบร์ที่ 2 ซึ่งเป็นลุงของเขาและเคานต์แห่งแวร์ม็องดัวเสียชีวิตในปี ค.ศ. 943 เนื่องจากอาณาเขตของแอร์แบร์ที่ 2 ถูกแบ่งระหว่างบุตรชายทั้ง 4 คนของเขา อูกมหาราชครอบครองพื้นที่กว้างใหญ่ในภาคกลางของฝรั่งเศส ตั้งแต่ออร์เลอองส์และซ็องลิสไปจนถึงโอแซร์และซ็องส์ ในขณะที่พระเจ้าหลุยส์ที่ 4 ครอบครองดินแดนทางตะวันออกเฉียงเหนือของปารีสเท่านั้น (กงเปียญ, ล็อง, ซัวซ็องส์) ระบอบกษัตริย์ฝรั่งเศสในศตวรรษที่ 10กษัตริย์ก่อนหน้าพระเจ้าอูกไม่ได้เรียกตัวเองว่าเป็นกษัตริย์แห่งฝรั่งเศส และผู้สืบทอดราชบัลลังก์ฝรั่งเศสต่อจากพระองค์ก็ไม่ใช้พระอิสริยยศนั้น จนกระทั่งถึงยุคทายาทรุ่นที่ 5 ของพระองค์คือพระเจ้าฟีลิปที่ 2 แห่งฝรั่งเศสกษัตริย์ในยุคนั้นปกครองในฐานะ เร็กซ์ ฟรังโกรัม (กษัตริย์แห่งแฟรงก์) ซึ่งเป็นพระราชอิสริยยศที่ใช้มาจนถึงปี ค.ศ. 1190 ดินแดนที่พวกเขาปกครองนั้นเป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของอดีตอาณาจักรการอแล็งเฌียง ราชอาณาจักรแฟรงค์ตะวันออกและจักรวรรดิโรมันอันศักดิ์สิทธิ์ ถูกปกครองโดยราชวงศ์ออทโท ซึ่งนำโดยจักรพรรดิออทโทที่ 2ซึ่งเป็นพระญาติชั้นที่ 1 ของพระเจ้าอูก และต่อมาปกครองโดยพระราชโอรสของจักรพรรดิออทโทที่ 2 คือจักรพรรดิออทโทที่ 3 การเลือกตั้งและการขยายอำนาจตั้งแต่ปี ค.ศ. 978 ถึง 986 อูกเป็นพันธมิตรกับจักรพรรดิเยอรมัน ออตโตที่ 2 กับออตโตที่ 3 และกับอาดัลเบอโร อาร์ชบิชอปแห่งไรมส์ ในการวางแผนร้ายทางการเมืองต่อกษัตริย์การอแลงเฌียง ในปี ค.ศ. 985 อูกเป็นผู้ปกครองเบ็ดเสร็จยกเว้นในทางตำแหน่ง และหลังรัชสมัยสั้นๆ ของพระโอรสของโลแธร์ หลุยส์ที่ 5 อูกเป็นกษัตริย์แห่งฝรั่งเศสที่มาจากการเลือกตั้งในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 987 โดยกลุ่มบุคคลสำคัญชาวแฟรงก์ อาดัลเบอโรสามารถโน้มน้ามเหล่าบุคคลสำคัญได้ว่าราชบัลลังก์ควรได้มาจากการเลือกตั้งมากกว่าการสืบทอดทางสายเลือดและชาร์ลส์แห่งโลร์แรน ผู้ท้าชิงชาวการอแลงเฌียงที่ถูกต้องตามกฎหมายที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวไม่เหมาะที่จะปกครอง อูกได้รับการสวมมงกุฎที่นัวยงในวันที่ 5 กรกฎาคม ค.ศ. 987 นักวิชาการเห็นพ้องต้องกันว่าการเลือกตั้งของอูกไม่ใช่การเคลื่อนไหวในเชิงปฏิวัติ ปู่ของพระองค์ โรแบร์ต์ที่ 1, พี่น้องชายของปู่ อูด และน้า รูดอล์ฟ (ราอูล) ล้วนเคยเป็นกษัตริย์ที่ไม่ใช่ชาวการอแลงเฌียง รัชสมัยของอูกมีเหตุการณ์สำคัญคือการพยายามที่ไร้ผลของชาร์ลส์แห่งโลร์แรนในการแสดงสิทธิ์ของตนกับความขัดแย้งต่อเนื่องกับอูดที่ 1 เคานต์แห่งบลัวส์ และฟุลค์ แนร์รา เคานต์แห่งอองฌู ที่ต่อมาอูกสนับสนุน ในปี ค.ศ. 993 อูดได้การช่วยเหลือจากอาร์ชบิชอปแห่งลองในแผนการสบคบคิดที่ไม่ประสบความสำเร็จที่จะส่งตัวอูกกับพระโอรส โรแบร์ต์ ไปให้ออตโตที่ 3 การไม่มีใครถูกลงโทษจากเหตุการณ์นี้แสดงให้เห็นถึงความอ่อนแอของราชวงศ์ใหม่กาแปเตียง อูกอาจรักษาบัลลังก์ไว้ได้เพราะความไร้สามารถของศัตรูในการร่วมมือกันเคลื่อนไหวเพื่อต่อต้านพระองค์ สิ่งสืบทอดพระเจ้าอูก กาแปสวรรคตในวันที่ 14 ตุลาคม ค.ศ. 996 ที่ปารีส[2] และมีการฝังพระวรกายของพระองค์ในมหาวิหารแซ็ง-เดอนี รอแบร์ พระราชโอรสของพระองค์ ขึ้นครองราชย์ต่อ ทายาทพระเจ้าอูก กาแปอภิเษกสมรสกับอาเดลาอีด พระธิดาในวิลเลียม ทาวเฮด เคานต์แห่งปวาตู โดยมีพระราชโอรสธิดาด้วยกัน ดังนี้:
จำนวนพระราชธิดาพระองค์อื่นมีการรับรองความน่าเชื่อถือได้น้อยกว่า[11] หมายเหตุ
อ้างอิง
ข้อมูล
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
