ลูกา–กิจการ
ลูกา–กิจการ (อังกฤษ: Luke–Acts) เป็นงานเขียนที่ประกอบด้วยพระวรสารนักบุญลูกาและกิจการของอัครทูตในพันธสัญญาใหม่ หนังสือทั้งสองเล่มในคัมภีร์ไบเบิลถือกันว่าเขียนโดยลูกา หนังสือทั้งสองเล่มบรรยายเรื่องเล่าเกี่ยวกับเหล่าบุคคลผู้เผยแผ่ศาสนาคริสต์, พันธกิจของพระเยซูและพันธกิจที่สืบเนื่องต่อมาของอัครทูต และยุคอัครทูต ผู้เขียนทั้งพระวรสารนักบุญลูกาและกิจการของอัครทูตเป็นเรื่องเล่าที่เขียนให้ชายที่ชื่อเธโอฟีลัสได้อ่าน[1] หนังสือกิจการของอัครทูตเริ่มต้นด้วยความกล่าวถึง "หนังสือฉบับแรก" ซึ่งอาจหมายถึงพระวรสารนักบุญลูกา[2] นักวิชาการส่วนใหญ่เห็นพ้องต้องกันว่าหนังสือทั้งสองเล่มเขียนโดยบุคคลเดียวกัน[3] บางครั้งลูกา–กิจการถูกนำเสนอในฐานะหนังสือเล่มเดียวกันที่ตีพิมพ์ในคัมภีร์ไบเบิลหรือพันธสัญญาใหม่ เช่น ใน The Original New Testament (ค.ศ. 1985)[4] และ The Books of the Bible (ค.ศ. 2007) พระวรสารนักบุญลูกาเป็นพระวรสารที่ยาวที่สุดในพระวรสารทั้งสี่เล่มและเป็นหนังสือที่ยาวที่สุดในภาคพันธสัญญาใหม่ เมื่อรวมกับกิจการของอัครทูตก็กลายเป็นงานเขียน 2 เล่มโดยผู้เขียนคนเดียวกัน เรียกว่าลูกา–กิจการ[5] หลักสำคัญของเทววิทยาในลูกา–กิจการคือ "ประวัติศาสตร์ของความรอด" ความเข้าใจของผู้เขียนคือการที่พระประสงค์ของพระเจ้าปรากฏให้เห็นผ่านกิจการที่ทรงกระทำและจะทรงกระทำต่อไปในประวัติศาสตร์ [6] อ้างอิง
บรรณานุกรม
|