|
จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโรม
จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโรม[1] (อังกฤษ: Epistle to the Romans) เรียกโดยย่อว่าพระธรรมโรม เป็นเอกสารฉบับที่ 6 ในคัมภีร์ไบเบิล ภาคพันธสัญญาใหม่ ผู้เขียนระบุชื่อของตนเองไว้อย่างชัดเจนตั้งแต่ต้นว่าเป็นนักบุญเปาโล พระธรรมเล่มนี้เดิมเป็นจดหมายซึ่งนักบุญเปาโลเขียนถึงคริสตจักรในกรุงโรม จากหลักฐานที่มีอยู่เชื่อได้ว่า จดหมายฉบับนี้ถูกเขียนขึ้นขณะที่นักบุญเปาโลอยู่ในเมืองโครินธ์ เมื่อครั้งเดินทางเพื่อการประกาศข่าวประเสริฐครั้งที่สาม ในขณะนั้น งานของนักบุญเปาโลในแถบเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออก[2]ใกล้จะเสร็จสิ้นแล้ว[3] และต้องการจะเดินทางไปกรุงโรมเป็นอย่างมาก แต่อย่างไรก็ตาม ยังไม่สามารถไปได้ จึงได้เขียนและส่งจดหมายฉบับนี้ไปก่อน โดยตั้งใจว่าจะไปกรุงโรมในขณะที่เดินทางไปสเปน[4] ดังนั้นจดหมายฉบับนี้น่าจะถูกเขียนขึ้นในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิของปี ค.ศ. 57 ในพระธรรม โรม พอจะแบ่งเนื้อหาได้เป็น 2 ส่วน ส่วนแรกเน้นเรื่องการได้รับความรอดโดยการเชื่อพระเยซู นักบุญเปาโลเชื่อว่า มนุษย์ทำบาปทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับพระเจ้าเสื่อมไป แต่ถึงกระนั้นพระเจ้าไม่ได้ทอดทิ้งมนุษย์ เพราะมนุษย์ยังสามารถรู้จักพระเจ้าได้ นอกจากนี้พระเจ้ายังทรงส่งพระเยซูลงมาบนโลก และตายเพื่อไถ่บาปมนุษย์ทุกคน ซึ่งมนุษย์ทุกคนจะได้รับความรอดนี้ได้ก็โดยการเชื่อตามพระเยซูเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ นักบุญเปาโลจึงเขียนไว้ว่า "คือว่าถ้าท่านจะรับด้วยปากของท่านว่า พระเยซูทรงเป็นองค์พระผู้เป็นเจ้า และเชื่อในจิตใจว่า พระเจ้าได้ทรงชุบพระองค์ให้เป็นขึ้นมาจากความตาย ท่านจะรอด"[5] เนื่องจากยังมีชาวยิวเป็นจำนวนมากที่ไม่เข้าใจในเรื่องความรอด คิดว่าการจะรอดได้นั้น ต้องอาศัยการประพฤติที่เคร่งครัดตามธรรมบัญญัติ ดังที่นักบุญเปาโลเขียนไว้ว่า "แต่พวกอิสราเอลซึ่งใฝ่หาความชอบธรรมตามบัญญัติ ก็ยังไม่ได้บรรลุตามบัญญัตินั้น เพราะอะไร เพราะเหตุที่เขาไม่ได้แสวงหาโดยความเชื่อ แต่แสวงหาโดยการประพฤติ เขาสะดุดก้อนหินที่ให้สะดุดนั้น"[6] ในส่วนที่สอง นักบุญเปาโลกล่าวถึงชีวิตใหม่ในพระคริสต์ นั่นคือ หลังจากที่มนุษย์รับเอาความเชื่อตามพระเยซูแล้ว ควรจะดำเนินชีวิตอย่างไร คำสอนหลายบทจากพระธรรมส่วนนี้ของนักบุญเปาโล ทำให้ผู้อ่าน (ซึ่งจะเป็นคริสเตียนหรือไม่ก็ตาม) เห็นภาพที่สวยงามของคริสเตียน และเข้าใจได้โดยง่ายว่า คริสเตียนที่ดีมีลักษณะอย่างไร เป็นต้นว่า "จงรักกันฉันพี่น้อง ส่วนการที่ให้เกียรติแก่กันและกันนั้น จงถือว่าผู้อื่นดีกว่าตัว"[7] "จงอวยพรแก่คนที่เคี่ยวเข็ญท่าน จงให้พร อย่าแช่งด่าเลย"[8] "อย่าให้ความชั่วชนะเราได้ แต่จงชนะความชั่วด้วยความดี"[9] วัตถุประสงค์หลักที่นักบุญเปาโลต้องการให้ผู้อ่านพระธรรมเล่มนี้ทราบคือ แผนการของพระเจ้าที่จะไถ่บาปมนุษย์ทุกคน ไม่ว่าจะเป็นชาวยิวหรือชาวต่างชาติ ดังที่นักบุญเปาโลเขียนไว้ว่า "หรือว่าพระเจ้านั้น เป็นพระเจ้าของยิวพวกเดียวเท่านั้นหรือ พระองค์ไม่เป็นพระเจ้าของชนต่างชาติด้วยหรือ ถูกแล้วพระองค์เป็นพระเจ้าของชนต่างชาติด้วย"[10] เพราะว่ามนุษย์จะเป็นผู้ชอบธรรมได้ก็โดยความเชื่อ ตามที่นักบุญเปาโลเขียนไว้อีกเช่นกัน "เพราะเราทั้งหลายเห็นว่า คนหนึ่งคนใดจะเป็นคนชอบธรรมได้ ก็โดยอาศัยความเชื่อนอกเหนือการประพฤติตามธรรมบัญญัติ"[11] อย่างไรก็ตาม นอกจากความเชื่อแล้ว ยังมีเรื่องของความบาป การอภัยโทษบาป และความมั่นใจในความรอดเกี่ยวข้องด้วย พระธรรมโรมเป็นพระธรรมที่เขียนถึงความเชื่อของคริสเตียนได้ครอบคลุมและเป็นระบบมากที่สุด โครงร่าง1. คำทักทาย 1:1 - 7 2. โลกทั้งใบตกอยู่ในบาป 1:8 - 3:20 3. ข้อเท็จจริงแห่งความรอด 3:21 - 5:21 4. การนำความรอดไปใช้ 6:1 - 8:39 5. อิสราเอลกับคริสตจักร 9:1 - 11:36 6. คำแนะแนวสำหรับผู้เชื่อ 12:1 - 15:33 7. คำอำลา 16:1 - 27 อ้างอิงThai Holy Bible, Thailand Bible Society, 1998 Walter A. Elwell, The Pocket Bible Handbook, Harold Shaw Publisher, 1997 ดูเพิ่ม
|
