|
บทและวรรคของคัมภีร์ไบเบิล การแบ่งบท (อังกฤษ: chapter) และวรรคหรือข้อ (อังกฤษ: verse) ไม่ปรากฏในข้อความดั้งเดิมของคัมภีร์ไบเบิลในศาสนายูดาห์และศาสนาคริสต์ การแบ่งบทและวรรคดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของปรบท (paratext) ของคัมภีร์ไบเบิล ตั้งแต่ช่วงต้นศตวรรษที่ 13 เป็นต้นมา สำเนาและฉบับต่าง ๆ ส่วนใหญ่ของคัมภีร์ไบเบิลแสดงหนังสือของพระคัมภีร์โดยแบ่งเป็นบท โดยทั่วไป 1 บทมีความยาวประมาณ 1 หน้า ตั้งแต่ช่วงกลางศตวรรษที่ 16 เป็นต้นมา บรรณาธิการได้เพิ่มการแบ่งแต่ละบทออกเป็นวรรค แต่ละวรรคประกอบด้วยบรรทัดสั้น ๆ ไม่กี่บรรทัด หรือ 1 ประโยคหรือมากกว่า 1 ประโยคต่อ 1 วรรค ในฉบับพระเจ้าเจมส์ (King James Version; KJV) เอสเธอร์ 8:9 เป็นวรรคที่ยาวที่สุด[1] และยอห์น 11:35 เป็นวรรคที่สั้นที่สุด[1] บางครั้ง 1 ประโยคอาจครอบคลุมมากกว่า 1 วรรค อย่างในกรณีของ เอเฟซัส 2:8–9 และบางครั้งมีมากกว่า 1 ประโยคใน 1 วรรค อย่างในกรณีของปฐมกาล 1:2. การแบ่งบทและวรรคในคัมภีร์ฮีบรูมีความแตกต่างจากคัมภีร์ไบเบิลของศาสนาคริสต์ในหลายจุด ตัวอย่างเช่น ธรรมเนียมของศาสนายูดาห์ถือว่าคำอธิบายนำของเพลงสดุดีหลายเพลงเป็นวรรคหนึ่งที่เป็นอิสระหรือเป็นส่วนหนึ่งของวรรคถัดมา ในขณะที่แนวปฏิบัติที่เป็นที่ยอมรับในศาสนาคริสต์ถือว่าคำอธิบายนำของแต่ละเพลงสดุดีเป็นอิสระและไม่ใส่หมายเลข ทำให้ในคัมภีร์ฮีบรูของศาสนายูดาห์มีจำนวนวรรคมากกว่าคัมภีร์ไบเบิลของศาสนาคริสต์ 116 วรรค การแบ่งบทในบางที่ก็มีความแตกต่างกัน เช่น คัมภีร์ฮีบรูมี 1 พงศาวดาร 5:27–41[2] ส่วนการแปลในศาสนาคริสต์มี 1 พงศาวดาร 6:1–15[3][4] ดูเพิ่มอ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
|