|
จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1
จดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่ 1[1] (อังกฤษ: First Epistle to the Corinthians) เรียกโดยย่อว่าพระธรรม 1 โครินธ์ เป็นเอกสารฉบับที่ 7 ของคัมภีร์ไบเบิล ภาคพันธสัญญาใหม่ ทั้งจากบทแรกของพระธรรมเอง และจากผู้นำคริสตจักรในยุคแรกระบุตรงกันว่านักบุญเปาโลเป็นผู้เขียนพระธรรมเล่มนี้ เดิมเป็นจดหมายที่นักบุญเปาโลเขียนถึงคริสตจักรที่เพิ่งตั้งขึ้นใหม่ในเมืองโครินธ์ ซึ่งในตอนนั้นโครินธ์เป็นเมืองท่าศูนย์กลางการค้าขายที่เจริญ ตั้งอยู่ระหว่างอ่าวโครินธ์และอ่าวซาโรนิค จัดเป็นเมืองที่ร่ำรวยและรุ่งเรืองด้านวัตถุนิยม แต่เสื่อมโทรมด้านศีลธรรม และเป็นอยู่อย่างนั้นตลอดช่วงที่อาณาจักรโรมันรุ่งเรือง จดหมายฉบับนี้น่าจะถูกเขียนขึ้นในช่วงปี ค.ศ. 55 อันเป็นช่วงที่นักบุญเปาโลอาศัยอยู่ในเมืองเอเฟซัสเกือบจะครบ 3 ปีพอดี นักบุญเปาโลเป็นห่วงคริสเตียนในเมืองโครินธ์เป็นอย่างมาก เนื่องจากเมืองโครินธ์เป็นเมืองท่าและเป็นศูนย์กลางการค้า ทำให้มีผู้คนเป็นจำนวนมากและหลากหลายเชื้อชาติอยู่ในเมืองนี้ คล้ายกับมหานครหลายแห่งในปัจจุบันที่เป็นศูนย์กลางทางธุรกิจ แต่ศีลธรรมตกต่ำ คริสเตียนในเมืองนี้ต้องตกอยู่ในสภาพแวดล้อมของความบาป จึงเป็นเรื่องยากที่จะไม่หลงไปตามสังคมในยุคนั้น ส่วนผู้ที่เพิ่งเป็นคริสเตียน แม้ว่าจะเชื่อพระเยซูแล้ว แต่ก็ยังไม่ได้ละทิ้งการทำบาปบางอย่างที่เคยทำมา จดหมายของนักบุญเปาโลฉบับนี้จึงเป็นทั้งการชี้นำแนวทางที่ถูกต้องและตักเตือนไปด้วย วัตถุประสงค์หลักที่นักบุญเปาโลเขียนพระธรรมเล่มนี้ขึ้นมี 2 ประการ ประการแรก คือ นักบุญเปาโลทราบมาว่ามีปัญหาหลายอย่างเกิดขึ้นกับคริสตจักรในเมืองโครินธ์ ทั้งที่ได้ยินมาจากคนอื่น ดังที่นักบุญเปาโลเขียนในจดหมายว่า "พี่น้องทั้งหลายของข้าพเจ้า คนของนางคะโลเอได้เล่าเรื่องของท่านให้ข้าพเจ้าฟังว่า เกิดมีการทุ่มเถียงกันในระหว่างพวกท่าน"[2] และทราบจากทางคริสตจักรในเมืองโครินธ์ที่ถามมาเอง ดังในจดหมายว่า "เรื่องที่พวกท่านเขียนมานั้นขอตอบว่า การที่ผู้ชายไม่ข้องแวะกับผู้หญิงเลยก็ดีแล้ว"[3] เป็นต้น นักบุญเปาโลจึงต้องการชี้แจงให้เข้าใจว่า สำหรับปัญหาต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นนั้น แนวทางที่ถูกต้องคืออะไร ประการที่สอง คือ นักบุญเปาโลต้องการให้คริสเตียนในเมืองโครินธ์ทราบว่า ข่าวประเสริฐเป็นหลักที่คริสเตียนควรยึดมั่นมากกว่าเรื่องอื่น ๆ ที่เป็นปัญหาทุ่มเถียงกัน เนื่องจากนักบุญเปาโลทราบมาว่า คริสเตียนในเมืองโครินธ์เกิดการแตกแยก มีการแบ่งเป็นกลุ่มคริสเตียนยิว กลุ่มคริสเตียนกรีก และกลุ่มอื่น ๆ อีก แม้ขณะที่ประชุมร่วมกันอยู่ในคริสตจักร การดำเนินการประชุมก็ไม่เป็นระเบียบ บางคนจะร้องเพลงสดุดี บางคนจะมีคำสั่งสอน เป็นต้น นักบุญเปาโลจึงเขียนถึงคริสเตียนในเมืองโครินธ์ว่า "ดูก่อนพี่น้องทั้งหลาย ข้าพเจ้าขอให้ท่านคำนึงถึงข่าวประเสริฐ ที่ข้าพเจ้าเคยประกาศแก่ท่านทั้งหลาย ซึ่งท่านได้ยอมรับไว้อันเป็นฐานซึ่งท่านทั้งหลายตั้งมั่นอยู่"[4] นักบุญเปาโลต้องการให้เกิดความสามัคคี เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันในหมู่คริสเตียน โดยเปรียบเทียบว่า "ถ้าอวัยวะอันหนึ่งเจ็บ อวัยวะทั้งหมดก็พลอยเจ็บด้วย ถ้าอวัยวะอันหนึ่งได้รับเกียรติอวัยวะทั้งหมดก็พลอยชื่นชมยินดีด้วย"[5] แม้ว่าเนื้อหาส่วนใหญ่ในพระธรรม 1 โครินธ์ เป็นเรื่องของความวุ่นวายที่เกิดขึ้น และแนวทางสำหรับแก้ปัญหาเหล่านั้นก็ตาม ในพระธรรมเล่มนี้ก็ยังมีบางบทที่มีความงดงามแทรกอยู่ เช่น การเน้นถึงความสำคัญของความรักว่า "แม้ข้าพเจ้าจะเผยพระวจนะได้ และเข้าใจในความล้ำลึกทั้งปวงและมีความรู้ทั้งสิ้น และมีความเชื่อมากยิ่งที่สุดพอจะยกภูเขาไปได้ แต่ไม่มีความรัก ข้าพเจ้าก็ไม่มีค่าอะไรเลย"[6] และการบรรยายถึงลักษณะของความรักที่แท้จริง[7] เป็นต้น โครงร่าง1. พระกิตติคุณอันทรงสิริของพระคริสต์ 1:1 - 3:23 2. ชีวิตของอัครทูต 4:1 - 21 3. อภิปรายปัญหาส่วนตัว 5:1 - 6:20 4. ปัญหาการแต่งงาน 7:1 - 40 5. ปัญหาในชีวิตคริสเตียน 8:1 - 11:34 6. ของประทานฝ่ายวิญญาณ 12:1 - 14:40 7. การคืนพระชนม์ของพระคริสต์ 15:1 - 58 8. คำอำลา 16:1 - 24 อ้างอิงThai Holy Bible, Thailand Bible Society, 1998 Walter A. Elwell, The Pocket Bible Handbook, Harold Shaw Publisher, 1997 ดูเพิ่ม
|
