อีเอฟแอลคัพ

อีเอฟแอลคัพ
ผู้จัด	อิงกลิชฟุตบอลลีก
ก่อตั้ง	1960; 64 ปีที่แล้ว
ภูมิภาค	อังกฤษ; เวลส์
จำนวนทีม	92
ผ่านเข้าไปเล่นใน	ยูฟ่ายูโรปาคอนเฟอเรนซ์ลีก รอบเพลย์ออฟ
ทีมชนะเลิศปัจจุบัน	ลิเวอร์พูล (สมัยที่ 10)
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด	ลิเวอร์พูล (10 สมัย)
ผู้แพร่ภาพโทรทัศน์	สกายสปอร์ตส์; พีพีทีวี ไทยรัฐทีวี
	อีเอฟแอลคัพ ฤดูกาล 2024–25

อีเอฟแอลคัพ (อังกฤษ: EFL Cup; เดิมคือ ลีกคัพ, อังกฤษ: League Cup) หรือเรียกตามผู้สนับสนุนหลักว่า คาราบาวคัพ (อังกฤษ: Carabao Cup) เป็นการแข่งขันฟุตบอลชิงถ้วยแบบแพ้คัดออก จัดโดยอีเอฟแอลของสมาคมฟุตบอลอังกฤษ ซึ่งสโมสรที่มีสิทธิเข้าแข่งขันมีทั้งหมด 92 ทีมคือ 20 ทีมจากพรีเมียร์ลีก และ 72 ทีมจากฟุตบอลลีก (ซึ่งจะต่างจาก เอฟเอคัพ ที่เปิดกว้างให้สโมสรเข้าแข่งได้ถึง 762 ทีม) ทีมที่ชนะเลิศในแต่ละฤดูกาล จะได้สิทธิเข้าแข่งขันรายการยูฟ่ายูโรปาคอนเฟอเรนซ์ลีก รอบเพลย์ออฟ ในกรณีที่ไม่ได้สิทธิจากทางอื่นมาก่อน

ปัจจุบันสโมสรที่ชนะเลิศรายการฟุตบอลลีกคัพปีล่าสุด (ฤดูกาล 2023-24) คือลิเวอร์พูลที่สามารถเอาชนะเชลซี 1-0

การแข่งขันนัดชิงชนะเลิศ

การแข่งขันเข้าชิงชนะเลิศ
†	การแข่งขันชนะในช่วงหลังต่อเวลาพิเศษ
*	การแข่งขันชนะในช่วงการดวลลูกโทษ
&	การแข่งขันชนะหลังจากการแข่งขันใหม่
§	การแข่งขันชนะหลังจากการแข่งขันใหม่ในช่วงต่อเวลาพิเศษ
£	การแข่งขันชนะหลังจากการแข่งขันสองนัดในช่วงต่อเวลาพิเศษ
ตัวเอน	สโมสรจากนอกชั้นบนลีกสูงสุดของฟุตบอลอังกฤษ

อีเอฟแอลคัพ ชนะเลิศ
ปี	ชนะเลิศ	ผลคะแนน	รองชนะเลิศ	สนาม	จำนวนผู้ชม
1961	แอสตันวิลลา	0–2	รอเทอรัมยูไนเต็ด	มิลล์มอร์	12,226
	แอสตันวิลลา	3–0^†	รอเทอรัมยูไนเต็ด	วิลลาพาร์ก	31,202
	รวมผลสองนัด แอสตันวิลลา คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 3–2
1962	นอริชซิตี	3–0	รอชเดล	สปอตแลนด์	11,123
	นอริชซิตี	1–0	รอชเดล	แคร์โรว์โรด	19,708
	รวมผลสองนัด นอริชซิตี คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 4–0
1963	เบอร์มิงแฮมซิตี	3–1	แอสตันวิลลา	เซนต์แอนดรูว์	31,850
	เบอร์มิงแฮมซิตี	0–0	แอสตันวิลลา	วิลลาพาร์ก	37,921
	รวมผลสองนัด เบอร์มิงแฮมซิตี คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 3–1
1964	เลสเตอร์ซิตี	1–1	สโตกซิตี	วิกตอเรียกราวด์	22,309
	เลสเตอร์ซิตี	3–2	สโตกซิตี	ฟิลเบิร์ตสปีต	25,372
	รวมผลสองนัด เลสเตอร์ซิตี คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 4–3
1965	เชลซี	3–2	เลสเตอร์ซิตี	สแตมฟอร์ดบริดจ์	20,690
	เชลซี	0–0	เลสเตอร์ซิตี	ฟิลเบิร์ตสปีต	26,958
	รวมผลสองนัด เชลซี คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 3–2
1966	เวสต์บรอมมิชอัลเบียน	1–2	เวสต์แฮมยูไนเต็ด	บุลินกราวนด์	28,341
	เวสต์บรอมมิชอัลเบียน	4–1	เวสต์แฮมยูไนเต็ด	เดอะฮอว์ทอนส์	31,925
	รวมผลสองนัด เวสต์บรอมมิชอัลเบียน คว้าแชมป์ด้วยประตูรวม 5–3
1967	ควีนส์พาร์กเรนเจอส์	3–2	เวสต์บรอมมิชอัลเบียน	สนามกีฬาเวมบลีย์	97,952
1968	ลีดส์ยูไนเต็ด	1–0	อาร์เซนอล	สนามกีฬาเวมบลีย์	97,887
1969	สวินดอนทาวน์	3–1^†	อาร์เซนอล	สนามกีฬาเวมบลีย์	98,189
1970	แมนเชสเตอร์ซิตี	2–1^†	เวสต์บรอมมิชอัลเบียน	สนามกีฬาเวมบลีย์	97,963
1971	ทอตนัมฮอตสเปอร์	2–0	แอสตันวิลลา	สนามกีฬาเวมบลีย์	100,000
1972	สโตกซิตี	2–1	เชลซี	สนามกีฬาเวมบลีย์	97,852
1973	ทอตนัมฮอตสเปอร์	1–0	นอริชซิตี	สนามกีฬาเวมบลีย์	100,000
1974	วุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์	2–1	แมนเชสเตอร์ซิตี	สนามกีฬาเวมบลีย์	97,886
1975	แอสตันวิลลา	1–0	นอริชซิตี	สนามกีฬาเวมบลีย์	95,946
1976	แมนเชสเตอร์ซิตี	2–1	นิวคาสเซิลยูไนเต็ด	สนามกีฬาเวมบลีย์	100,000
1977	แอสตันวิลลา	0–0	เอฟเวอร์ตัน	สนามกีฬาเวมบลีย์	100,000
	แอสตันวิลลา	1–1	เอฟเวอร์ตัน	สนามกีฬาฮิลส์โบโร	55,000
	แอสตันวิลลา	3–2^£	เอฟเวอร์ตัน	โอลด์แทรฟฟอร์ด	54,749
1978	นอตทิงแฮมฟอเรสต์	0–0	ลิเวอร์พูล	สนามกีฬาเวมบลีย์	100,000
1978	นอตทิงแฮมฟอเรสต์	1–0^&	ลิเวอร์พูล	โอลด์แทรฟฟอร์ด	54,375
1979	นอตทิงแฮมฟอเรสต์	3–2	เซาแทมป์ตัน	สนามกีฬาเวมบลีย์	96,952
1980	วุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์	1–0	นอตทิงแฮมฟอเรสต์	สนามกีฬาเวมบลีย์	96,527
1981	ลิเวอร์พูล	1–1	เวสต์แฮมยูไนเต็ด	สนามกีฬาเวมบลีย์	100,000
1981	ลิเวอร์พูล	2–1^&	เวสต์แฮมยูไนเต็ด	วิลลาพาร์ก	36,693
1982	ลิเวอร์พูล	3–1^†	ทอตนัมฮอตสเปอร์	สนามกีฬาเวมบลีย์	100,000
1983	ลิเวอร์พูล	2–1^†	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	สนามกีฬาเวมบลีย์	99,304
1984	ลิเวอร์พูล	0–0	เอฟเวอร์ตัน	สนามกีฬาเวมบลีย์	100,000
1984	ลิเวอร์พูล	1–0^&	เอฟเวอร์ตัน	เมนโรด	52,089
1985	นอริชซิตี	1–0	ซันเดอร์แลนด์	สนามกีฬาเวมบลีย์	100,000
1986	ออกซฟอร์ดยูไนเต็ด	3–0	ควีนส์พาร์กเรนเจอส์	สนามกีฬาเวมบลีย์	90,396
1987	อาร์เซนอล	2–1	ลิเวอร์พูล	สนามกีฬาเวมบลีย์	96,000
1988	ลูตันทาวน์	3–2	อาร์เซนอล	สนามกีฬาเวมบลีย์	95,732
1989	นอตทิงแฮมฟอเรสต์	3–1	ลูตันทาวน์	สนามกีฬาเวมบลีย์	76,130
1990	นอตทิงแฮมฟอเรสต์	1–0	โอลดัมแอทเลติก	สนามกีฬาเวมบลีย์	74,343
1991	เชฟฟีลด์เวนส์เดย์	1–0	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	สนามกีฬาเวมบลีย์	77,612
1992	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	1–0	นอตทิงแฮมฟอเรสต์	สนามกีฬาเวมบลีย์	76,810
1993	อาร์เซนอล	2–1	เชฟฟีลด์เวนส์เดย์	สนามกีฬาเวมบลีย์	74,007
1994	แอสตันวิลลา	3–1	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	สนามกีฬาเวมบลีย์	77,231
1995	ลิเวอร์พูล	2–1	โบลตันวอนเดอเรอส์	สนามกีฬาเวมบลีย์	75,595
1996	แอสตันวิลลา	3–0	ลีดส์ยูไนเต็ด	สนามกีฬาเวมบลีย์	77,065
1997	เลสเตอร์ซิตี	1–1	มิดเดิลส์เบรอ	สนามกีฬาเวมบลีย์	76,757
1997	เลสเตอร์ซิตี	1–0^§	มิดเดิลส์เบรอ	สนามกีฬาฮิลส์โบโร	39,428
1998	เชลซี	2–0^†	มิดเดิลส์เบรอ	สนามกีฬาเวมบลีย์	77,698
1999	ทอตนัมฮอตสเปอร์	1–0	เลสเตอร์ซิตี	สนามกีฬาเวมบลีย์	77,892
2000	เลสเตอร์ซิตี	2–1	แทรนเมียร์โรเวอส์	สนามกีฬาเวมบลีย์	74,313
2001	ลิเวอร์พูล	1–1 * ดวลลูกโทษ (5–4)	เบอร์มิงแฮมซิตี	มิลเลนเนียมสเตเดียม	73,500
2002	แบล็กเบิร์นโรเวอส์	2–1	ทอตนัมฮอตสเปอร์	มิลเลนเนียมสเตเดียม	72,500
2003	ลิเวอร์พูล	2–0	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	มิลเลนเนียมสเตเดียม	74,500
2004	มิดเดิลส์เบรอ	2–1	โบลตันวอนเดอเรอส์	มิลเลนเนียมสเตเดียม	72,634
2005	เชลซี	3–2^†	ลิเวอร์พูล	มิลเลนเนียมสเตเดียม	78,000
2006	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	4–0	วีแกนแอทเลติก	มิลเลนเนียมสเตเดียม	66,866
2007	เชลซี	2–1	อาร์เซนอล	มิลเลนเนียมสเตเดียม	70,073
2008	ทอตนัมฮอตสเปอร์	2–1^†	เชลซี	สนามกีฬาเวมบลีย์	87,660
2009	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	0–0 * ดวลลูกโทษ (4–1)	ทอตนัมฮอตสเปอร์	สนามกีฬาเวมบลีย์	88,217
2010	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	2–1	แอสตันวิลลา	สนามกีฬาเวมบลีย์	88,596
2011	เบอร์มิงแฮมซิตี	2–1	อาร์เซนอล	สนามกีฬาเวมบลีย์	88,851
2012	ลิเวอร์พูล	2–2 * ดวลลูกโทษ (3–2)	คาร์ดิฟฟ์ซิตี	สนามกีฬาเวมบลีย์	89,041
2013	สวอนซีซิตี	5–0	แบรดฟอร์ดซิตี	สนามกีฬาเวมบลีย์	82,597
2014	แมนเชสเตอร์ซิตี	3–1	ซันเดอร์แลนด์	สนามกีฬาเวมบลีย์	84,697
2015	เชลซี	2–0	ทอตนัมฮอตสเปอร์	สนามกีฬาเวมบลีย์	89,294
2016	แมนเชสเตอร์ซิตี	1–1 * ดวลลูกโทษ (3–1)	ลิเวอร์พูล	สนามกีฬาเวมบลีย์	86,206
2017	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	3–2	เซาแทมป์ตัน	สนามกีฬาเวมบลีย์	85,264
2018	แมนเชสเตอร์ซิตี	3–0	อาร์เซนอล	สนามกีฬาเวมบลีย์	85,671
2019	แมนเชสเตอร์ซิตี	0–0 * ดวลลูกโทษ (4–3)	เชลซี	สนามกีฬาเวมบลีย์	81,775
2020	แมนเชสเตอร์ซิตี	2–1	แอสตันวิลลา	สนามกีฬาเวมบลีย์	82,145
2021	แมนเชสเตอร์ซิตี	1–0	ทอตนัมฮอตสเปอร์	สนามกีฬาเวมบลีย์	7,773
2022	ลิเวอร์พูล	0–0 * ดวลลูกโทษ (11–10)	เชลซี	สนามกีฬาเวมบลีย์	88,512
2023	แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	2–0	นิวคาสเซิลยูไนเต็ด	สนามกีฬาเวมบลีย์	87,306
2024	ลิเวอร์พูล	1–0	เชลซี	สนามกีฬาเวมบลีย์	88,868

ทำเนียบผู้ชนะเลิศจำแนกตามสโมสร

ลีกคัพ
สโมสร	ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ	ปีชนะเลิศ	ปีรองชนะเลิศ
ลิเวอร์พูล	10	4	1980–81, 1981–82, 1982–83, 1983–84, 1994–95, 2000–01, 2002–03, 2011–12, 2021–22, 2023–24	1977–78, 1986–87, 2004–05, 2015–16
แมนเชสเตอร์ซิตี	8	1	1969–70, 1975–76, 2013–14, 2015–16, 2017–18, 2018–19, 2019–20, 2020–21	1973–74
แมนเชสเตอร์ยูไนเต็ด	6	4	1991–92, 2005–06, 2008–09, 2009–10, 2016–17, 2022–23	1982–83, 1990–91, 1993–94, 2002–03
แอสตันวิลลา	5	4	1960–61, 1974–75, 1976–77, 1993–94, 1995–96	1962–63, 1970–71, 2009–10, 2019–20
เชลซี	5	5	1964–65, 1997–98, 2004–05, 2006–07, 2014–15	1971–72, 2007–08, 2018–19, 2021–22, 2023–24
ทอตนัมฮอตสเปอร์	4	5	1970–71, 1972–73, 1998–99, 2007–08	1981–82, 2001–02, 2008–09, 2014–15, 2020–21
นอตทิงแฮมฟอเรสต์	4	2	1977–78, 1978–79, 1988–89, 1989–90	1979–80, 1991–92
เลสเตอร์ซิตี	3	2	1963–64, 1996–97, 1999–2000	1964–65, 1998–99
อาร์เซนอล	2	6	1986–87, 1992–93	1967–68, 1968–69, 1987–88, 2006–07, 2010–11, 2017–18
นอริชซิตี	2	2	1961–62, 1984–85	1972–73, 1974–75
เบอร์มิงแฮมซิตี	2	1	1962–63, 2010–11	2000–01
วุลเวอร์แฮมป์ตันวอนเดอเรอส์	2	0	1973–74, 1979–80	—
เวสต์บรอมมิชอัลเบียน	1	2	1965–66	1966–67, 1969–70
มิดเดิลส์เบรอ	1	2	2003–04	1996–97, 1997–98
ควีนส์พาร์กเรนเจอส์	1	1	1966–67	1985–86
ลีดส์ยูไนเต็ด	1	1	1967–68	1995–96
สโตกซิตี	1	1	1971–72	1963–64
ลูตันทาวน์	1	1	1987–88	1988–89
เชฟฟีลด์เวนส์เดย์	1	1	1990–91	1992–93
สวินดอนทาวน์	1	0	1968–69	—
ออกซฟอร์ดยูไนเต็ด	1	0	1985–86	—
แบล็กเบิร์นโรเวอส์	1	0	2001–02	—
สวอนซีซิตี	1	0	2012–13	—
เวสต์แฮมยูไนเต็ด	0	2	—	1965–66, 1980–81
นิวคาสเซิลยูไนเต็ด	0	2	—	1975–76, 2022–23
เอฟเวอร์ตัน	0	2	—	1976–77, 1983–84
เซาแทมป์ตัน	0	2	—	1978–79, 2016–17
ซันเดอร์แลนด์	0	2	—	1984–85, 2013–14
โบลตันวอนเดอเรอส์	0	2	—	1994–95, 2003–04
รอเทอรัมยูไนเต็ด	0	1	—	1960–61
รอชเดล	0	1	—	1961–62
โอลดัมแอทเลติก	0	1	—	1989–90
แทรนเมียร์โรเวอส์	0	1	—	1999–2000
วีแกนแอทเลติก	0	1	—	2005–06
คาร์ดิฟฟ์ซิตี	0	1	—	2011–12
แบรดฟอร์ดซิตี	0	1	—	2012–13

ระบบการแข่งขัน

รอบแรก - เป็นการแข่งขันของ 72 ทีมจาก ลีกแชมเปียนชิพ ลีกวันและลีกทู ซึ่งเมื่อมีการเสมอ ก็จะต่อเวลาและอาจจะดวลจุดโทษ ซึ่งต่างจากเอฟเอคัพคือต้องแข่งใหม่ทั้งหมด
รอบที่สอง - สิบสองทีมจากพรีเมียร์ลีก ที่ไม่ได้แข่งยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก หรือยูฟ่ายูโรปาลีก ลงทำการแข่งขัน
รอบที่สาม - แปดทีมที่แข่งยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก หรือยูฟ่ายูโรปาลีก ลงทำการแข่งขัน
รอบที่สี่และห้า - แข่งขันนัดเดียวแบบแพ้คัดออก
รอบรองชนะเลิศ - แข่งขันแบบสองนัดเหย้า-เยือน
รอบชิงชนะเลิศ - แข่งนัดเดียวที่สนามกีฬาเวมบลีย์

รางวัลแอลัน ฮาร์เดเกอร์

รางวัลแอลัน ฮาร์เดเกอร์ (อังกฤษ: Alan Hardaker Trophy) เป็นรางวัลที่มอบให้กับผู้เล่นยอดเยี่ยมประจำนัดชิงชนะเลิศของอีเอฟแอลคัพ โดยรางวัลนี้มีมาตั้งแต่ ค.ศ. 1990^[1]^[2]

รางวัลแอลัน ฮาร์เดเกอร์ ถูกมอบครั้งแรกใน ค.ศ. 1990 แก่เดส วอล์กเกอร์ ซึ่งเป็นผู้เล่นคนแรกที่ได้รับรางวัลนี้ เบน ฟอสเตอร์, จอห์น เทร์รี และ แว็งซ็อง กงปานี ต่างก็ได้รับรางวัลนี้คนละสองสมัย และทั้งสามคนก็เป็นผู้ที่ได้รับรางวัลนี้มากที่สุดด้วย สองสโมสรร่วมเมืองแมนเชสเตอร์อย่างแมนเชสเตอร์ยูไนเต็ดและแมนเชสเตอร์ซิตี ต่างก็มีผู้เล่นที่ได้รับรางวัลนี้สโมสรละ 5 สมัย มากกว่าสโมสรอื่น ผู้เล่นชาวอังกฤษได้รับรางวัลนี้ 17 สมัย ซึ่งมากที่สุดเหนือกว่าสัญชาติอื่น ๆ ในขณะที่ผู้เล่นชาวสกอตแลนด์และเบลเยียม ได้รับรางวัลนี้สัญชาติละสองสมัย

ผู้สนับสนุนหลักของการแข่งขัน

ตั้งแต่ พ.ศ. 2525 เป็นต้นมา ฟุตบอลลีกคัพ ใช้ชื่อรายการแข่งขัน ตามผู้สนับสนุนหลักของการแข่งขัน ดังต่อไปนี้

ปี ค.ศ.	ผู้สนับสนุน	ชื่อรายการแข่งขัน
1960-1982	ไม่มี	ฟุตบอลลีกคัพ
1982-1986	คณะกรรมการตลาดนม	มิลค์คัพ
1986-1990	ลิตเติลวูดส์	ลิตเติลวูดส์ชาเลนจ์คัพ
1990-1992	รัมเบโลวส์	รัมเบโลวส์คัพ
1992-1998	โคคา-โคลา^[3]	โคคา-โคลาคัพ
1998-2003	เวิร์ธทิงตัน^[4]	เวิร์ธทิงตันลีกคัพ
2003-2012	โมลสันโครส์^[5]	คาร์ลิงคัพ
2012–2016	แคปิตอลวัน^[6]	แคปิตอลวันคัพ
2016-2017	ไม่มี^[7]	อีเอฟแอลคัพ
2017–2027	คาราบาวแดง	คาราบาวคัพ

อ้างอิง

↑ "Alan Hardaker Trophy Winners". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 April 2012. สืบค้นเมื่อ 6 January 2010. Football League, 26 February 2012
↑ The Alan Hardaker Trophy EFL
↑ "Football: Coca-Cola sign Cup deal". London: The Independent. 1 August 1992. สืบค้นเมื่อ 21 September 2011.
↑ Bond, David (3 April 2002). "Worthington to end Cup sponsorship". London Evening Standard. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-09-13. สืบค้นเมื่อ 5 September 2011.
↑ "Carling Cup sponsorship extended". BBC Sport. 18 December 2008.
↑ "Capital One sponsorship agreed". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-08. สืบค้นเมื่อ 2013-01-04.
↑ "Wot, no sponsor? League Cup (EFL Cup) 2016-17". When Saturday Comes. 22 June 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-22. สืบค้นเมื่อ 2016-08-28.

แหล่งข้อมูลอื่น

[1] "Alan Hardaker Trophy Winners". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 21 April 2012. สืบค้นเมื่อ 6 January 2010. Football League, 26 February 2012

[2] The Alan Hardaker Trophy EFL

[3] "Football: Coca-Cola sign Cup deal". London: The Independent. 1 August 1992. สืบค้นเมื่อ 21 September 2011.

[4] Bond, David (3 April 2002). "Worthington to end Cup sponsorship". London Evening Standard. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-09-13. สืบค้นเมื่อ 5 September 2011.

[5] "Carling Cup sponsorship extended". BBC Sport. 18 December 2008.

[6] "Capital One sponsorship agreed". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-08-08. สืบค้นเมื่อ 2013-01-04.

[7] "Wot, no sponsor? League Cup (EFL Cup) 2016-17". When Saturday Comes. 22 June 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-22. สืบค้นเมื่อ 2016-08-28.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]