สโมสรฟุตบอลนอตทิงแฮมฟอเรสต์

นอตทิงแฮมฟอเรสต์

ชื่อเต็ม	สโมสรฟุตบอลนอตทิงแฮมฟอเรสต์
ฉายา	ฟอเรสต์ เดอะเรดส์ ทริกกีทรีส์ เดอะการิบัลดี เจ้าป่า
ชื่อย่อ	ฟอเรสต์
ก่อตั้ง	ค.ศ. 1865; 159 ปีที่แล้ว (1865)[1]
สนาม	ซิตีกราวด์
ความจุ	30,455[2]
เจ้าของ	เอวานเจลอส มารินาคิส
ประธาน	ทอม คาร์ตเลดจ์
หัวหน้าผู้ฝึกสอน	นูนู อึชปีรีตู ซังตู
ลีก	พรีเมียร์ลีก
2023–24	พรีเมียร์ลีก, อันดับ 17 จาก 20
เว็บไซต์	เว็บไซต์สโมสร
สีชุดทีมเหย้า สีชุดทีมเยือน สีชุดที่สาม
ฤดูกาลปัจจุบัน

สโมสรฟุตบอลนอตทิงแฮมฟอเรสต์ (อังกฤษ: Nottingham Forest Football Club) หรือที่เรียกสั้น ๆ ว่า ฟอเรสต์ เป็นสโมสรฟุตบอลประจำเมืองนอตทิงแฮม ประเทศอังกฤษ มีฉายาในภาษาไทยว่า "เจ้าป่า" เป็นสโมสรที่เคยประสบความสำเร็จอย่างสูงด้วยการได้แชมป์ดิวิชันหนึ่ง 1 สมัย รวมถึงได้แชมป์ยูโรเปียนคัพ (ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีกในปัจจุบัน) ได้ถึง 2 สมัยติดต่อกัน คือใน ปี ค.ศ.1979 และ 1980 ก่อนจะตกต่ำถูกลดชั้นลงไปเล่นในลีกระดับรอง ปัจจุบันฟอเรสต์ได้เลื่อนชั้นขึ้นมาเตะในพรีเมียร์ลีก ฤดูกาล 2022–23 หลังจากตกชั้นไปนานกว่า 23 ปี^[3]

ฟอเรสต์คว้าแชมป์ลีกมาแล้ว 1 สมัย, เอฟเอ คัพ 2 สมัย, ลีกคัพ 4 สมัย, FA Charity Shield 1 สมัย, ยูโรเปียนคัพ 2 สมัย และ ยูโรเปียนซูเปอร์คัพ 1 สมัย ช่วงเวลาที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดคือภายใต้การบริหารทีมของ ไบรอัน คลัฟ และ ปีเตอร์ เทย์เลอร์ ในช่วงปลายทศวรรษ 1970 และต้นทศวรรษ 1980 ซึ่งรวมถึงชัยชนะติดต่อกันใน ยูโรเปียนคัพ ในปี 1979 และ 1980

ในทศวรรษสุดท้ายของคลัฟที่สโมสร ทีมฟอเรสต์คว้าแชมป์ลีกคัพในปี ค.ศ. 1989 และ 1990 และแพ้ในรอบชิงเอฟเอ คัพ ปี ค.ศ. 1991 ก่อนตกชั้นจากพรีเมียร์ลีกในปี ค.ศ. 1993 เมื่อฟอเรสต์กลับมาก็ได้อันดับสามในพรีเมียร์ลีกทันทีในปี ค.ศ. 1995 ก่อนที่สโมสรจะตกชั้นอีกครั้งในปี ค.ศ. 1997 และกลับมาอีกครั้งช่วงสั้น ๆ ในปี ค.ศ. 1999

เมื่อวันอาทิตย์ที่ 29 พฤษภาคม ค.ศ. 2022 นอตทิงแฮม ฟอเรสต์ได้เลื่อนชั้นสู่พรีเมียร์ลีกหลังจากเอาชนะ ฮัดเดอร์สฟิลด์ทาวน์ ไป 1-0 ในรอบชิงชนะเลิศเพลย์ออฟที่ สนามเวมบลีย์^[4]

ในปี ค.ศ. 1865 กลุ่มนักกีฬาชินตีได้นัดพบกันที่ร้านคลินตันอาร์มส์บนถนนเชคสเปียร์ของเมืองนอตทิงแฮม และตกลงรับข้อเสนอของ เจ.เอส. สคริมชอว์ ในการเล่นฟุตบอลแทนชินตีและสโมสรฟุตบอลนอตทิงแฮมฟอเรสต์ก็ได้ก่อตั้งขึ้น และในการประชุมคราวเดียวกันก็ได้ตกลงกันว่าสโมสรจะซื้อหมวกพู่ 12 ใบที่มีสีแดงการิบัลดี (ตั้งชื่อตามผู้นำของกลุ่มนักสู้ 'เสื้อแดง' ของอิตาลีคือ จูเซ็ปเป การิบัลดี) ดังนั้นสีที่เป็นทางการของสโมสรจึงถูกสร้างขึ้น

ในปี ค.ศ. 2019 เมื่อนอตส์เคาน์ตีตกชั้นจากอิงกลิชฟุตบอลลีกไปสู่เนชันนัลลีก ทั้งนอตทิงแฮมฟอเรสต์และสโตกซิตีต่างก็อ้างว่าเป็นสโมสรฟุตบอลที่เก่าแก่ที่สุดในลีก นักประวัติศาสตร์ฟุตบอล มาร์ค เมทคาล์ฟ ระบุว่าสโตกก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1868 แทนที่จะเป็นปี ค.ศ. 1863 บนตราสโมสร ดังนั้นฟอเรสต์จึงเป็นสโมสรฟุตบอลที่เก่าแก่ที่สุดในลีก อีเอฟแอลยังระบุด้วยว่านอตทิงแฮมฟอเรสต์เป็นสโมสรฟุตบอลที่เก่าแก่ที่สุด

ณ วันที่ 13 กันยายน ค.ศ. 2024 ^[5][6]

หมายเหตุ: ธงชาติที่ปรากฏบ่งบอกให้ทราบว่าผู้เล่นคนนั้นสามารถเล่นให้กับชาติใดตามกฎของฟีฟ่าตามความเหมาะสม เพราะผู้เล่นบางคนอาจถือสองสัญชาติ

เลข ตำแหน่ง สัญชาติ ผู้เล่น 4 DF มูราตู 5 DF มูริลลู 6 MF อิบราฮิม ซังกาเร 7 DF เนโก วิลเลียมส์ 8 MF เอลเลียต แอนเดอร์สัน 9 FW ไทโว อโวนิยี 10 MF มอร์แกน กิบส์-ไวต์ (รองกัปตัน) 11 FW คริส วูด 12 DF แอนดรูว์ โอโมบามิเดเล 14 FW แคลลัม ฮัดสัน-โอดอย 15 DF แฮร์รี ทอฟโฟโล 16 MF นิโคลัส โดมิงเกซ 17 DF เอริก ดา ซิลวา โมเรรา

เลข ตำแหน่ง สัญชาติ ผู้เล่น 18 MF เจมส์ วอร์ด-พราวส์ (ยืมตัวจาก เวสต์แฮมยูไนเต็ด) 19 DF อเล็กซ์ โมเรโน (ยืมตัวจาก แอสตันวิลลา) 20 FW ฌอตา ซิลวา 21 FW แอนโทนี เอลังกา 22 MF ไรอัน เยตส์ (กัปตันทีม) 24 FW รามอน โซซา 26 GK แมตซ์ เซลส์ 28 MF ดานิลู 30 DF วิลลี โบลี 31 DF นิโคลา มิเลนโควิช 33 GK คาร์ลอส มิเกล 34 DF โอลา ไอนา 44 DF แซ็ก แอ็บบอตต์

หมายเหตุ: ธงชาติที่ปรากฏบ่งบอกให้ทราบว่าผู้เล่นคนนั้นสามารถเล่นให้กับชาติใดตามกฎของฟีฟ่าตามความเหมาะสม เพราะผู้เล่นบางคนอาจถือสองสัญชาติ

เลข ตำแหน่ง สัญชาติ ผู้เล่น — GK แมตต์ เทิร์นเนอร์ (ไป คริสตัลพาเลซ) — DF เดวิด คาร์โม (ไป โอลิมเบียโกส) — DF โจนาธาน ปานโซ (ไป ริโออเว) — DF โอมาร์ ริชาร์ดส์ (ไป ริโออเว)

เลข ตำแหน่ง สัญชาติ ผู้เล่น — MF ลูอิส โอไบรอัน (ไป ลอสแอนเจลิส) — MF มาร์โก สตาเมนิช (ไป โอลิมเบียโกส) — FW จอช โบว์เลอร์ (ไป เพรสตันนอร์ทเอนด์)

นอตทิงแฮมฟอเรสต์ได้ใช้เสื้อสีแดงเป็นสัญลักษณ์นับตั้งแต่การก่อตั้งสโมสรเมื่อปี ค.ศ. 1865 ในการประชุมที่ Clinton Arms ซึ่งนำไปสู่การจัดตั้งสโมสรฟุตบอลแห่งนี้ คณะกรรมการในที่ประชุมได้ผ่านมติให้ใช้สีแดงที่เรียกว่าสี ‘Garibaldi Red’ เป็นสีประจำทีม^[7] เพื่อเป็นเกียรติให้แก่ จูเซปเป การิบัลดี ผู้รักชาติชาวอิตาลีซึ่งเป็นผู้นำของพรรค Camicie rosse (พรรคเสื้อสีแดง) ซึ่งเป็นพรรคที่มีบทบาทในการเคลื่อนไหวให้เกิดการรวมชาติอิตาลี ในเวลานั้นสโมสรยังได้ทำเครื่องหมายสำหรับระบุทีมของตนเพิ่มด้วยการทำเครื่องประดับศีรษะและหมวกแก๊ปสีแดงมีพู่ห้อยอีก 12 ใบ ทำให้ทีมนี้เป็นที่แรกที่ใช้สีแดงเป็นสัญลักษณ์อย่างเป็นทางการ นับตั้งแต่นั้นมาสีแดงก็ได้เป็นสีสำคัญที่ได้รับการยอมรับจากสโมสรฟุตบอลจำนวนมาก และทีมฟอเรสต์เองก็เป็นเหตุผลที่อยู่เบื้องหลังการเลือกสีแดงเป็นสัญลักษณ์ของอาร์เซนอล จากการบริจาคคิลต์ (กระโปรงสำหรับผู้ชายชาวสก็อต) สีแดงแบบครบชุดให้แก่อาร์เซนอลเนื่องในวาระการก่อตั้งสโมสรดังกล่าวในปี ค.ศ. 1886

• ดิวิชันหนึ่ง
  • ชนะเลิศ (1): 1977–78
  • รองชนะเลิศ (2): 1966–67, 1978–79

• ดิวิชันสอง^[8]
  • ชนะเลิศ (3): 1906–07, 1921–22, 1997–98
  • รองชนะเลิศ (2): 1956–57, 1993–94
  • ชนะเลิศเพลย์ออฟ: 2021–22

• ดิวิชันสาม
  • ชนะเลิศ (1): 1950–51
  • รองชนะเลิศ (1): 2007–08

• เอฟเอคัพ
  • ชนะเลิศ (2): 1898, 1959
  • รองชนะเลิศ (1): 1991

• อีเอฟแอลคัพ
  • ชนะเลิศ (4): 1978, 1979, 1989, 1990
  • รองชนะเลิศ (2): 1980, 1992

• เอฟเอคอมมิวนิตีชีลด์
  • ชนะเลิศ (1): 1978
  • รองชนะเลิศ (1): 1959

• ฟุตบอลอัลเลียนส์
  • ชนะเลิศ (1): 1891–92

• ฟูลเม็มเบอร์คัพ
  • ชนะเลิศ (2): 1989, 1992

• ยูฟ่าแชมเปียนส์ลีก
  • ชนะเลิศ (2): 1978–79, 1979–80

• ยูฟ่าซูเปอร์คัพ
  • ชนะเลิศ (1): 1979
  • รองชนะเลิศ (1): 1980

• อินเตอร์คอนติเนนตัลคัพ
  • รองชนะเลิศ (1): 1980

• Anglo-Scottish Cup
  • ชนะเลิศ (1): 1977

• Bass Charity Vase
  • ชนะเลิศ (3): 1899, 2001, 2002

• Brian Clough Trophy
  • ชนะเลิศ (3): 2009 (29 August), 2010 (29 December), 2011 (22 January)

• Dallas Cup
  • ชนะเลิศ (1): 2002

• Football League Centenary Tournament
  • ชนะเลิศ (1): 1988

• Nuremberg Tournament
  • ชนะเลิศ (1): 1982

• Trofeo Colombino Cup
  • ชนะเลิศ (1): 1982

• เว็บไซต์ทางการ