Distritong pambatas ng Pilipinas

Ang mga distritong pambatas ng Pilipinas ay ang pagkakahati ng mga lalawigan at lungsod ng Pilipinas para sa mga kumakatawan sa iba't-ibang lehislatibong katawan nito. Ang mga distritong pang-kongreso ay para sa Kapulungan ng mga Kinakatawan, habang mayroon ding mga distrito ng Sangguniang Panlalawigan, at iilang Sangguniang Panlungsod. Sa layuning pang-kinakatawan, ang Senado, karamihan ng Sangguniang Panlungsod, Sangguniang Bayan, Sangguniang Barangay at Sangguniang Kabataan ay maaring mahalal sa pang-kabuuan, bagaman mayroon ding distritong pang-senado noon.

Ang unang komposisyon ng mga distritong pambatas ay nabuo sa ordinansang nilakip sa Konstitusyon. Ang mga pagbabago sa komposisyon ng mga distrtiong pambatas ay dinagdag sa pagkakatatag ng mga bagong lalawigan at lungsod, at ang mga pagbabago na ito ay binago sa pamamagitan ng mga batas na ipinasa sa Kongreso.

Ang pagbabahagi sa mga lokal na lehislatura ay maari din.

Ang representasyon sa mababang kapulungan ay mauugat pa sa panaho ng mga Espanyol kung saan nabigyan ang Pilipinas ng kinatawan sa Espanya.

Mula 1916 hanggang 1935, ang Pilipinas ay nahahati sa 12 distritong pang-senado. Ang bawat distrito, maliban sa ika-labindalawang distrito ay naghahalal ng dalawang senador sa Senado ng Pilipinas. Ang mga senador sa ika-labindalawang distrito ay iniluluklok ng Gobernador-Heneral mula sa Estados Unidos. Simula 1941, ang lahat ng mga senador ay inihahalal na ng mga tao sa pamamagitan ng malawakang halalan.

      Lumalaking representasyon;       Lumiliit na representasyon