Феадор Лінен

Феадор Лінен
Дата нараджэння	6 красавіка 1911(1911-04-06)[1][2][…]
Месца нараджэння	Мюнхен, Верхняя Баварыя, Каралеўства Баварыя, Германскі рэйх[3]
Дата смерці	6 жніўня 1979(1979-08-06)[1][2][…] (68 гадоў)
Месца смерці	Мюнхен, Верхняя Баварыя, Баварыя, Германія[4]
Грамадзянства	Германія
Жонка	Eva Wieland[d]
Род дзейнасці	біяхімік, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	біяхімія
Месца працы	Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Інстытут біяхіміі Макса Планка[d]
Альма-матар	Мюнхенскі ўніверсітэт Людвіга-Максіміліяна Luitpold Gymnasium[d]
Член у	Лонданскае каралеўскае таварыства Леапальдзіна Баварская акадэмія навук Папская акадэмія навук[5] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук Нацыянальная акадэмія навук ЗША Sociedad Española de Bioquímica y Biologia Molecular[d]
Узнагароды	медаль Каруса[d] (1961) медаль Ота Варбурга[d] (1963) Liebig Medal[d] (1955) Зала славы нямецкіх даследаванняў[d] (2009) Прэмія стагоддзя[d] (1964) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (24 красавіка 1975) honorary doctor of the University of Regensburg[d] (1978) ганаровы доктар Універсітэта Маямі[d] (5 чэрвеня 1968) doctor honoris causa from Paris Descartes University[d] (11 снежня 1976)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Феадор Фелікс Конрад Лі́нен^[6] (ням.: Feodor Felix Konrad Lynen; 6 красавіка 1911, Мюнхен — 6 жніўня 1979, там жа) — нямецкі біяхімік. Праводзіў фундаментальныя даследаванні метабалізму тлустых кіслот і халестэрыну ў арганізме. Разам з Конрадам Блохам лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне 1964 года «за адкрыцці, якія тычацца механізмаў і рэгуляцыі абмену халестэрыну і тлустых кіслот».

Феадор Фелікс Конрад Лінен нарадзіўся ў Мюнхене ў сям’і вучонага. У 1930 годзе паступіў у Мюнхенскі ўніверсітэт. Навучаўся на хімічным факультэце. У ліку яго настаўнікаў быў Нобелеўскі лаўрэат прафесар Генрых Віланд. У 1937 годзе абараніў дысертацыю «аб таксічных рэчывах у мухаморы». У гэтым жа годзе, 14 мая, ажаніўся з Евай Віланд, дачкой Генрыха Віланда. Застаўся працаваць ва універсітэце, спецыялізуючыся ў галіне біяхіміі.

Ад прызыву ў войска быў вызвалены па стане здароўя.

З 1942 года займаўся выкладчыцкай дзейнасцю. У 1947 годзе становіцца дацэнтам, а ў 1953 годзе — прафесарам біяхіміі Мюнхенскага універсітэта.

У 1964 годзе, разам з Конрадам Блохам, атрымаў Нобелеўскую прэмію па фізіялогіі і медыцыне.

Замежны член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША (1962)^[7], Лонданскага каралеўскага таварыства (1975)^[8].

• Памятны медаль Лібіха (1955)
• Медаль Каруса Леапольдзіны (1961)
• Медаль Ота Варбурга (1963)
• Прэмія стагоддзя (1964)
• Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне (1964)
• Pour le Mérite (1971)
• Аўстрыйскі ганаровы знак «За навуку і мастацтва» (1972)

• Лі́нен Феадор Фелікс Конрад // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1999. — Т. 9. — С. 268. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0155-9 (т. 9).

• Біяграфія Феадора Лінена на сайце Нобелеўскага камітэта (англ.)
• Нобелеўская лекцыя Феадора Лінена (англ.)