Фрэдэрык Чапмен Робінс

Фрэдэрык Чапмен Робінс
Дата нараджэння	25 жніўня 1916(1916-08-25)[1][2][…]
Месца нараджэння	Оберн, Lee County[d], Алабама, ЗША[4][1]
Дата смерці	4 жніўня 2003(2003-08-04)[3][2][…] (86 гадоў)
Месца смерці	Кліўленд, акруга Каяхога[d], Агая, ЗША[3]
Грамадзянства	ЗША
Род дзейнасці	урач, біёлаг, выкладчык універсітэта, вірусолаг, фізіёлаг
Навуковая сфера	вірусалогія
Месца працы	Заходні рэзервовы ўніверсітэт Кейза
Альма-матар	Гарвардская медыцынская школа[d] Місурыйскі ўніверсітэт David H. Hickman High School[d]
Член у	Нацыянальная акадэмія навук ЗША[5] Амерыканская акадэмія мастацтваў і навук
Узнагароды	член Амерыканскай акадэміі мастацтваў і навук E. Mead Johnson Award[d] (1953)
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Фрэдэрык Чапмен Робінс (англ.: Frederick Chapman Robbins; 25 жніўня 1916 — 4 жніўня 2003) — амерыканскі вірусолаг, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне (1954), член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША з 1972 года.

Скончыў універсітэт Місуры (1936) і Гарвардскую медыцынскую школу (1940). У 1940—1942 і ў 1948—1950 гадах супрацоўнік дзіцячай бальніцы ў Бостане. У 1952—1966 гадах кіраўнік аддзела педыятрыі і інфекцыйных хвароб у Галоўнай гарадской бальніцы Кліўленда; з 1952 года прафесар педыятрыі медыцынскай школы пры універсітэце ў Кліўлендзе (штат Агая), з 1966 года дэкан.

У Бостане ў супрацоўніцтве з Дж. Эндэрсам і Т. Уэлерам распрацаваў тэхніку культывавання віруса поліяміэліту ў тканкавых культурах, удзельнічаў у стварэнні вакцыны супраць поліяміеліту, а таксама ў распрацоўцы метадаў вызначэння і ізаляцыі шэрагу іншых вірусаў. Вывучаў эпідэміялогію інфекцыйнага гепатыту, сыпнога тыфу, ліхаманкі Ку.