| 1980 | |
|---|---|
| 1981 | |
| 1982 | |
| 1983 | |
| 1984 | |
| 1985 | |
| 1986 | |
| 1987 | |
| 1988 | |
| 1989 |
| 1990 | |
|---|---|
| 1991 | |
| 1992 | |
| 1993 | |
| 1994 | |
| 1995 | |
| 1996 | |
| 1997 | |
| 1998 |
|
| 1999 |
| 2000 | |
|---|---|
| 2001 | |
| 2002 | |
| 2003 | |
| 2004 | |
| 2005 | |
| 2006 | |
| 2007 | |
| 2008 | |
| 2009 |
| 2010 | |
|---|---|
| 2011 | |
| 2012 | |
| 2013 | |
| 2014 | |
| 2015 | |
| 2016 | |
| 2017 | |
| 2018 | |
| 2019 |
| 2020 | |
|---|---|
| 2021 | |
| 2022 | |
| 2023 | |
| 2024 |
|
Katharine Hepburn
Katharine Houghton Hepburn (ur. 12 maja 1907 w Hartford, zm. 29 czerwca 2003 w Old Saybrook) – amerykańska aktorka, gwiazda filmowa. Laureatka czterech Oscarów i 12 nominacji do tej nagrody dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. Jedna z legend „Złotej Ery Hollywood”. Amerykański Instytut Filmowy umieścił jej nazwisko na pierwszym miejscu w rankingu „największych aktorek wszech czasów” (The 50 Greatest American Screen Legends)[1], a także nazwał ją w 1999 najlepszą aktorką spośród 50 największych legend kina, których debiut przypadł przed rokiem 1950. ŻyciorysRodzina i edukacjaUrodziła się jako drugie z sześciorga dzieci chirurga Thomasa N. Hepburna i sufrażystki Katharine Marthy Houghton. Hepburn początkowo uczyła się w domu, później zaczęła uczęszczać do Bryn Mawr College. Aktorstwem zainteresowała się w college’u, biorąc udział w szkolnych przedstawieniach. Jak większość aktorek tamtego okresu, profesjonalną karierę aktorską zaczynała od występów na Broadwayu. Pierwszą główną rolę zagrała w przedstawieniu sztuki George’a Middletona i A.E. Thomasa pt. The Big Pond. Początek kariery filmowejNa ekranie zadebiutowała w dramacie George’a Cukora A Bill of Divorcement, w którym zagrała u boku Johna Barrymore’a. Pierwszy film z jej udziałem okazał się takim sukcesem, że wytwórnia RKO podpisała z nią kontrakt na pięć kolejnych filmów. Już za rolę w swoim drugim filmie Poranna chwała w 1933 zdobyła pierwszego w swojej karierze Oscara dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. W tym samym roku zagrała jeszcze m.in. w Małych kobietkach (film przyniósł jej Złoty Medal na 2. MFF w Wenecji).  W 1935 za rolę w filmie Mam 19 lat zdobyła kolejną nominację do Oscara. Jej kolejne role z okresu trzeciej dekady XX w. przeszły bez większego echa, zagrała m.in. szkocką królową Marię Stuart w filmie pod tym samym tytułem). Starała się o rolę Scarlett O’Hary w Przeminęło z wiatrem, ale powierzono ją wówczas mało znanej Vivien Leigh. Zniechęcona porażkami swoich filmów Hepburn wróciła na scenę teatralną. Filadelfijska opowieść i Kobieta rokuPrzełomem w karierze Hupburn okazał się jej występ w Filadelfijskiej opowieści, w którym zagrała rolę Tracy Lord. Postać tę najpierw grała w teatrze, dopiero potem postanowiono stworzyć film (prawa do powstania filmu zakupił dla niej specjalnie Howard Hughes). Krytycy wystawili jej bardzo pochlebne recenzje, przyznali nagrodę nowojorskiego stowarzyszenia krytyków. Ponadto otrzymała swoją trzecią nominację do Oscara.  Dwa lata później trafiła na plan Kobiety roku. Za rolę w tym filmie otrzymała kolejną nominację do Oscara. Na planie Kobiety roku poznała się że Spencerem Tracy’ego, a rozpoczęty na planie romans zapoczątkował ich trwający ponad 25 lat związek. Razem wystąpili jeszcze w ośmiu filmach w Keeper of the Flame (1942) George’a Cukora, Bez miłości (1945) Harolda S. Bucqueta, Morzu traw (1947) Elia Kazana, Stanie Unii (1948) Franka Capry. W Żebrze Adama (1949) Cukora, w komediach Pat i Mike (1952) Cukora, Biuro na tranzystorach (1957) Waltera Lang i Zgadnij, kto przyjdzie na obiad (1967) Stanleya Kramera. Afrykańska królowa i Zgadnij, kto przyjdzie na obiad W 1951 zagrała jedną ze swoich najlepszych ról w filmie Afrykańska królowa. Jej partnerem był Humphrey Bogart. Za ten film kolejną nominację do Oscara. Oprócz tego w latach 50. zdobyła jeszcze trzy nominacje do Nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej: za Urlop w Wenecji (1955), Zaklinacza deszczu (1956) oraz Nagle, zeszłego lata (1959). W latach 60. wystąpiła zaledwie cztery razy na ekranie, z czego dwie role przyniosły jej Oscary. W 1962 za sprawą filmu U kresu dnia była nominowana znowu z m.in. Bette Davis, ale nagrodę przyznano Anne Bancroft. W tym samym roku za rolę w tym filmie dostała nagrodę dla najlepszej aktorki na 15. MFF w Cannes. W 1968 dostała Oscara za rolę w filmie Zgadnij, kto przyjdzie na obiad. W następnym roku otrzymała Oscara za rolę Eleonory Akwitańskiej w filmie Lew w zimie'; nagrodę otrzymała ex aequo z Barbrą Streisand i był to jedyny przypadek w historii festiwalu, kiedy dwie aktorki dostały jednego Oscara, gdyż otrzymały tyle samo głosów od członków Akademii. Stała się także drugą aktorką w historii[a], która wygrała tę nagrodę dwa lata z rzędu. Jej rola we Lwie w zimie w 2006 znalazła się na 13. miejscu w plebiscycie magazynu Premiere na najlepszą kreację aktorską wszech czasów. W 1967 po raz ostatni spotkała się na planie z Tracym, który zmarł kilka tygodni po ukończeniu zdjęć do Zgadnij, kto przyjdzie na obiad Stanleya Kramera. Dalsza karieraW latach 70. na ekranie pojawiła się osiem razy. W 1981 zagrała w filmie Nad złotym stawem wraz z przedstawicielami klanu Fondów: Henrym i Jane. Film przyniósł jej czwartego i ostatniego Oscara, którego odebrał za nią Jon Voight. Pod koniec aktorskiej kariery grała w filmach Anthony’ego Harveya Grace Quigley (1984) i Jesienna miłość (1994) oraz George’a Schaefera Mrs. Delafield Wants to Marry (1986), Laura Lansing Slept Hera (1988) i Mężczyzna na poddaszu (1992). Jej ostatnie role to Ginny w Love Affair (1994) Glena Gordona Carona oraz Cornelia Beaumont w filmie telewizyjnym Tamta Gwiazdka Tony’ego Billa, według opowiadania Trumana Capote’a. Dodatkowe informacje
Śmierć Zmarła 29 czerwca 2003 w Old Saybrook, w stanie Connecticut[3]. Została pochowana na Cedar Hill Cemetery w Hartford[4]. Życie prywatne12 grudnia 1928 poślubiła pośrednika ubezpieczeń Ludlowa Ogdena Smitha, z którym rozwiodła się w 1942[5]. Na planie Kobiety roku nawiązała romans z aktorem Spencerem Tracym i pozostawała z nim w związku przez ponad 25 lat[6]. Była świadkową na ślubie Vivien Leigh i Laurence Oliviera. Nie lubiła aktorki Audrey Hepburn, ponieważ ta po swojej pierwszej roli w Rzymskich wakacjach odmówiła zmiany nazwiska na prośbę Katharine, która nie chciała, aby młoda aktorka była kojarzona z nią. Filmografia
Nagrody
Uwagi
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba):
|
||||||||||||||||
Index:
pl ar de en es fr it arz nl ja pt ceb sv uk vi war zh ru af ast az bg zh-min-nan bn be ca cs cy da et el eo eu fa gl ko hi hr id he ka la lv lt hu mk ms min no nn ce uz kk ro simple sk sl sr sh fi ta tt th tg azb tr ur zh-yue hy my ace als am an hyw ban bjn map-bms ba be-tarask bcl bpy bar bs br cv nv eml hif fo fy ga gd gu hak ha hsb io ig ilo ia ie os is jv kn ht ku ckb ky mrj lb lij li lmo mai mg ml zh-classical mr xmf mzn cdo mn nap new ne frr oc mhr or as pa pnb ps pms nds crh qu sa sah sco sq scn si sd szl su sw tl shn te bug vec vo wa wuu yi yo diq bat-smg zu lad kbd ang smn ab roa-rup frp arc gn av ay bh bi bo bxr cbk-zam co za dag ary se pdc dv dsb myv ext fur gv gag inh ki glk gan guw xal haw rw kbp pam csb kw km kv koi kg gom ks gcr lo lbe ltg lez nia ln jbo lg mt mi tw mwl mdf mnw nqo fj nah na nds-nl nrm nov om pi pag pap pfl pcd krc kaa ksh rm rue sm sat sc trv stq nso sn cu so srn kab roa-tara tet tpi to chr tum tk tyv udm ug vep fiu-vro vls wo xh zea ty ak bm ch ny ee ff got iu ik kl mad cr pih ami pwn pnt dz rmy rn sg st tn ss ti din chy ts kcg ve
