1980 | |
---|---|
1981 | |
1982 | |
1983 | |
1984 | |
1985 | |
1986 | |
1987 | |
1988 | |
1989 |
1990 | |
---|---|
1991 | |
1992 | |
1993 | |
1994 | |
1995 | |
1996 | |
1997 | |
1998 |
|
1999 |
2000 | |
---|---|
2001 | |
2002 | |
2003 | |
2004 | |
2005 | |
2006 | |
2007 | |
2008 | |
2009 |
2010 | |
---|---|
2011 | |
2012 | |
2013 | |
2014 | |
2015 | |
2016 | |
2017 | |
2018 | |
2019 |
2020 | |
---|---|
2021 | |
2022 | |
2023 | |
2024 |
Julie Andrews
Julie Andrews (właśc. Julia Elizabeth Wells; ur. 1 października 1935 w Walton-on-Thames[1]) – angielska aktorka filmowa, teatralna i telewizyjna, piosenkarka oraz autorka książek. Najlepiej znana z ról w filmach Mary Poppins (1964) i Dźwięki muzyki (1965). Odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego II klasy (DBE), co uprawnia ją do tytułu Damy. ŻyciorysJest córką nauczyciela snycerstwa Edwarda C. „Teda” Wellsa i nauczycielki gry na fortepianie Barbary Morris. W 1939 matka ponownie wyszła za mąż za piosenkarza Teda Andrewsa (zm. 1966), pracującego dla programów rozrywkowych The Dazzle Company. W wieku czternastu lat użyczyła swojego głosu Księżniczce Zeili w angielskiej wersji językowej włoskiego filmu animowanego Róża z Bagdadu (La Rosa di Bagdad, 1949). Mając 19 lat zadebiutowała na scenie broadwayowskiej w Bernard B. Jacobs Theatre w roli Polly w musicalu Przyjaciel (The Boy Friend) i grała od 30 września 1954 do 26 listopada 1955. Występowała następnie w broadwayowskich musicalach: My Fair Lady jako Eliza Doolittle (1956–1962), Camelot jako Guenevere (1960–1963) i Victor / Victoria jako Victoria Grant (1995–1997). Na małym ekranie pojawiła się po raz pierwszy w baśni muzycznej CBS Przeprawa gwiezdnego jubileuszu (Ford Star Jubilee, 1956) z Judy Garland oraz w roli tytułowej bohaterki telewizyjnego musicalu CBS Kopciuszek (Cinderella, 1957), za którą była nominowana do nagrody Emmy. Jej tytułowa debiutancka kreacja guwernantki z magicznymi zdolnościami opiekującej się dwójką dzieci zamożnego bankiera w kinowej komedii muzycznej fantasy Mary Poppins (1964) została uhonorowana nagrodami – Oscarem, Brytyjskiej Akademii Filmowej (BAFTA), Złotym Globem i Złotym Laurem. Kolejne dwie role nominowane do nagrody Oscara to postać opuszczającej klasztor Marii, która zostaje nianią siedmiorga dzieci autokratycznego wdowca kapitana von Trappa, który wprowadził w swoim domu surowe zasady wykluczające obecność muzyki i radości w biograficznym dramacie muzycznym Dźwięki muzyki (Sound of Music, 1965) oraz rola śpiewaczki Victorii Grant, która w przebraniu za księcia Victora Grezhinskiego staje się gwiazdorem-transwestytą w komedii muzycznej Blake’a Edwardsa Victor/Victoria. Na planie dramatu Duet na jeden instrument (Duet for One, 1986) spotkała się z Rupertem Everettem. Pomimo iż w 1997, z powodu nieudanej operacji krtani, straciła swój niepowtarzalny, krystalicznie czysty czterooktawowy głos, to jednak w 2004 zdecydowała się zaśpiewać w filmie Pamiętnik księżniczki 2: Królewskie zaręczyny piosenkę Your Crowning Glory. Zaś w lipcu 2008 w amfiteatrze Hollywood Bowl miał miejsce koncert pt. Gift Of Music z jej udziałem. Została odznaczona Orderem Imperium Brytyjskiego II klasy (DBE), co uprawnia ją do tytułu Damy[2]. Powróciła na ekran w roli księżnej Clarisse Renaldi, babci tytułowej bohaterki w disneyowskiej adaptacji książki Meg Cabot Pamiętnik księżniczki (Princess Diaries, 2001) z Anne Hathaway i jej sequelu Pamiętnik księżniczki 2: Królewskie zaręczyny (The Princess Diaries 2 – Royal Engagement, 2004). Użyczyła swojego głosu królowej Lilian w superprodukcji Shrek 2 (2004). Życie prywatneByła żoną projektanta kostiumów Tony’ego Waltona (od 10 maja 1959 do 1967), z którym ma córkę Emmę Walton Hamilton (ur. 27 listopada 1962). 12 listopada 1969 wyszła ponownie za mąż za reżysera Blake’a Edwardsa. Jest macochą jego syna Geoffreya i córki Jennifer. Jest matką adopcyjną Amy (Amelii) Edwards (ur. 1974) i Joanny Lynn Edwards (ur. 1975). Filmografia
Nagrody
Przypisy
Linki zewnętrzne
Kontrola autorytatywna (osoba):
|