จักรวรรดิบรูไน
จักรวรรดิบรูไน (มลายู: Kesultanan Brunei, كسولتانن بروني) หรือ รัฐสุลต่านบรูไน เป็นรัฐสุลต่านมลายูที่มีศูนย์กลางที่บรูไน ซึ่งอยู่ริมชายฝั่งทางเหนือของเกาะบอร์เนียวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ผู้นำบรูไนเข้ารับอิสลามในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 15 โดยขยายดินแดนมากขึ้นนับตั้งแต่การพิชิตมะละกาของโปรตุเกส[3][4] โดยขยายไปทั่วชายฝั่งบอร์เนียวและฟิลิปปินส์ ก่อนที่จะเสื่อมสลายในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ถึง 18[5] ประวัติศาสตร์นิพนธ์การเข้าใจประวัติศาสตร์จักรวรรดิบรูไนเป็นเรื่องยากเพราะไม่ค่อยมีการพูดถึงในเอกสารเวลานั้น ทำให้ต้องพึ่งเอกสารจีนที่กล่าวถึงการก่อตั้งบรูไนช่วงแรก[6] โบนี (Boni) ในข้อมูลจีนน่าจะหมายถึงบอร์เนียวตะวันตก ในขณะที่ โปลี (Poli; 婆利) ที่อาจจะตั้งอยู่ที่เกาะสุมาตรา มักจะถูกกล่าวว่าหมายถึงบรูไนด้วย ในสมัยของสุลต่านโบลเกียห์ ซึ่งเป็นสุลต่านองค์ที่ 5 ของบรูไน บรูไนมีอำนาจครอบคลุมเกาะบอร์เนียวทั้งหมด และบางส่วนของฟิลิปปินส์ เช่น เกาะมินดาเนา ซึ่งถือเป็นยุคทองของบรูไน กองทัพบรูไนมีกองทัพเรือที่แข็งแกร่ง บางส่วนเป็นโจรสลัดในทะเลจีนใต้ และชายฝั่งของเกาะบอร์เนียว หลักฐานทางตะวันตกชิ้นแรกที่กล่าวถึงบรูไนคืองานเขียนของชาวอิตาลี ลูโดวิโก ดี วาร์เทมา ผู้เดินทางมายังหมู่เกาะโมลุกกะและแวะพักที่เกาะบอร์เนียวเมื่อราว พ.ศ. 2093 อ้างอิง
|