จักรวรรดิจีน (ค.ศ. 1915–1916)
จักรวรรดิจีน (จีน: 中華帝國; พินอิน: Zhōnghuá Dìguó; อังกฤษ: Empire of China) เป็นการปกครองซึ่งดำรงอยู่ในช่วงสั้น ๆ ในประเทศจีนตั้งแต่ปลาย ค.ศ. 1915 ถึงต้น ค.ศ. 1916 หลังจากขุนพลยฺเหวียน ชื่อไข่ (袁世凱) ยุบสาธารณรัฐ แล้วจัดตั้งจักรวรรดิขึ้นแทน ก่อนตั้งตัวเป็นจักรพรรดิ การรื้อฟื้นราชาธิปไตยนี้ทำให้การวางรากฐานสาธารณรัฐต้องล่าถอยไปหลายปี ทั้งนำพาบ้านเมืองเข้าสู่ยุคสมัยแห่งการแก่งแย่งชิงดีของแม่ทัพนายกอง การเตรียมจัดตั้งหลังยฺเหวียน ชื่อไข่ ได้รับแต่งตั้งเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวคนที่สองของสาธารณรัฐจีน เขาดำเนินการหลายอย่างเพื่อรวบอำนาจและกำจัดผู้นำฝ่ายค้าน เขาร่วมมือกับมหาอำนาจยุโรปหลายชาติกับทั้งชาติบ้านใกล้เรือนเคียงอย่างญี่ปุ่นเพื่อให้อำนาจของตัวมั่นคง ราวเดือนสิงหาคม ค.ศ. 1915 เขาสั่งให้หยาง ตู้ (楊度) และคนอื่น ๆ ออกหาเสียงหนุนการรื้อฟื้นราชาธิปไตย ครั้นวันที่ 11 ธันวาคม ค.ศ. 1915 สภานิติบัญญัติของสาธารณรัฐจีนลงคะแนนเสียงเอกฉันท์เลือกตั้งเขาเป็นจักรพรรดิ เขาทำทีปฏิเสธ สภาจึงร้องขอเขาอีกครั้ง และครั้งนี้เขายินยอม[1] วันที่ 12 ธันวาคม ค.ศ. 1915 ยฺเหวียน ชื่อไข่ เคียงคู่มากับลูกชายของตัว คือ ยฺเหวียน เค่อติ้ง (袁克定) ก็ประกาศตนเป็นจักรพรรดิจีน เรียกขานตัวว่า "มหาจักรพรรดิจักรวรรดิจีน" (中華帝國大皇帝) และใช้นามรัชศกว่า "หงเซี่ยน" (洪憲; "ธรรมนูญสมบูรณ์พร้อม") แต่ยฺเหวียน ชื่อไข่ เลื่อนราชาภิเษกออกไปจนวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1916 เขาสั่งให้ถอดเครื่องแบบแมนจูออกจากวัฒนธรรมของชาติ แล้วให้นำชุดชาวฮั่นกลับมาใช้โดยดัดแปลงบางประการ เขาสวมชุดชาวฮั่นในงานซ้อมใหญ่ราชาภิเษก แต่อนุภริยาชาวเกาหลีของเขาสร้างความปั่นป่วนในงานดังกล่าว เมื่อเป็นจักรพรรดิแล้ว เขาตั้งญาติสนิทมิตรสหายเป็นราชวงศ์ทรงศักดิ์ต่าง ๆ ทั้งยังหว่านยศศักดิ์ให้แก่บุคคลทั้งหลายที่เขาคิดว่าซื้อได้ด้วยลาภยศ เวลานั้น สกุลอ้ายซินเจว๋หลัว (愛新覺羅) ของราชวงศ์ชิงที่ล่มสลายลง ยังพำนักอยู่ ณ พระราชวังต้องห้ามในฐานะราชวงศ์ต่างประเทศ ราชสกุลอ้ายซินเจว๋หลัวยอมรับการครองราชย์ของยฺเหวียน ชื่อไข่ และยังมีการเสนอให้อดีตจักรพรรดิผู่อี๋ (溥儀) สมรสกับธิดาของยฺเหวียน ชื่อไข่ ความสั่นคลอนค.ศ. 1916 นับเป็นปีที่ 1 แห่งรัชกาลหงเซี่ยนของยฺเหวียน ชื่อไข่ แทนที่จะได้เป็นปีที่ 5 ของยุคสาธารณรัฐ[1] ยฺเหวียน ชื่อไข่ จึงถูกต่อต้านทั้งจากนักปฏิวัติ และแม่ทัพนายกองใต้บังคับบัญชาของเขาเอง เพราะเชื่อว่า เขารื้อระบอบกษัตริย์ขึ้นเพื่อจะได้ครองอำนาจโดยไม่ต้องอาศัยแรงหนุนจากฝ่ายทหารอีกต่อไป นับแต่เขาประกาศตัวเป็นจักรพรรดิ เกิดกบฏต่อต้านเขาจากมณฑลหนึ่งไปสู่มณฑลหนึ่ง เริ่มจากหยุนหนาน ซึ่งมีผู้นำ คือ ไช่ เอ้อ (蔡鍔) ผู้ว่าการมณฑลที่เขาแต่งตั้งเอง กับถัง จี้เหยา (唐繼堯) นายทัพของเขา ตามด้วยเจียงซี ซึ่งมีผู้นำ คือ หลี่ เลี่ยจวิน (李烈钧) ผู้ว่าการมณฑล กลุ่มผู้ต่อต้านรวมตัวกันเป็นทัพคุ้มชาติ (護國軍) ก่อให้เกิดสงครามคุ้มชาติ (護國戰爭) และส่งผลให้มณฑลอื่น ๆ ประกาศไม่ขึ้นตรงต่อจักรวรรดิ ฝ่ายทหารทัพเป่ย์หยาง (北洋軍) ของเขา ซึ่งไม่ได้รับค่าตอบแทนจากรัฐบาลจักรวรรดิเขามาครั้งหนึ่งแล้ว ก็ไม่นำพาต่อสถานการณ์ และที่สุดก็พ่ายแพ้แก่ทัพคุ้มชาติ แม้ฝึกหัดมาดีและมียุทโธปกรณ์ดีกว่า เมื่อเห็นว่า ยฺเหวียน ชื่อไข่ อ่อนแอและไม่เป็นที่นิยม มหาอำนาจต่างชาติก็ถอนความช่วยเหลือจากเขา แม้ยังไม่เลือกข้างก็ตาม จักรวรรดิญี่ปุ่นเริ่มด้วยขู่เข็ญว่าจะรุกราน แล้วปฏิญาณว่า จะโค่นล้มจักรวรรดิของเขา ทั้งถือว่า "มีสถานะสงคราม" ระหว่างประเทศคู่ขัดแย้งทั้งสอง พร้อมยินยอมให้พลเมืองญี่ปุ่นเข้าช่วยเหลือฝ่ายสาธารณรัฐได้[1] เพราะต้องเผชิญการต่อต้านถ้วนหน้า ยฺเหวียน ชื่อไข่ จึงเลื่อนราชาภิเษกออกไป เพื่อบรรเทาความไม่พอใจของฝ่ายตรงข้าม ต่อมาในวันที่ 1 มีนาคม ค.ศ. 1916 เขาประกาศตัดงบงานราชาภิเษกลง ครั้นวันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. 1916 เขาหารือเรื่องล้มเลิกจักรวรรดิกับเหลียง ชื่ออี๋ (梁士詒) รัฐมนตรีของตัว แล้วจึงประกาศยุติจักรวรรดิในวันที่ 22 มีนาคม ค.ศ. 1916 รัชศกหงเซี่ยนของเขาสิ้นสุดลงในวันที่ 23 มีนาคม ค.ศ. 1916 และมีการรื้อฟื้นสาธารณรัฐ เขาอยู่ในราชสมบัติ 83 วัน[1] เมื่อยฺเหวียน ชื่อไข่ เสียชีวิตในวันที่ 6 มิถุนายน ค.ศ. 1916 หลี ยฺเหวียนหง (黎元洪) รองประธานาธิบดี ก็ขึ้นเป็นประธานาธิบดี และตั้งตวั้น ฉีรุ่ย (段祺瑞) ขุนพลทัพเป่ย์หยาง เป็นนายกรัฐมนตรี พร้อมรื้อฟื้นสมัชชาแห่งชาติกับรัฐธรรมนูญชั่วคราว แต่อำนาจส่วนกลางของรัฐบาลในกรุงเป่ย์จิงนั้นอ่อนแอนัก ทั้งการตายของยฺเหวียน ชื่อไข่ ก็ทำให้ประเทศจีนเข้าสู่สมัยขุนศึก (軍閥時代) ซึ่งแม่ทัพนายกองช่วงชิงอำนาจกัน สัญลักษณ์ประจำชาติแม้เปลี่ยนชื่อประเทศในภาษาจีน จาก "สาธารณรัฐจีน" เป็น "จักรวรรดิจีน" (หรือ "หงเซี่ยน" ในเอกสารราชการ) แต่ยฺเหวียน ชื่อไข่ ยังคงใช้คำว่า "สาธารณรัฐจีน" เป็นชื่อประเทศในภาษาอังกฤษต่อไป[1] ยฺเหวียน ชื่อไข่ ตั้งกรมพิธีการ (禮制館) เพื่อกำหนดเพลงชาติอย่างเป็นทางการของสาธารณรัฐจีนเสียใหม่ เพลงดังกล่าวออกในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1915 ชื่อ "จงกั๋วสฺยงลี่-อฺวี่โจ้วเจียน" (中國雄立宇宙間; "เมืองจีนยืนแกร่งกลางพิภพ") ผู้เขียนเนื้อร้อง คือ อิ้น ชาง (廕昌) ผู้แต่งทำนอง คือ หวัง ลู่ (王露) เมื่อยุบสาธารณรัฐและตั้งจักรวรรดิขึ้นแทนแล้ว มีการแก้เนื้อร้องเล็กน้อยในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1915 โดยเปลี่ยน "ก้งเหออู่จู๋" (共和五族; "ห้าชนหลอมรวม") เป็น "ซฺวินหฺวาอีร่าง" [勳華揖讓; ชื่อเรียกระบอบการปกครองโบราณสมัยจักรพรรดิเหยา (尧) และจักรพรรดิชุ่น (帝舜)]
ธงชาติยังเปลี่ยนจากแบบเดิมที่มี 5 ริ้ว เป็นแบบใหม่มีริ้วสีแดงอยู่กลาง ปรกติริ้วดังกล่าวเป็นกากบาททแยง แต่บางทีก็เป็นกากบาทตั้ง ตราแผ่นดิน คือ ตราแผ่นดินสิบสองสัญลักษณ์ (十二章國徽) รายการยศศักดิ์ที่แต่งตั้งในสมัยนี้ต่อไปนี้เป็นรายการยศศักดิ์ที่ ยฺเหวียน ชื่อไข่ แต่งตั้ง พร้อมด้วยรายชื่อผู้ได้รับแต่งตั้ง หฺวางไท่จื่อ
อู่อี้ชินหวัง
อีเติ่งกง
อีเติ่งโหฺว
อีเติ่งปั๋ว
อีเติ่งจื่อ
อีเติ่งหนาน
ซานเติ่งหนาน
อ้างอิงแหล่งข้อมูลอื่น |