|
Грэг Уінтэр
Сэр Грэгары Пол Уінтэр (Gregory Paul Winter; нар. 14 красавіка 1951[1][2], Лестэр)[4] — брытанскі малекулярны біёлаг, лаўрэат Нобелеўскай прэміі, найбольш вядомы сваёй працай па тэрапеўтычным выкарыстанні монакланальных антыцелаў. Яго даследчая кар’ера была амаль цалкам заснавана ў Лабараторыі малекулярнай біялогіі Савета медыцынскіх даследаванняў (СМД) і Цэнтры бялковай інжынерыі у Кембрыджы, Англія. Яму прыпісваюць як вынайдзеныя метады гуманізацыі (1986), так і, пазней, поўнай гуманізацыі з дапамогай фагавага дысплея, антыцелаў для тэрапеўтычных мэтаў[5][6][7][8][9][10]. Раней антыцелы атрымлівалі ад мышэй, што рабіла іх цяжкімі для выкарыстання ў тэрапіі чалавека, таму што імунная сістэма чалавека мела супрацьмышыныя рэакцыі на іх[11]. За гэтыя распрацоўкі Уінтэр быў ганараваны Нобелеўскай прэміяй па хіміі ў 2018 годзе разам з Джорджам Смітам і Фрэнсіс Арнольд[12][13]. Ён з’яўляецца членам Трыніці-каледжа ў Кембрыджы і быў прызначаны магістрам Трыніці-каледжа ў Кембрыджы 2 кастрычніка 2012 года. З 2006 па 2011 год ён быў намеснікам дырэктара лабараторыі малекулярнай біялогіі, медыцынскім даследчым саветам, выконваючым абавязкі дырэктара з 2007 па 2008 год і начальнікам аддзела хіміі бялкоў і нуклеінавых кіслот з 1994 па 2006 год. Ён таксама быў намеснікам дырэктара Цэнтра бялковай інжынерыі СМД з 1990 года да яго закрыцця ў 2010 годзе[14][15]. АдукацыяУінтэр атрымаў адукацыю ў Каралеўскай гімназіі ў Ньюкасл-апон-Тайн. Ён працягваў вывучаць прыродазнаўчыя навукі ў Кембрыджскім універсітэце, скончыўшы Трыніці-каледж у Кембрыджы ў 1973 годзе. Ён атрымаў ступень доктара філасофіі ў Лабараторыі малекулярнай біялогіі СМД за даследаванні паслядоўнасці амінакіслот трыптафаніл-тРНК- сінтэтазы бактэрыі Bacillus stearothermophilus у 1977 годзе пад кіраўніцтвам Браяна С. Хартлі[16]. Пазней Уінтэр скончыў аспірантуру ў Імперскім каледжы Лондана і яшчэ ў Інстытуце генетыкі ў Кембрыджскім універсітэце[17]. Кар’ера і даследаванніПасля атрымання ступені доктара філасофіі Уінтэр скончыў аспірантуру ў Лабараторыі малекулярнай біялогіі ў Кембрыджы[18]. Ён працягваў спецыялізавацца на секвеніраванні бялкоў і нуклеінавых кіслот і ў 1981 годзе стаў кіраўніком групы ў Лабараторыі малекулярнай біялогіі СМД. Яго зацікавіла ідэя, што ўсе антыцелы маюць аднолькавую асноўную структуру, толькі невялікія змены робяць іх спецыфічнымі для адной мэты. Георг Кёлер і Сезар Мільштэйн атрымалі Нобелеўскую прэмію ў 1984 годзе за адкрыццё метаду вылучэння і размнажэння індывідуальных або монакланальных антыцелаў з мноства розных бялкоў антыцелаў, якія імунная сістэма выпрацоўвае і, якія знішчаюць іншародныя целы, якія атакуюць арганізм[19]. Аднак гэтыя монакланальныя антыцелы мелі абмежаванае прымяненне ў медыцыне чалавека, таму што мышыныя монакланальныя антыцелы хутка інактывууюцца імунным адказам чалавека, што не дазваляе ім аказваць доўгатэрміновую карысць. Затым Уінтэр адкрыў тэхналогію «ачалавечвання» мышыных монакланальных антыцелаў; метад, які быў выкарыстаны пры распрацоўцы Campath-1H навукоўцамі Лабараторыі малекулярнай біялогіі і Кембрыджскага ўніверсітэта[20]. Цяпер гэтыя антыцелы выглядаюць перспектыўнымі для лячэння рассеянага склерозу. Гуманізаваныя монакланальныя антыцелы складаюць большасць лекаў на аснове антыцелаў, прадстаўленых на рынку сёння, і ўключаюць у сябе некалькі блокбастэр-антыцелаў, такіх як Кітруда, якія працуюць з чалавечай імуннай сістэмай, каб дапамагчы змагацца з некаторымі відамі раку. Уінтэр заснаваў Cambridge Antibody Technology ў 1989 годзе[21][22] і Bicycle Therapeutics[23][24]. Ён працаваў у Навукова-кансультатыўным савеце кампаніі Covagen[25][26] (цяпер частка Cilag), а таксама з’яўляецца старшынёй Навукова-кансультатыўнага савета кампаніі Biosceptre International Limited. У 1989 годзе Уінтэр быў заснавальнікам Cambridge Antibody Technology, адной з першых камерцыйных біятэхналагічных кампаній, якія займаліся распрацоўкай антыцелаў. Адным з найбольш паспяховых распрацаваных прэпаратаў для антыцелаў стаў HUMIRA (адалімумаб), які быў адкрыты Cambridge Antibody Technology як D2E7 і распрацаваны і прададзены Abbott Laboratories. HUMIRA, антыцелы да TNF альфа, было першым у свеце цалкам чалавечым антыцелам, якое ў далейшым стала самым прадаваным фармацэўтычным прэпаратам у свеце з аб’ёмам продажаў больш за 18 мільярдаў долараў у 2017 годзе[27]. Cambridge Antibody Technology была набыта AstraZeneca ў 2006 годзе за 702 мільёны фунтаў стэрлінгаў[28]. У 2000 годзе Уінтэр заснаваў Domantis, каб стаць першапраходцам у выкарыстанні даменных антыцелаў, якія выкарыстоўваюць толькі актыўную частку поўнапамерных антыцелаў. Domantis быў набыты фармацэўтычнай кампаніяй GlaxoSmithKline ў снежні 2006 года за 230 мільёнаў фунтаў стэрлінгаў[29][30]. Пасля Уінтэр заснаваў іншую кампанію, Bicycle Therapeutics Limited, як стартавую кампанію, якая распрацоўвае вельмі маленькія імітацыі бялку на аснове кавалентна звязанага гідрафобнага ядра. Узнагароды.jpg)
Зноскі
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
.jpg)
.svg){kind=small}
