การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ พ.ศ. 2567

การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ พ.ศ. 2567

← พ.ศ. 2563 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567 พ.ศ. 2571 →
สมาชิกคณะผู้เลือกตั้ง 538 คน ต้องการ 270 เสียงจึงชนะ
ผู้ใช้สิทธิ	63.9% (2.7 pp)
ผู้ได้รับเสนอชื่อ ดอนัลด์ ทรัมป์ กมลา แฮร์ริส พรรค รีพับลิกัน เดโมแครต รัฐเหย้า ฟลอริดา แคลิฟอร์เนีย คู่สมัคร เจดี แวนซ์ ทิม วอลซ์ คะแนนคณะผู้เลือกตั้ง 312 226 รัฐที่ชนะ 31+ ME-02 19+ DC + NE-02 คะแนนเสียง 77,303,573 75,019,257 % 49.7% 48.3%
แผนที่การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ พ.ศ. 2567 คาดการณ์จากแผนที่ใน พ.ศ. 2563
ประธานาธิบดีก่อนการเลือกตั้ง โจ ไบเดิน พรรคเดโมแครต ว่าที่ประธานาธิบดี ดอนัลด์ ทรัมป์ พรรคริพับลิกัน

การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ พ.ศ. 2567 เป็นการเลือกตั้งประธานาธิบดีครั้งที่ 60 ของสหรัฐอเมริกา ซึ่งจะถูกจัดขึ้นในวันอังคารที่ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567^[1] การเลือกตั้งครั้งนี้จะมีการจัดสรรคะแนนเสียงเลือกตั้งใหม่ตามการสำมะโนประชากรเมื่อ พ.ศ. 2563 โจ ไบเดิน ประธานาธิบดีคนปัจจุบัน เคยประกาศเจตนารมณ์ในการลงสมัครเป็นสมัยที่ 2^[2] แต่ได้ถอนตัวในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2567 เนื่องจากปัญหาทางสุขภาพประกอบกับกระแสความนิยมที่ลดลง และสนับสนุนให้กมลา แฮร์ริส รองประธานาธิบดี ลงชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในนามพรรคเดโมแครตแทน^[3] โดยนี่ถือเป็นครั้งแรกที่ประธานาธิบดีถอนตัวจากการชิงตำแหน่งในสมัยที่ 2 นับตั้งแต่การถอนตัวของลินดอน บี. จอห์นสันในปี 2511 ส่วนดอนัลด์ ทรัมป์ อดีตประธานาธิบดีจากพรรครีพับลิกัน ก็ลงสมัครเช่นกัน หลังพ่ายแพ้ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2563^[4] ที่ประชุมใหญ่พรรครีพับลิกันเมื่อวันที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2567 รับรองทรัมป์ให้ลงชิงตำแหน่งในนามพรรค^[5] โดยหากทรัมป์ชนะการเลือกตั้ง เขาจะกลายเป็นประธานาธิบดีคนที่สองต่อจาก โกรเวอร์ คลีฟแลนด์ ที่ดำรงตำแหน่งสองสมัยแบบไม่ต่อเนื่องกัน

ในสหรัฐ การเลือกตั้งทั่วไปจะถูกจัดขึ้นหลังจากพรรคการเมืองต่าง ๆ ทำการประชุมลับและเลือกผู้สมัครรอบแรกเพื่อเสนอชื่อเป็นประธานาธิบดี การเลือกตั้งมีกำหนดจัดขึ้นในวันเดียวกับการเลือกตั้งวุฒิสภา, การเลือกตั้งสภาผู้แทนราษฎร และการเลือกตั้งระดับท้องถิ่น พ.ศ. 2567 ผู้ชนะการเลือกตั้งครั้งนี้จะเข้าสาบานตนในวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2568 ในฐานะประธานาธิบดีคนที่ 47

ศาลสูงสุดแห่งรัฐโคโลราโด และ เลขาธิการแห่งรัฐเมน มีมติตัดสิทธิทรัมป์จากการลงสมัครรับเลือกตั้งขั้นต้น โดยวินิจฉัยว่าทรัมป์ขาดคุณสมบัติในการรับตำแหน่งในรัฐบาลกลางสหรัฐ จากการมีส่วนเกี่ยวข้องกับความพยายามก่อความไม่สงบ รวมถึงการขัดขวางกระบวนการรับรองไบเดนซึ่งเป็นผู้ชนะการเลือกตั้ง พ.ศ. 2563 นำสู่เหตุจลาจลในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. เมื่อวันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2564 คำตัดสินดังกล่าวอยู่ระหว่างการอุทธรณ์^[6][7] เมื่อวันที่ 13 กรกฎาคม พ.ศ. 2567 ทรัมป์รอดชีวิตจากความพยายามลอบสังหารขณะปราศรัยหาเสียง ณ เมืองบัตเลอร์ รัฐเพนซิลเวเนีย

การเลือกตั้งครั้งนี้ นับเป็นครั้งแรกภายหลังศาลสูงสุดหรือศาลฎีกา พิพากษายกเลิกคำตัดสินคดี Roe v Wade ที่เคยพิพากษาเมื่อ พ.ศ. 2516 ว่าการทำแท้งเป็นสิทธิตามรัฐธรรมนูญสหรัฐ ขบวนการเรียกร้องสิทธิการทำแท้ง, การประกันสุขภาพ,^[8] การศึกษา,^[9] เศรษฐกิจ,^[10] นโยบายด้านการต่างประเทศ,^[11] นโยบายด้านผู้ลี้ภัยและการข้ามชายแดน, สิทธิของกลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ,^[12] และ ประชาธิปไตย^[13] ล้วนแต่ได้รับการคาดหมายให้เป็นประเด็นสำคัญในการหาเสียงครั้งนี้^[14]

มาตรา 2 ของรัฐธรรมนูญแห่งสหรัฐอเมริการะบุไว้ว่า บุคคลที่จะดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีได้นั้น จะต้องเป็นพลเมืองโดยกำเนิด มีอายุไม่ต่ำกว่า 35 ปี และเป็นผู้พำนักในสหรัฐมาอย่างน้อย 14 ปี

การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐเป็นการเลือกตั้งทางอ้อม นั่นคือ ในขั้นแรก ประชาชนจะเลือกผู้แทนเข้าไปทำหน้าที่ในคณะผู้เลือกตั้ง จากนั้น คณะผู้เลือกตั้งเหล่านี้จะเลือกประธานาธิบดีและรองประธานาธิบดีโดยตรง^[15] ผู้สมัครประธานาธิบดีจะต้องได้รับคะแนนเสียงจากคณะผู้เลือกตั้งอย่างน้อย 270 เสียง จึงจะถือว่าชนะการเลือกตั้ง

หากไม่มีผู้สมัครคนใดได้รับคะแนนครบ 270 เสียง จะมีการเลือกประธานาธิบดีในรัฐสภาแทน โดยสภาผู้แทนราษฎรสหรัฐจะทำการเลือกประธานาธิบดีจากผู้สมัครที่ได้รับคะแนนเสียงมากที่สุด 3 คน ส่วนวุฒิสภาจะทำหน้าที่เลือกรองประธานาธิบดีจากผู้สมัครที่ได้รับคะแนนรวมสูงสุด 2 คน การเลือกตั้งประธานาธิบดีจะเกิดขึ้นพร้อม ๆ กันกับการเลือกตั้งสภาผู้แทนราษฎร การเลือกตั้งวุฒิสภา รวมทั้งการเลือกตั้งระดับรัฐและระดับท้องถิ่น

ดอนัลด์ ทรัมป์ประกาศอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ยอมรับผลการเลือกตั้งปี 2563 ซึ่งตนแพ้นายโจ ไบเดิน โดยอ้างว่ามีการโกงการเลือกตั้งอย่างกว้างขวาง และยังคงปฏิเสธการยอมรับผลการเลือกตั้งถึงปัจจุบัน^[16][17] ผู้เชี่ยวชาญหลายท่านแสดงข้อกังวลว่า เจ้าหน้าที่รัฐซึ่งปฏิเสธผลการเลือกตั้งในครั้งที่แล้ว อาจพยายามขัดขวางกระบวนการลงคะแนน หรือปฏิเสธการยอมรับผลการเลือกตั้งในครั้งนี้^[18]

การสำรวจความคิดเห็นก่อนการเลือกตั้งชี้ให้เห็นถึงความไม่พอใจต่อสถานะความเป็นประชาธิปไตยของชาวอเมริกัน^[19] กลุ่มเสรีนิยม (ผู้สนับสนุนพรรคเดโมแครต) มีความเชื่อว่าพรรคอนุรักษนิยม และกลุ่มอนุรักษนิยมมีแนวโน้มคุกคามการเลือกตั้งด้วยวิธีแบบเผด็จการ รวมถึงความพยายามที่จะพลิกผลการเลือกตั้งใน พ.ศ. 2563^[20] ในขณะที่ผู้สนับสนุนพรรครีพับลิกันเชื่อว่าฝ่ายตรงข้ามพยายามขัดขวางการดำรงตำแหน่งสมัยที่สองของทรัมป์ด้วยวิธีต่าง ๆ ซึ่งรวมถึงการกล่าวโทษ และการฟ้องร้องต่อเจ้าหน้าที่รัฐในข้อหาต่าง ๆ^[21]

ในการเลือกตั้งนับตั้งแต่อดีตที่ผ่านมา การแข่งขันในรัฐส่วนใหญ่ไม่สูสีเท่าที่ควร เนื่องจากความชัดเจนในทัศนคติของประชากร และสภาพสังคม โดยรัฐทางภูมิภาคตอนกลางและตอนใต้ของประเทศ เช่น เท็กซัส, ลุยเซียนา, เคนทักกี, เนแบรสกา และ โอคลาโฮมา ล้วนแต่มีความเป็นอนุรักษนิยมอย่างชัดเจน ในขณะที่รัฐขนาดใหญ่ทางภูมิภาคตะวันออกและตะวันตก มีแนวโน้มความเป็นเสรีนิยมสูง เช่น แคลิฟอร์เนีย, นิวยอร์ก และ แมสซาชูเซตส์ จากการมีผู้อพยพพลัดถิ่น และคนรุ่นใหม่จำนวนมาก อย่างไรก็ตาม มีหลายรัฐที่คะแนนนิยมของผู้สมัครและผลคะแนนค่อนข้างสูสี เช่น มิชิแกน, เพนซิลวาเนีย, จอร์เจีย, เนวาดา, แอริโซนา, โอไฮโอ และ วิสคอนซิน รัฐเหล่านี้ล้วนได้รับการคาดหมายว่าจะเป็นตัวแปรสำคัญในการกำหนดผลการเลือกตั้ง^[22]

รัฐนอร์ทแคโรไลนา ได้รับการคาดหมายว่าจะเป็นอีกหนึ่งสมรภูมิสำคัญ เนื่องจากผลการเลือกตั้งครั้งก่อนที่เป็นไปอย่างสูสีซึ่งทรัมป์เอาชนะไบเดินไปด้วยความห่างเพียง 1.34%^[23] ผลสำรวจชี้ให้เห็นว่า รัฐสำคัญอื่น ๆ ไม่ว่าจะเป็น ไอโอวา และ ฟลอริดา มีแนวโน้มสูงที่จะสนับสนุนพรรครีพับลิกัน ในขณะที่รัฐโคโลราโด, นิวเม็กซิโก และเวอร์จิเนีย สนับสนุนพรรคเดโมแครต^[24][25]

นับเป็นเวลาเกือบหนึ่งศตวรรษ ที่พรรคเดโมแครตสามารถรักษาฐานเสียงได้ดีในกลุ่มประชากรผิวสี, ผู้อพยพเข้าเมือง และพลเมืองอเมริกันที่สืบเชื้อสายจากภูมิภาคอื่น ๆ เช่น อเมริกาใต้, แอฟริกัน และเอเชีย (โดยเฉพาะจีน อินเดีย และ ชาวมุสลิม) รวมถึงผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่เป็นนักศึกษา, ผู้มีสิทธิเลือกตั้งครั้งแรก, ประชากรวัยทำงานที่มีรายได้ต่ำ-ปานกลาง และประชากรในเขตเมือง^[26] ในขณะที่ผู้สนับสนุนพรรครีพับลิกันส่วนใหญ่ก็คือประชากรผิวขาว, ผู้มีรายได้สูง รวมถึงในเขตชนบท และ ผู้สูงอายุ^[27] นอกจากนี้ ชนชั้นกลางมีแนวโน้มสนับสนุนพรรครีพับลิกันเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญนับตั้งแต่ทศวรรษ 1950 เป็นต้นมา อย่างไรก็ตาม ความนิยมดังกล่าวได้รับผลกระทบในหลายพื้นที่ อันเนื่องมาจากการถือกำเนิดขึ้นของกลุ่มขบวนการการเมืองใหม่ในชื่อ "Tea Party" หรือ “กลุ่มน้ำชา” ซึ่งเป็นกลุ่มอนุรักษนิยมเชิงเสรีนิยม แนวคิดดังกล่าวเริ่มต้นตั้งแต่สมัยที่ดินแดนของสหรัฐยังอยู่ใต้อาณานิคมของสหราชอาณาจักรเมื่อสองร้อยกว่าปีมาแล้ว การเติบโตของกลุ่มดังกล่าวนับว่าเป็นผลดีต่อผู้สมัครจากเดโมแครต เช่น ฮิลลารี คลินตัน และประธานาธิบดีคนล่าสุดอย่างไบเดิน โดยคะแนนนิยมของทรัมป์ในย่านชานเมืองน้อยลงจากผู้สมัครจากพรรครีพับลิกันคนอื่น ๆ

การเลือกตั้งครั้งนี้ ประธานาธิบดีไบเดินถูกคาดหวังให้ตีกรอบและกำหนดแนวทางการเลือกตั้งว่าเป็น "การต่อสู้เพื่อประชาธิปไตย" ซึ่งคล้ายกับการวางกรอบภูมิรัฐศาสตร์ร่วมสมัย โดยเปรียบเสมือนการต่อสู้ระหว่างขั้วประชาธิปไตยและเผด็จการ ตลอดระยะเวลาการดำรงตำแหน่ง ไบเดินกล่าวสุนทรพจน์สำคัญหลายครั้งเพื่ออ้างถึงหลักประชาธิปไตยในประเทศ และเปรียบเทียบการเลือกตั้งว่าเป็น "การต่อสู้เพื่อจิตวิญญาณของพลเมืองอเมริกัน และประเทศชาติ" ถือเป็นข้อความสำคัญในการรณรงค์หาเสียงชิงตำแหน่งประธานาธิบดีในปี 2563 และใช้เป็นประโยคประจำตัวในการกล่าวสุนทรพจน์ของเขานับตั้งแต่การเลือกตั้งครั้งที่ผ่านมา^[28]

ในทางกลับกัน การรณรงค์หาเสียงของทรัมป์นับตั้งแต่ปี 2559 ถูกวิจารณ์เชิงลบโดยเฉพาะการใช้ถ้อยคำที่รุนแรงและนโยบายที่สุดโต่ง^[29] ทรัมป์ปฏิเสธการยอมรับผลการเลือกตั้งปี 2563 และมีการเสนอข่าวว่าเขาพยายามทุกวิถีทางเพื่อ "พลิกผลการเลือกตั้ง" รวมถึงกระแสที่ว่าเขาต้องยกเลิกรัฐธรรมนูญ รวมถึงการใช้กระทรวงยุติธรรมเป็นเครื่องมือทางกฎหมายเพื่อพลิกผลการเลือกตั้ง คำกล่าวอ้างของทรัมป์กรณีการโกงเลือกตั้งปี 2563 ก่อให้เกิดข้อกังวลต่อสถานะความเป็นประชาธิปไตยในประเทศ^[30][31]

ประชาธิปไตยมีแนวโน้มจะเป็นประเด็นหลักในการหาเสียงรวมถึงการดีเบตในปี 2567 ผลสำรวจโดย AP-NORC ระหว่างวันที่ 30 พฤศจิกายน ถึง 4 ธันวาคม 2566 ระบุว่า 62% ของผู้มีสิทธิเลือกตั้งมีความเห็นว่าสถานะความเป็นประชาธิปไตยของสหรัฐยังไม่แน่นอน โดยขึ้นอยู่กับว่าใครจะเป็นผู้ชนะการเลือกตั้งปี 2567

ผู้มีสิทธิเลือกตั้งส่วนใหญ่เห็นว่าการแก้ปัญหาเศรษฐกิจเป็นหนึ่งในประเด็นหลักในการหาเสียงครั้งนี้ การระบาดทั่วของโควิด-19 ส่งผลให้ภาวะเศรษฐกิจถดถอยลงอย่างต่อเนื่อง และมีแนวโน้มว่าสถานการณ์จะยังไม่คลี่คลายลงในปี 2567^[32] ช่วงเวลาที่อัตราเงินเฟ้อเพิ่มสูงเริ่มต้นในปี 2564 ซึ่งเกิดจากเหตุการณ์ต่าง ๆ รวมถึงโรคระบาดและวิกฤตห่วงโซ่อุปทาน ซึ่งต่อมาทวีความรุนแรงมากขึ้นโดยเป็นผลจากการรุกรานยูเครนโดยรัสเซีย พ.ศ. 2565^[33][34]

นับตั้งแต่ปี 2564 ผลสำรวจแสดงถึงความคิดเห็นในเชิงลบที่มีต่อความสามารถในการแก้ปัญหาเศรษฐกิจของไบเดิน^[35] ประชากรหญิงจำนวนมากได้รับผลกระทบทางเศรษฐกิจตั้งแต่มีการระบาดของไวรัสโคโรนา เนื่องจากต้องลาออกจากงานเพื่อดูแลบุตร^[36] รัฐบาลกลางมีมาตรการเยียวยาปัญหาดังกล่าวด้วยการเสนอมาตรการดูแลเด็ก รวมถึงการขยายเครดิตภาษีซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ American Rescue Plan โดยเป็นมาตรการที่ออกแบบมาเพื่อช่วยเหลือสถานการณ์ทางเศรษฐกิจของผู้ปกครอง แต่มาตรการดังกล่าวกำลังจะสิ้นสุดก่อนการเลือกตั้งปี 2567^[37] ในระหว่างดำรงตำแหน่ง ทรัมป์และไบเดินลงนามในกฎหมายสำคัญหลายฉบับเพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจในประเทศ^[38][39][40]

ในระหว่างการดำรงตำแหน่ง ไบเดินมีนโยบายผ่อนปรนการชำระเงินกู้ให้แก่นักศึกษาเป็นจำนวนเงิน 1.32 พันล้านดอลลาร์สหรัฐ^[41] ความช่วยเหลือดังกล่าวยังรวมถึงเจ้าหน้าที่รัฐ และบุคคลทั่วไปที่ได้รับผลกระทบจากการค้างชำระหนี้เป็นเวลานาน ในเดือนสิงหาคมปี 2565 ไบเดินประกาศว่าเขาจะลงนามในคำสั่งที่จะยกหนี้ให้แก่นักศึกษาจำนวนมาก ซึ่งรวมถึงหนี้จากการกู้เงินจำนวนรวม 10,000 ดอลลาร์สหรัฐสำหรับผู้สำเร็จการศึกษาที่เป็นโสดซึ่งมีรายได้น้อยกว่า 125,000 ดอลลาร์ต่อปี หรือคู่สมรสที่มีรายได้น้อยกว่า 250,000 ดอลลาร์ และ 20,000 ดอลลาร์สำหรับผู้ที่รับเงินอุดหนุนจากรัฐบาลกลาง (Pell Grant) ที่มอบให้กับนักเรียนที่ต้องการใช้จ่ายเงินเพื่อเข้าเรียนในวิทยาลัย^[42][43] อย่างไรก็ตาม แผนดังกล่าวถูกยกเลิกในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2566 จากคำตัดสินของศาลฎีกาในคดี Biden v. Nebraska ซึ่งถูกท้าทายโดยผู้แทนจากหลายรัฐ^[44][45] นโยบายดังกล่าวถูกวิจารณ์จากสมาชิกพรรครีพับลิกันส่วนมาก เนื่องจากเป็นการสิ้นเปลืองงบประมาณ

ผู้สมัครจากพรรครีพับลิกันหลายรายมองว่านโยบายทางการศึกษาจะนำไปสู่ชัยชนะในการเลือกตั้งครั้งถัดไป รัฐหลายแห่งในสหรัฐออกกฎหมายปกป้องการวิจารณ์เชื้อชาติ ซึ่งทำให้นักศึกษาได้รับเสรีภาพทางความคิดกรณีความแตกต่างทางเชื้อชาติมากขึ้น ผู้สนับสนุนกฎหมายดังกล่าวมีความเห็นว่าการสนทนาเกี่ยวกับอัตลักษณ์ทางเชื้อชาติ ไม่เหมาะกับสภาพแวดล้อมโดยทั่วไปในสถานศึกษา^[46][47]

เหตุการณ์สำคัญในปัจจุบันอย่างสงครามอิสราเอล–ฮะมาส พ.ศ. 2566 และ การรุกรานยูเครน มีแนวโน้มเป็นประเด็นหลักในการเลือกตั้ง สหรัฐให้ความช่วยเหลือทางการทหารและมนุษยธรรมแก่ยูเครนอย่างเปิดเผยตลอดช่วงการรุกรานโดยรัสเซีย^[48][49] นักการเมืองจากพรรคเดโมแครตและรีพับลิกันจำนวนมากสนับสนุนแผนนี้ โดยอ้างว่าสหรัฐมีบทบาทสำคัญใน "การปกป้องประชาธิปไตยและต่อสู้กับการรุกรานของรัสเซีย"^[50] ในขณะที่ผู้แทนจากรีพับลิกันบางราย เช่น ทรัมป์ และ เดอซานติสมองว่าการแทรกแซงดังกล่าวและการแสดงตนเป็นปฏิปักษ์กับรัสเซียไม่ควรเป็นผลประโยชน์ที่สำคัญของสหรัฐ และแผนดังกล่าวควรมีข้อจำกัดมากขึ้น^[51]

วิเวก รามสวามี จากพรรครีพับลิกันแสดงจุดยืนต่อต้านการให้ความช่วยเหลือยูเครน และควรยอมรับการรุกรานของรัสเซีย^[52] ในช่วงสงครามอิสราเอล-ฮะมาส ไบเดินได้ให้การสนับสนุนทางทหารต่ออิสราเอลอย่าง "เปิดเผย" และประณามการกระทำของฮะมาสและกลุ่มติดอาวุธปาเลสไตน์อื่น ๆ ว่าเป็นการก่อการร้าย^[53] ไบเดินร้องขอต่อที่ประชุมในสภาคองเกรสให้ช่วยเหลืออิสราเอลเป็นจำนวนเงิน 10.6 พันล้านดอลลาร์^[54] การสนับสนุนดังกล่าวทำให้ไบเดินถูกวิจารณ์โดยผู้นำกลุ่มมุสลิมหัวก้าวหน้าหลายราย โดยพวกเขาขู่ว่าจะไม่ลงคะแนนให้ไบเดิน^[55] ในขณะที่ทรัมป์ให้คำมั่นว่าจะสนับสนุนอิสราเอล และควบคุมอำนาจของอิหร่าน ในขณะเดียวกันก็วิจารณ์นายกรัฐมนตรีอิสราเอล เบนจามิน เนทันยาฮู และยกย่องกลุ่มฮิซบุลลอฮ์^[56]

ในวาระดำรงตำแหน่ง ทรัมป์ยกเลิกรัฐบัญญัติคุ้มครองผู้ป่วยและการบริบาลที่เสียได้ หรือที่รู้จักในชื่อ โอบามาแคร์ซึ่งเป็นประเด็นสำคัญในการเลือกตั้งครั้งนี้ ประเด็นนโยบายด้านสุขภาพและยารักษาโรค รวมถึงการตั้งคำถามในกรณีที่สหรัฐควรเปลี่ยนมาใช้ระบบการรักษาพยาบาลแบบสากล รวมถึงแนวโน้มการกลับมาระบาดของโควิด-19 จะเป็นประเด็นสำคัญในการหาเสียงครั้งนี้เช่นกัน^[57]

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นักการเมืองสายอนุรักษนิยมจำนวนหนึ่งในสภานิติบัญญัติได้ออกร่างกฎหมายที่จำกัดสิทธิของบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ โดยเฉพาะคนข้ามเพศ ไบเดินรับรองกฎหมายการสมรสของเพศเดียวกัน และสนับสนุนกลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ นอกจากนี้ เขาได้รับรองพระราชบัญญัติความเท่าเทียมระหว่างเพศ ซึ่งเป็นกฎหมายที่มุ่งขยายพระราชบัญญัติสิทธิพลเมือง พ.ศ. 2507 เพื่อให้การคุ้มครองบนพื้นฐานของอัตลักษณ์ทางเพศและรสนิยมทางเพศในบริบทต่าง ๆ เช่น ในสถานที่ทำงาน ที่อยู่อาศัย และการดูแลสุขภาพ ต่อมา ในปี 2566 ไบเดินมีคำสั่งให้รัฐบาลกลางวางแผนเชิงกลยุทธ์แก่รัฐต่าง ๆ เกี่ยวกับวิธีการเพิ่มการเข้าถึงแหล่งข้อมูลด้านการรักษาพยาบาล และการป้องกันการฆ่าตัวตายสำหรับกลุ่มบุคคลที่มีความหลากหลายทางเพศ

ในระหว่างการหาเสียงของทรัมป์เมื่อเดือนกุมภาพันธ์ปี 2566 เขากล่าวว่าหากได้รับการเลือกตั้งอีกครั้ง เขาจะเสนอกฎหมายในนามรัฐบาลกลางเพื่อให้การรับรองบุคคลเพียงสองเพศเท่านั้น และยังกล่าวว่าการเป็นคนข้ามเพศถือเป็นแนวคิดที่ถูกสร้างขึ้นโดย "กลุ่มซ้ายจัด" ในขณะเดียวกัน อดีตผู้สมัครอย่างรอน เดอซานติส ลงนามในกฎหมายหลายฉบับในฐานะผู้ว่าการรัฐฟลอริดา เพื่อต่อต้านความคุ้มครองกลุ่มคนเหล่านี้ ซึ่งรวมถึงพระราชบัญญัติสิทธิผู้ปกครองในด้านการศึกษาแห่งฟลอริดา ซึ่งนักวิจารณ์เรียกกันว่ากฎหมาย "ห้ามพูดคำว่าเกย์" ซึ่งห้ามไม่ให้มีการพูดถึงรสนิยมทางเพศ และอัตลักษณ์ทางเพศในที่สาธารณะในสถานศึกษาในรัฐฟลอริดา^[58]

ผลสำรวจแสดงให้เห็นว่านโยบายด้านชายแดนและการอพยพเข้าเมือง เป็นประเด็นที่ผู้มีสิทธิเลือกตั้งให้ความสนใจ^[59] ช่วงระหว่างปี 2566 และ 2567 มีรายงานว่าจำนวนผู้อพยพเข้าเมืองผ่านชายแดนสหรัฐ-เม็กซิโกเพิ่มสูงขึ้นอย่างมาก^[60] เพื่อตอบสนองต่อการเพิ่มจำนวนของผู้อพยพ รัฐที่เป็นฐานเสียงสำคัญของพรรครีพับลิกัน เช่น เท็กซัส และฟลอริดา ได้ส่งตัวผู้อพยพไปยังเมืองใหญ่อื่น ๆ ซึ่งถูกควบคุมโดยพรรคเดโมแครต เช่น นิวยอร์ก และชิคาโก^[61]

ดอนัลด์ ทรัมป์ ประกาศอย่างชัดเจนว่าหากเขาได้รับการเลือกตั้งอีกครั้ง เขาจะเพิ่มความเข้มงวดในมาตรการการตรวจคนเข้าเมือง และปราบปรามผู้อพยพข้ามชายแดน รวมถึงการเพิ่มจำนวนทหารเพื่อรักษาความเรียบร้อยบริเวณชายแดน และมอบหมายให้รัฐที่เกี่ยวข้องบังคับใช้กฎหมายท้องถิ่นจำกัดจำนวนผู้อพยพ รวมถึงการเพิ่มงบประมาณด้านศุลกากรและการตระเวนชายแดน และการสร้างกำแพงในภูมิภาคตอนใต้ของประเทศ ในขณะที่ฝ่ายบริหารของไบเดินมีนโยบายคุ้มครองผู้อพยพจากประเทศอื่นโดยเฉพาะเม็กซิโกและประเทศใกลเคียง เช่น เวเนซูเอลา และ คิวบา รวมถึงประเทศที่ตั้งอยู่ไกลออกไปอย่างยูเครนซึ่งได้รับผลกระทบจากการรุกรานโดยรัสเซีย

ในเดือนกุมภาพันธ์ปี 2567 ไบเดินและผู้แทนของรัฐสภาบรรลุข้อตกลงร่วมกัน เกี่ยวกับร่างกฎหมายเพื่อรักษาความปลอดภัยบริเวณชายแดน แต่ร่างกฎหมายดังกล่าวถูกคัดค้านโดยทรัมป์ ไบเดินตอบโต้พรรครีพับลิกันว่าเขาสามารถรักษาความปลอดภัยบริเวณชายแดนได้ โดยไม่ต้องพึ่งการอนุมัติจากสภาคองเกรส ผู้สมัครอิสระอย่าง โรเบิร์ต เอฟ.เคนเนดี จูเนียร์ ให้การสนับสนุนมาตรการการเพิ่มความปลอดภัยทางชายแดนโดยไม่ต้องผ่านความเห็นชอบ หรือการดำเนินการโดยรัฐบาลกลาง^[62]

ผู้สมัครลงชิงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2567 ในนามพรรคเดโมแครต

ชื่อ		สถานที่เกิด	ประสบการณ์	ภูมิลำเนา	การประกาศแคมเปญ	รัฐที่ชนะการหยั่งเสีย	Delegates won	Total popular vote[63]	ผู้สมัครตำแหน่งรองประธานาธิบดี	อ้างอิง
โจ ไบเดิน		000000002485-11-20-000020 พฤศจิกายน 2485 สแครนตัน, เพนซิลเวเนีย	ประธานาธิบดีสหรัฐ (2564–ปัจจุบัน), รองประธานาธิบดีสหรัฐ (2552–2560), สมาชิกวุฒิสภาสหรัฐจาก รัฐเดลาแวร์ (2516–2552)	เดลาแวร์	Campaign 000000002566-04-25-000025 เมษายน 2566 FEC filing[64] Website	4 (NH, SC, NV, DE)	91	205,450 (85.7%)	Kamala Harris[65]	[66]
ดีน ฟิลลิปส์		000000002512-01-20-000020 มกราคม 2512 เซนต์ พอล, มินนิโซตา	สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรสหรัฐ (2562–ปัจจุบัน), กรรมการบริหาร Phillips Distilling Company (2543–2555)	มินนิโซตา	Campaign 000000002566-10-26-000026 ตุลาคม 2566 FEC filing[67] Website เก็บถาวร 2024-05-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน	None	0	26,616 (11.1%)	None	[68]

ในวันที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2566 โจ ไบเดิน ประกาศลงสมัครเลือกตั้งเป็นครั้งที่สอง โดยรองประธานาธิบดีอย่าง กมลา แฮร์ริส จะยังเป็นตัวแทนลงแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งอีกครั้ง^[69][70] ส่งผลให้พรรครีพับลิกันวิจารณ์แฮร์ริสในประเด็นต่าง ๆ รุนแรงขึ้น^[71] นับตั้งแต่ปลายปี 2564 เป็นต้นมา คะแนนนิยมของไบเดินต่ำลงอย่างเห็นได้ชัด ชาวอเมริกันจำนวนมากวิจารณ์ถึงความล้มเหลวของไบเดินในการฟื้นฟูเศรษฐกิจ แม้จะมีอัตราจ้างงานสูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ และเคยมีการคาดเดาว่าเขาอาจตัดสินใจไม่ลงสมัครเป็นครั้งที่สอง^[72] สมาชิกพรรค และนักการเมืองที่มีชื่อเสียงจากเดโมแครตหลายคน เช่น แคโรลีน บี. มาโลนีย์ อดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร รวมถึง ทิม ไรอัน สมาชิกจากรัฐโอไฮโอ ตอบสนองต่อข้อกังวลดังกล่าว และพยายามโน้มน้าวให้ไบเดินล้มเลิกความตั้งใจในการลงสมัคร^[73][74][75] ไบเดินยังได้รับการวิจารณ์ในกรณีอายุและสุขภาพของเขา โดยหากเขาชนะการเลือกตั้งในครั้งนี้ เขาจะมีอายุครบ 82 ปี และจะมีครบ 86 ปีเมื่อดำรงตำแหน่งครบวาระ^[76] จากผลสำรวจโดยเอ็นบีซี ระบุว่า ชาวอเมริกันกว่า 70% ซึ่งในที่นี้รวมถึง 51% ที่สนับสนุนพรรคเดโมแครต มีความเห็นว่าไบเดินไม่ควรลงสมัครในครั้งนี้ กว่าครึ่งหนึ่งแสดงความกังวลเกี่ยวกับอายุของเขา^[77]

มาเรียนน์ วิลเลียมสัน นักเขียนชื่อดังจากรัฐเท็กซัส ประกาศลงสมัครในเดือนกุมภาพันธ์ปี 2566 ไม่นานก่อนการประกาศของไบเดิน ต่อมา ในเดือนเมษายน โรเบิร์ต เอฟ.เคนเนดี จูเนียร์ หลานชายของอดีตประธานาธิบดีชื่อดัง จอห์น เอฟ. เคนเนดี ประกาศลงชิงตำแหน่ง^[78][79][80] อย่างไรก็ตาม เขาได้รับการวิจารณ์ในกรณีรณรงค์ต่อต้านการฉีดวัคซีน ต่อมาในเดือนตุลาคม เขาถอนตัวจากการสมัครในฐานะพรรคเดโมแครต และหันไปลงสมัครในนามอิสระ

ผู้สมัครลงชิงตำแหน่งประธานาธิบดีสหรัฐในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2567 ในนามพรรครีพับลิกัน

ชื่อ		สถานที่เกิด	ประสบการณ์	ภูมิลำเนา	การประกาศแคมเปญ	Bound delegates	รัฐที่ชนะการหยั่งเสียง	Popular vote [81]	อ้างอิง
ดอนัลด์ ทรัมป์		000000002489-06-14-000014 มิถุนายน 2489 ควีนส์, นิวยอร์ก	ประธานาธิบดีสหรัฐคนที่ 45 (2560–2564) ประธานเจ้าหน้าที่บริหารของ เดอะทรัมป์ ออร์แกไนเซชั่น (2514–2560)	ฟลอริดา[a]	Campaign 000000002565-11-15-000015 พฤศจิกายน 2565 FEC filing[82][83][84] Website	33 (53.2%)	2 (IA, NH)	232,634 (53.5%)	[85]
นิกกี เฮลีย์		000000002515-01-20-000020 มกราคม 2515 แบมเบิร์ก, รัฐเซาท์แคโรไลนา	เอกอัครราชทูตสหรัฐอเมริกาประจำสหประชาชาติคนที่ 29 (2560–2561) ผู้ว่าการรัฐเซาท์แคโรไลนา (2554–2560) สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร รัฐเซาท์แคโรไลนา (2548–2554)	เซาท์แคโรไลนา	Campaign 000000002566-02-14-000014 กุมภาพันธ์ 2566 FEC filing[86] Website	17 (27.4%)	0	182,775 (37.1%)	[87]

ดอนัลด์ ทรัมป์แพ้การเลือกตั้งในปี 2563 ส่งผลให้เขาเป็นประธานาธิบดีคนที่ 5 ที่มีสิทธิลงสมัครในวาระที่สองแบบไม่ต่อเนื่องกัน และหากชนะการเลือกตั้งครั้งนี้ ทรัมป์จะเป็นประธานาธิบดีคนที่ 2 ต่อจาก โกรเวอร์ คลีฟแลนด์ ในปี 2434 ที่ดำรงตำแหน่งสองวาระแบบไม่ต่อเนื่องกัน^[88] ทรัมป์เปิดตัวแคมเปญอย่างเป็นทางการในวันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2565^[89] เขาประกาศว่าหากเขาชนะการหยั่งเสียงเพื่อเป็นตัวแทนพรรค เขาจะไม่เสนอชื่อ ไมก์ เพนซ์ เป็นรองประธานาธิบดีอีก ทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่ตึงเครียดนับตั้งแต่สิ้นสุดการเลือกตั้งปี 2563 ทรัมป์ตกเป็นประเด็นทางสังคมอีกครั้งในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2566 เมื่อเขาถูกกกล่าวหาว่าจ่ายเงินปิดปาก สตอร์มมี แดเนียลส์ นักแสดงหนังผู้ใหญ่ เพื่อให้เธอปกปิดการให้ข้อมูลเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเธอและทรัมป์^[90] เขาถูกฟ้องร้องอีกครั้งในเดือนมิถุนายน ในข้อหาการจัดการเอกสารราชการอย่างลับ ๆ ซึ่งมีผลต่อความมั่นคงแห่งชาติ ทรัมป์ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหา^[91][92] ศาลสูงสุดแห่งรัฐโคโลราโด วินิจฉัยว่าทรัมป์ขาดคุณสมบัติในการรับตำแหน่งในรัฐบาลกลางสหรัฐ ในความผิดฐานปลุกระดมให้ผู้สนับสนุนก่อความไม่สงบ รวมถึงการขัดขวางกระบวนการรับรองนายไบเดินภายหลังการเลือกตั้ง พ.ศ. 2563 ตามด้วยเหตุจลาจลในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. เมื่อวันที่ 6 มกราคม พ.ศ. 2564

รอน เดอซานติส ผู้ว่าการรัฐฟลอริดา ได้รับการคาดหมายว่าจะเป็นคู่แข่งคนสำคัญของทรัมป์ เขาได้รับคะแนนนิยมและเสียงตอบรับอย่างดีในช่วงครึ่งแรกของปี 2565 และมีคะแนนนิยมสูงกว่าทรัมป์ในช่วงปลายปี^[93][94][95] ในวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 เดอซานติส เผยแพร่บทสนทนาระหว่างเขาและอีลอน มัสก์ ผู้ก่อตั้ง ซีอีโอ และหัวหน้าวิศวกร ของสเปซเอ็กซ์ ใจความว่า "ความเสื่อมถอยของสหรัฐมิใช่สิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ หากแต่เป็นทางเลือก...ผมลงสมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีเพื่อเป็นผู้นำในการนำความยิ่งใหญ่คืนสู่ประเทศอีกครั้ง"^[96] เขาให้สัมภาษณ์กับรายการทอล์กโชว์ชื่อดังอย่าง Fox & Friends ว่าจะทำลายกลุ่มคนฝ่ายซ้ายในสหรัฐ^[97] อย่างไรก็ตาม ผลสำรวจในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2566 ชี้ให้เห็นว่าทรัมป์กลับมามีคะแนนนิยมเหนือผู้สมัครคนอื่น^[98]

นิกกี เฮลีย์ อดีตประธานคณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ และ ผู้ว่าการรัฐเซาท์แคโรไลนา ถือเป็นผู้สมัครที่มีคะแนนนิมยมเพิ่มสูงอย่างต่อเนื่องจนถึงเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2566^[99] ต่อมา ในเดือนมกราคมปี 2567 เดอซานติสประกาศถอนตัว และหันไปให้การสนับสนุนทรัมป์แทน

1. ↑ "Election Planning Calendar" (PDF). essex-virginia.org. Essex County, Virginia. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ February 7, 2016. สืบค้นเมื่อ February 6, 2016.
2. ↑ Din, Benjamin (March 25, 2021). "Biden: 'My plan is to run for reelection' in 2024". Politico (ภาษาอังกฤษ). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 28, 2021. สืบค้นเมื่อ July 19, 2021.
3. ↑ "Harris says she'll 'earn' nomination as Biden steps aside". The Washington Post. สืบค้นเมื่อ July 21, 2024.
4. ↑ Singman, Brooke (November 7, 2022). "Donald Trump announces 2024 re-election run for president". Fox News (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 16, 2022. สืบค้นเมื่อ November 16, 2022.
5. ↑ Gold, Michael; Nehamas, Nicholas (March 13, 2024). "Donald Trump and Joe Biden Clinch Their Party Nominations". The New York Times. ISSN 0362-4331. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ March 13, 2024. สืบค้นเมื่อ March 13, 2024.
6. ↑ "Trump back on ballot in Colorado while state Republicans appeal ban to Supreme Court - CBS News". www.cbsnews.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2023-12-28.
7. ↑ Freiman, Jordan; Kaufman, Katrina; Kazarian, Grace (2023-12-29). "Maine secretary of state disqualifies Trump from primary ballot - CBS News". www.cbsnews.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
8. ↑ "Trump says he will renew efforts to replace 'Obamacare' if he wins a second term". AP News (ภาษาอังกฤษ). 2023-11-27.
9. ↑ Manchester, Julia (2023-01-29). "Republicans see education as winning issue in 2024". The Hill (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
10. ↑ "Will 2024 Be About the Economy, or the Candidates?". Cook Political Report (ภาษาอังกฤษ). 2023-03-02.
11. ↑ Ward, Alexander; Berg, Matt (2023-10-20). "2024: The foreign policy election?". POLITICO (ภาษาอังกฤษ).
12. ↑ News, A. B. C. "Here's where the 2024 presidential candidates stand on LGBTQ+ issues". ABC News (ภาษาอังกฤษ). {{cite web}}: |last= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)
13. ↑ "Trump's 'dictator' remark puts 2024 campaign right where Biden wants it". POLITICO (ภาษาอังกฤษ). 2023-12-07.
14. ↑ "Americans agree that the 2024 election will be pivotal for democracy, but for different reasons". AP News (ภาษาอังกฤษ). 2023-12-15.
15. ↑ "US Election guide: how does the election work?". The Daily Telegraph. November 6, 2012. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 10, 2015. สืบค้นเมื่อ October 29, 2015.
16. ↑ Samuels, Brett (2022-06-13). "Trump releases 12-page response to Jan. 6 hearing". The Hill (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
17. ↑ "Trump demands 'new election immediately' in bizarre post on Truth Social". The Independent (ภาษาอังกฤษ). 2022-08-29.
18. ↑ 264. "How Bad Could the 2024 Election Be? | Brennan Center for Justice". www.brennancenter.org (ภาษาอังกฤษ).{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (ลิงก์)
19. ↑ Gambino, Lauren (2023-11-05). "With the US election a year away, most Americans don't want Biden or Trump". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
20. ↑ "Republicans switched gears to focus on issues such as inflation and crime that poll highest among voter concerns". NBC News (ภาษาอังกฤษ). 2022-11-07.
21. ↑ "Is Our Democracy Under Threat?". www.rutgers.edu (ภาษาอังกฤษ).
22. ↑ Dorman, John L. "Six battleground states will hold the key to the White House in 2024". Business Insider (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
23. ↑ "North Carolina may be the hottest political battleground of 2024". The Economist. ISSN 0013-0613. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
24. ↑ "Biden wins Minnesota, continuing decades-long Democratic streak". MinnPost (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). 2020-11-04.
25. ↑ Smith, David (2021-03-08). "'We're making our way': how Virginia became the most progressive southern state". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
26. ↑ "The Rise of College-Educated Democrats". Manhattan Institute (ภาษาอังกฤษ).
27. ↑ "Who Votes Republican? | RealClearPolitics". www.realclearpolitics.com.
28. ↑ "Trump's 'dictator' remark puts 2024 campaign right where Biden wants it". POLITICO (ภาษาอังกฤษ). 2023-12-07.
29. ↑ Stone, Peter (2023-11-22). "'Openly authoritarian campaign': Trump's threats of revenge fuel alarm". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
30. ↑ Mizelle, Shawna (2023-02-22). "Lawmakers in 32 states have introduced bills to restrict voting so far this legislative session | CNN Politics". CNN (ภาษาอังกฤษ).
31. ↑ Skelley, Geoffrey (2021-05-17). "How The Republican Push To Restrict Voting Could Affect Our Elections". FiveThirtyEight (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
32. ↑ Siders, David (2020-04-02). "How the coronavirus is shaping the 2024 presidential race". POLITICO (ภาษาอังกฤษ).
33. ↑ "Global surge in inflation". Deloitte Insights (ภาษาอังกฤษ).
34. ↑ "The chief economist at Moody's thinks that Russia's invasion of Ukraine accounts for over a third of U.S. inflation – and that COVID stimulus had almost no impact". Fortune (ภาษาอังกฤษ).
35. ↑ Enten, Harry (2021-12-21). "Biden's economic ratings are worse than Carter's | CNN Politics". CNN (ภาษาอังกฤษ).
36. ↑ Panetta, Grace (2023-04-25). "Biden's reelection could hinge on how much women voters trust him on the economy". The 19th (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
37. ↑ Panetta, Grace (2023-05-08). "Why child care can't be overlooked as an issue in 2024". The 19th (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
38. ↑ "Trump signs tax cut bill, first big legislative win". NBC News (ภาษาอังกฤษ). 2017-12-22.
39. ↑ Ewing, Giselle Ruhiyyih (2023-06-03). "Biden signs debt ceiling bill". POLITICO (ภาษาอังกฤษ).
40. ↑ Hagen, Lydia Wheeler and Lisa (2017-01-30). "Trump signs '2-for-1' order to reduce regulations". The Hill (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
41. ↑ Minsky, Adam S. "$132 Billion In Student Loan Forgiveness Approved: Who Qualifies, And What's Next". Forbes (ภาษาอังกฤษ).
42. ↑ House, The White (2022-08-24). "FACT SHEET: President Biden Announces Student Loan Relief for Borrowers Who Need It Most". The White House (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
43. ↑ "Biden moves quickly in effort to reassure young voters on student loans". NBC News (ภาษาอังกฤษ). 2023-06-30.
44. ↑ "The Supreme Court rejects Biden's plan to wipe away $400 billion in student loan debt". AP News (ภาษาอังกฤษ). 2023-06-30.
45. ↑ Potts, Monica (2023-06-30). "The Supreme Court Killed Biden's Student Loan Forgiveness Plan. What Does That Mean For 2024?". FiveThirtyEight (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
46. ↑ Wilson, Reid (2021-06-23). "GOP sees critical race theory battle as potent midterm weapon". The Hill (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
47. ↑ Asmelash, Leah (2021-05-05). "A school district tried to address racism, a group of parents fought back". CNN (ภาษาอังกฤษ).
48. ↑ Ellyatt, Amanda Macias,Holly (2023-09-06). "Blinken announces $1 billion Ukraine aid package during surprise visit". CNBC (ภาษาอังกฤษ).
49. ↑ Liptak, Kevin (2023-02-20). "Biden makes surprise visit to Ukraine for first time since full-scale war began | CNN Politics". CNN (ภาษาอังกฤษ).
50. ↑ Lukpat, Alyssa. "Biden, Trump and the 2024 Election: What to Know". WSJ (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
51. ↑ Brownstein, Ronald (2023-03-28). "In 2024, Republicans may complete a historic foreign policy reversal | CNN Politics". CNN (ภาษาอังกฤษ).
52. ↑ "Vivek Ramaswamy Proposes 'Major Concessions to Russia' in Contentious Interview With ABC's Martha Raddatz". Mediaite (ภาษาอังกฤษ). 2023-06-04.
53. ↑ Baker, Peter (2023-10-10). "In Unforgiving Terms, Biden Condemns 'Evil' and 'Abhorrent' Attack on Israel". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
54. ↑ Shear, Michael D.; Demirjian, Karoun (2023-10-20). "Biden Requests $105 Billion Aid Package for Israel, Ukraine and Other Crises". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
55. ↑ DeChalus, Camila (2024-01-27). "Biden's Gaza problems are deeper than just being interrupted in public | CNN Politics". CNN (ภาษาอังกฤษ).
56. ↑ Samuels, Brett (2023-11-28). "Trump gives mixed messages on how he'd handle Israel-Hamas war". The Hill (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
57. ↑ Bradner, Eric (2023-09-12). "2024 GOP contenders clash over Covid-19 records as they warn against future mandates | CNN Politics". CNN (ภาษาอังกฤษ).
58. ↑ Nehamas, Nicholas; Mazzei, Patricia (2023-05-17). "DeSantis Signs Tall Stack of Right-Wing Bills as 2024 Entrance Nears". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
59. ↑ Leonhardt, David (2024-01-17). "A 2024 Vulnerability". The New York Times (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). ISSN 0362-4331. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
60. ↑ "America's immigration policies are failing". The Economist. ISSN 0013-0613. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
61. ↑ Ebrahimji, Alisha (2023-12-30). "Texas is sending asylum seekers to major cities by bus with little notice. A coalition of mayors implement new rules to slow the surge". CNN (ภาษาอังกฤษ).
62. ↑ "MSN". www.msn.com.
63. ↑ "The Green Papers 2024 Presidential Primaries". The Green Papers.
64. ↑ "Statement of Candidacy" (PDF). docquery.fec.gov. April 25, 2023. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ April 25, 2023. สืบค้นเมื่อ April 25, 2023.
65. ↑ Frazier, Kierra (September 13, 2023). "Columnists call for Biden to drop Harris, pick new running mate". POLITICO (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ January 24, 2024.
66. ↑ Gittleson, Ben; Nagle, Molly (April 25, 2023). "Joe Biden announces he is running for president again, setting up possible Trump rematch". ABC News. สืบค้นเมื่อ April 25, 2023.
67. ↑ "Statement of Candidacy". docquery.fec.gov. October 26, 2023. สืบค้นเมื่อ October 26, 2023.
68. ↑ Lebowitz, Megan (October 26, 2023). "Democratic Rep. Dean Phillips launches a White House bid, challenging Biden". NBC News (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ October 27, 2023.
69. ↑ "President Joe Biden launches 2024 re-election campaign" (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). 2023-04-25. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
70. ↑ Rafford, Claire (2022-01-19). "Biden commits to Harris as his running mate for 2024". POLITICO (ภาษาอังกฤษ).
71. ↑ Garrison, Joey. "VP Kamala Harris becomes Republicans' go-to target after Biden launches 2024 reelection bid". USA TODAY (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
72. ↑ Gangitano, Alex (2021-11-18). "Harris says 2024 is 'absolutely not' being discussed yet with Biden". The Hill (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
73. ↑ Watson, Kathryn (2022-08-15). "Rep. Carolyn Maloney says "off the record," Biden is "not running again" - CBS News". www.cbsnews.com (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
74. ↑ Vakil, Caroline (2022-06-23). "SC Democratic governor candidate says Biden shouldn't run in 2024 due to age". The Hill (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
75. ↑ Reimann, Nicholas. "Rep. Tim Ryan Suggests Biden Shouldn't Run In 2024—Joining These Other Democrats". Forbes (ภาษาอังกฤษ).
76. ↑ News, A. B. C. "Biden tells ABC's David Muir 'yes' he'll run again, Trump rematch would 'increase the prospect'". ABC News (ภาษาอังกฤษ). {{cite web}}: |last= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)
77. ↑ Silver, Nate (2021-01-28). "How Popular Is Joe Biden?". FiveThirtyEight (ภาษาอังกฤษ).
78. ↑ Brooks, Rebecca Klar, Emily (2023-07-20). "RFK Jr. hearing puts censorship, misinformation fights at center stage". The Hill (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
79. ↑ News, A. B. C. "Robert F. Kennedy Jr. launches long shot presidential bid as a Democrat". ABC News (ภาษาอังกฤษ). {{cite web}}: |last= มีชื่อเรียกทั่วไป (help)
80. ↑ "Auschwitz Memorial says RFK Jr. speech at anti-vaccine rally exploits Holocaust tragedy | TheHill". web.archive.org. 2022-01-24. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2022-01-24. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (ลิงก์)
81. ↑ "The Green Papers 2024 Presidential Primaries". The Green Papers.
82. ↑ "Statement of Candidacy" (PDF). docquery.fec.gov. November 15, 2022. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ November 20, 2022. สืบค้นเมื่อ December 6, 2022.
83. ↑ "Statement of Candidacy" (PDF). docquery.fec.gov. December 8, 2022. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ February 14, 2023. สืบค้นเมื่อ February 14, 2023.
84. ↑ "Statement of Candidacy" (PDF). docquery.fec.gov. December 11, 2023. สืบค้นเมื่อ January 12, 2023.
85. ↑ Singman, Brooke (November 15, 2022). "Donald Trump announces 2024 re-election run for president". Fox News. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ November 16, 2022. สืบค้นเมื่อ November 15, 2022.
86. ↑ "Statement of Candidacy" (PDF). docquery.fec.gov. February 14, 2023. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ February 16, 2023. สืบค้นเมื่อ February 16, 2023.
87. ↑ Burlij, Terence; Sullivan, Kate (February 14, 2023). "Nikki Haley announces 2024 White House bid". CNN. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ February 14, 2023. สืบค้นเมื่อ February 14, 2023.
88. ↑ Zeitz, Joshua (2022-11-15). "4 Ex-Presidents Who Ran Again — And What They Mean for Trump". POLITICO (ภาษาอังกฤษ).
89. ↑ Bravender, Robin. "A top campaign strategist for Ted Cruz and Glenn Youngkin says 'if Trump runs, Trump will be the nominee' in 2024". Business Insider (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน).
90. ↑ Mangan, Dan (2023-03-30). "Trump indicted by New York grand jury, and he's due in court Tuesday". CNBC (ภาษาอังกฤษ).
91. ↑ CNN, By <a href="/profiles/aditi-sandal">Aditi Sangal</a>, Mike Hayes, <a href="/profiles/tori-powell">Tori B. Powell</a>, <a href="/profiles/maureen-chowdhury">Maureen Chowdhury</a>, <a href="/profiles/elise-hammond">Elise Hammond</a>, <a href="/profiles/adrienne-vogt">Adrienne Vogt</a> and <a href="/profiles/tori-powell">Tori B. Powell</a> (2023-06-13). "June 13, 2023 Trump pleads not guilty in historic federal indictment". CNN (ภาษาอังกฤษ).
92. ↑ Leary, Aaron Zitner and Alex. "Trump Faces 2024 Split Screen of Campaign and Criminal Trials". WSJ (ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน). สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
93. ↑ "Trump Fundraising Slows For First Time In 18 Months, Trails DeSantis". HuffPost (ภาษาอังกฤษ). 2022-07-16.
94. ↑ Pengelly, Martin (2022-12-14). "Trump 'is in trouble', says insider after DeSantis surges in 2024 polls". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
95. ↑ "DeSantis builds his conservative resume as Trump flounders". POLITICO (ภาษาอังกฤษ). 2022-12-15.
96. ↑ "DeSantis launches GOP presidential campaign in Twitter announcement plagued by glitches". AP News (ภาษาอังกฤษ). 2023-05-25.
97. ↑ Pengelly, Martin (2023-05-30). "Ron DeSantis says he will 'destroy leftism' in US if elected president". The Guardian (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). ISSN 0261-3077. สืบค้นเมื่อ 2024-02-08.
98. ↑ Wiederkehr, Ryan Best, Aaron Bycoffe, Ritchie King, Dhrumil Mehta and Anna (2018-06-28). "National : President: Republican primary : 2024 Polls". FiveThirtyEight (ภาษาอังกฤษ).
99. ↑ Kashinsky, Lisa (2023-11-10). "Chris Sununu: Vivek Ramaswamy 'would be a poor choice' for president". POLITICO (ภาษาอังกฤษ).

อ้างอิงผิดพลาด: มีป้ายระบุ <ref> สำหรับกลุ่มชื่อ "lower-alpha" แต่ไม่พบป้ายระบุ <references group="lower-alpha"/> ที่สอดคล้องกัน