จักรพรรดิซูซากุ

จักรพรรดิซูซากุ (ญี่ปุ่น: 朱雀天皇（すざくてんのう）; โรมาจิ: Suzaku-tennō; 7 กันยายน ค.ศ. 921 – 6 กันยายน ค.ศ. 952) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 61^[1]ตามที่ได้จัดเรียงไว้ในลำดับการสืบราชบัลลังก์แบบดั้งเดิม^[2]

รัชสมัยซูซากุอยู่ในช่วง ค.ศ. 930 ถึง 946^[3]

ก่อนขึ้นครองราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ ซูซากุมีพระนามส่วนพระองค์ (อิมินะ)^[4] เป็น ฮิโรอากิระ-ชินโน^[5] และยังรู้จักในอีกพระนามว่า ยูตาอากิระ-ชินโน (ญี่ปุ่น: 寛明親王（ゆたあきらしんのう）; โรมาจิ: Yutaakira-shinnō)^[6]

ฮิโรอากิระ-ชินโนเป็นพระราชโอรสองค์ที่ 11 ในจักรพรรดิไดโงะกับสมเด็จพระจักรพรรดินีอนชิ ธิดาในฟูจิวาระ โนะ โมตตสึเนะ ผู้สำเร็จราชการและเสนาบดีผู้ยิ่งใหญ่ในสภาแห่งรัฐ^[7]

เมื่อจักรพรรดิไดโงะ พระราชบิดาได้สละราชบัลลังก์ในวันที่ 22 เดือน 9 ปี เอ็นโช ที่ 8 ตรงกับวันที่ 16 ตุลาคม ค.ศ. 930 เจ้าชายฮิโรอากิระพระราชโอรสองค์ที่ 11 พระชนมายุเพียง 7 พรรษาจึงขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นจักรพรรดิซูซากุ โดยได้มีการประกอบพระราชพิธีราชาภิเษกเมื่อวันที่ 22 เดือน 11 ปี เอ็นโช ที่ 8 ตรงกับวันที่ 14 ธันวาคม ค.ศ. 930

จักรพรรดิซูซากุได้สละราชบัลลังก์เมื่อวันที่ 13 เดือน 4 ปี เท็งเงียว ที่ 2 ตรงกับวันที่ 16 พฤษภาคม ค.ศ. 946 ให้กับเจ้าชายนาริอากิระ พระอนุชาต่างพระราชมารดา ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น จักรพรรดิมุระกะมิ หลังจากครองสิริราชสมบัติได้ 15 ปี

ซูซากุมีจักรพรรดินีหรือพระมเหสี 2 พระองค์ และพระราชธิดาเพียงองค์เดียว^[8]

ปีในรัชสมัยซูซากุมีมากกว่าหนึ่งชื่อศักราชหรือเน็งโง^[9]

• เอ็นโจ (923–931)
• โจเฮ (931–938)
• เท็งเงียว (938–947)

• Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842