จักรพรรดิโคโนเอะ

พระสมัญญานาม
	สึอิโง:; จักรพรรดิโคโนเอะ (近衛院 หรือ 近衛天皇)

จักรพรรดิโคโนเอะ
近衛天皇
จักรพรรดิโคโนเอะ; 近衛天皇
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์	5 มกราคม ค.ศ. 1142 – 22 สิงหาคม ค.ศ. 1155
ราชาภิเษก	25 มกราคม ค.ศ. 1142
ก่อนหน้า	ซูโตกุ
ถัดไป	โกะ-ชิรากาวะ
พระราชสมภพ	16 มิถุนายน ค.ศ. 1139
สวรรคต	22 สิงหาคม ค.ศ. 1155 (16 ปี)
ฝังพระศพ	อันรากูจูอิง โนะ มินามิ โนะ มิซาซางิ (เกียวโต)
ชายา	ฟูจิวาระ โนะ ทาชิ (สมรส 1150); ฟูจิวาระ โนะ ชิเมโกะ (สมรส 1150);
พระสมัญญานาม
	สึอิโง:; จักรพรรดิโคโนเอะ (近衛院 หรือ 近衛天皇)
ราชสกุล	ราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดา	จักรพรรดิโทบะ
พระราชมารดา	ฟูจิวาระ โนะ นาริโกะ

จักรพรรดิโคโนเอะ (ญี่ปุ่น: 近衛天皇; โรมาจิ: Konoe-tennō; 16 มิถุนายน ค.ศ. 1139 – 22 สิงหาคม ค.ศ. 1155) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 76^[1] ตามลำดับการสืบราชบัลลังก์แบบดั้งเดิม^[2]

รัชสมัยของโคโนเอะอยู่ในช่วง ค.ศ. 1142 ถึง 1155^[3]

พระราชวงศ์

ก่อนสืบราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศ พระองค์มีพระนามเดิม (อิมินะ)^[4] ว่า เจ้าชายนาริฮิโตะ (体仁親王)^[5] หรือ เจ้าชายโทชิฮิโตะ^[6]

พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์ที่ 8 ของจักรพรรดิโทบะ^[6] พระมารดาของพระองค์คือฟูจิวาระ โนะ นาริโกะ (1117–1160) พระมเหสีในจักรพรรดิโทบะ^[7]

โคโง: ฟูจิวาระ โนะ ทาชิ (藤原多子) ธิดาในโทกูไดจิ คินโยชิและบุตรีบุญธรรมในฟูจิวาระ โนะ โยรินางะ ภายหลังได้อภิเษกกับจักรพรรดินิโจและกลายเป็นพระราชมารดาบุญธรรมของจักรพรรดิโรกูโจ

ชูงู: ฟูจิวาระ โนะ ชิเมโกะ (藤原呈子) ภายหลังเป็น คูโจอิง (九条院) ธิดาในฟูจิวาระ โนะ โคเรมิจิและบุตรีบุญธรรมในฟูจิวาระ โนะ ทาดามิจิ

เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิโคโนเอะ

เจ้าชายนาริฮิโตะได้รับการประกาศพระนามแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาทไม่นานหลังจากที่พระองค์ประสูติในปี ค.ศ. 1139 และพระองค์ได้รับการประกาศให้เป็นจักรพรรดิเมื่อพระชนมายุเพียง 3 พรรษา

ปีเอจิที่ 1, เดือน 3 (ค.ศ. 1141): อดีตจักรพรรดิโทบะโกนพระเกศาและกลายเป็นพระภิกษุเมื่อพระชนมายุเพียง 39 พรรษา^[8]
ปีเอจิที่ 1, วันที่ 7 เดือน 12 (永治元年; ค.ศ. 1141): ปีที่ 18 ในรัชสมัยของจักรพรรดิซูโตกุ (崇德天皇十八年) องค์จักรพรรดิได้สละราชบัลลังก์และสืบราชบัลลังก์โดยพระอนุชาของพระองค์ พระโอรสองค์ที่ 8 ของอดีตจักรพรรดิโทบะ หลังจากนั้นไม่นาน จักรพรรดิโคโนเอะก็ได้สืบทอดราชบัลลังก์ดอกเบญจมาศอย่างเป็นทางการ^[9]

สมัยนั้นคัมปากุคือ ฟูจิวาระ โนะ ทาดามิชิ กลายเป็นเซ็ชโชหรือผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ อดีตจักรพรรดิโทบะยังคงกำกับดูแลกิจการทั้งหมดของราชสำนัก ในขณะที่อดีตจักรพรรดิซูโตกุไม่มีพระราชอำนาจใด ๆ ความขัดแย้งนี้ส่งผลให้เกิดความขัดแย้งมากมายตามมาในรัชสมัยของจักรพรรดิโคโนเอะ^[6]

ปีโคจิที่ 2 เดือน 1 (2年康治1月, ค.ศ. 1143): อดีตจักรพรรดิโทบะอิน ซึ่งรู้จักกันในพระอิสริยยศไดโจโฮโอหรือโฮโอ (太上法皇) ได้เสด็จไปเยี่ยมพระมารดาของพระองค์^[6]

พระราชพงศาวลี

พงศาวลีของจักรพรรดิโคโนเอะ^[10]

8. จักรพรรดิชิรากาวะ (1053-1130)

4. จักรพรรดิโฮริกาวะ (1079-1107)

9. ฟูจิวาระ โนะ เค็นชิ (1057-1084)

2. จักรพรรดิโทบะ (1103-1156)

10.ฟูจิวาระ โนะ ซาเนซูเอะ (1035-1092)

5. ฟูจิวาระ โนะ อิชิ (1076-1103)

11. ฟูจิวาระ โนะ มุตสึโกะ

1. จักรพรรดิโคโนเอะ

12. ฟูจิวาระ โนะ อากิซูเอะ (1055-1123)

6. ฟูจิวาระ โนะ นางาซาเนะ (1075-1133)

13.ฟูจิวาระ

3. ฟูจิวาระ โนะ นาริโกะ (1117-1160)

14. มินาโมโตะ โระ โทชิฟูซะ (1035-1121)

7. มินาโมโตะ โนะ มาซาโกะ (1066-1152)

อ้างอิง

↑ Imperial Household Agency (Kunaichō): 近衛天皇 (76)
↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 80.
↑ Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp. 186–188; Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp. 324–326; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki. p. 205.
↑ Brown, pp. 264. [Up until the time of Emperor Jomei, the personal names of the emperors (their imina) were very long and people did not generally use them. The number of characters in each name diminished after Jomei's reign.]
↑ Brown, p. 324; Varley, p. 205.
↑ ^6.0 ^6.1 ^6.2 ^6.3 Titsingh, p. 186.
↑ Kitagawa, H. (1975). The Tale of the Heike, p. 240.
↑ Titsingh, p. 185.
↑ Titsingh, p. 186; Brown, p. 324; Varley, p. 44. [A distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Go-Murakami.]
↑ "Genealogy". Reichsarchiv (ภาษาญี่ปุ่น). 30 April 2010. สืบค้นเมื่อ 27 October 2018.

ข้อมูล

Brown, Delmer M. and Ichirō Ishida, eds. (1979). Gukanshō: The Future and the Past. Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0; OCLC 251325323
Kitagawa, Hiroshi and Bruce T. Tsuchida, ed. (1975). The Tale of the Heike. Tokyo: University of Tokyo Press. ISBN 0-86008-128-1 OCLC 164803926
Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842

[kunaicho-1] Imperial Household Agency (Kunaichō): 近衛天皇 (76)

[2] Ponsonby-Fane, Richard. (1959). The Imperial House of Japan, pp. 80.

[3] Titsingh, Isaac. (1834). Annales des empereurs du Japon, pp. 186–188; Brown, Delmer et al. (1979). Gukanshō, pp. 324–326; Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki. p. 205.

[4] Brown, pp. 264. [Up until the time of Emperor Jomei, the personal names of the emperors (their imina) were very long and people did not generally use them. The number of characters in each name diminished after Jomei's reign.]

[5] Brown, p. 324; Varley, p. 205.

[t186-6] 6.0 ^6.1 ^6.2 ^6.3 Titsingh, p. 186.

[7] Kitagawa, H. (1975). The Tale of the Heike, p. 240.

[8] Titsingh, p. 185.

[9] Titsingh, p. 186; Brown, p. 324; Varley, p. 44. [A distinct act of senso is unrecognized prior to Emperor Tenji; and all sovereigns except Jitō, Yōzei, Go-Toba, and Fushimi have senso and sokui in the same year until the reign of Go-Murakami.]

[descent-10] "Genealogy". Reichsarchiv (ภาษาญี่ปุ่น). 30 April 2010. สืบค้นเมื่อ 27 October 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]