จักรพรรดิโชโก
จักรพรรดิโชโก (ญี่ปุ่น: 称光天皇; โรมาจิ: Shōkō-tennō) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 101 แห่ง ราชวงศ์ญี่ปุ่น ตามธรรมเนียมการสืบราชสันตติวงศ์[1] รัชสมัยของพระองค์กินเวลาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1412 ถึง ค.ศ. 1428[2] พระองค์สวรรคตโดยไร้รัชทายาท พระราชประวัติจักรพรรดิโชโก มีพระนามเดิมว่า เจ้าชายมิฮิโตะ (ตอนแรกเขียนเป็น 躬仁 ต่อมาเขียนเป็น 実仁) พระองค์เป็นพระราชโอรสองค์ใหญ่ใน จักรพรรดิโกะ-โคมัตสึ จักรพรรดิองค์ที่ 100 และองค์แรกหลังจาก ยุคราชสำนักเหนือ-ใต้ พระราชมารดาของพระองค์คือ ฮิโนนิชิ โมโตโกะ (日野西資子) บุตรสาวของ ฮิโน ซูเกกูนิ (日野資国) พระองค์ไม่มีทายาท และสืบทอดราชบัลลังก์โดยพระญาติชั้นที่สามของพระองค์ จักรพรรดิโกะ-ฮานาโซโนะ พระราชปนัดดาของจักรพรรดิผู้อ้างสิทธิ์ จักรพรรดิซุโก พระนาม โชโก (称光) เกิดจากการนำอักษรคันจิจากพระนามของจักรพรรดิองค์ที่ 48 และ 49 คือ จักรพรรดินีโชโตะกุ (称徳) และ จักรพรรดิโคนิง (光仁) มารวมกัน
เหตุการณ์ในพระชนม์ชีพของจักรพรรดิโชโกพระองค์ครองสิริราชสมบัติตั้งแต่วันที่ 5 ตุลาคม ค.ศ. 1412 จนกระทั่งพระองค์เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 30 สิงหาคม ค.ศ. 1428
โดยอดีตจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึได้เป็น ไดโจโฮโอ (มหาธรรมราชา) กุมพระราชอำนาจไว้ตลอดรัชกาลของพระราชโอรส
อดีตจักรพรรดิโกะ-โคะมะสึจึงสถาปนา เจ้าชายฮิโกะฮิโตะ พระราชโอรสบุญธรรมขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อมาเมื่อวันที่ 7 กันยายน ค.ศ. 1428 (วันที่ 27 เดือน 7 ปี โชโช ที่ 1) ศักราชในรัชสมัยโชโกศักราชในรัชสมัยของโชโกมีมากกว่าหนึ่งชื่อศักราชหรือ เน็งโง[3] ดูเพิ่มอ้างอิง
บรรณานุกรม
|