จักรพรรดินิมเมียว

ลิงก์ข้ามภาษาในบทความนี้ มีไว้ให้ผู้อ่านและผู้ร่วมแก้ไขบทความศึกษาเพิ่มเติมโดยสะดวก เนื่องจากวิกิพีเดียภาษาไทยยังไม่มีบทความดังกล่าว กระนั้น ควรรีบสร้างเป็นบทความโดยเร็วที่สุด

จักรพรรดินิมเมียว 仁明天皇
จักรพรรดิญี่ปุ่น
ครองราชย์	22 มีนาคม ค.ศ. 833 – 4 พฤษภาคม ค.ศ. 850
ราชาภิเษก	30 มีนาคม ค.ศ. 833
ก่อนหน้า	จุนนะ
ถัดไป	มนโตกุ
ประสูติ	27 กันยายน ค.ศ. 808 มาซาระ (ญี่ปุ่น: 正良; โรมาจิ: Masara)
สวรรคต	6 พฤษภาคม ค.ศ. 850(850-05-06) (41 ปี) เฮอังเกียว (เกียวโต)
ฝังพระศพ	ฟูกากูซะ โนะ มิซาซางิ (深草陵; เกียวโต)
พระราชบุตร กับพระองค์อื่น ๆ...	จักรพรรดิมนโตกุ จักพรรดิโคโก
พระสมัญญานาม ชิโงแบบจีน: จักรพรรดินิมเมียว (仁明天皇) ชิโงแบบญี่ปุ่น: ยามาโตะ-เนโกะ-อามัตสึมิชิรูชิ-โทโยซาโตะ โนะ มิโกโตะ (日本根子天璽豊聡慧尊)
ราชสกุล	ราชวงศ์ญี่ปุ่น
พระราชบิดา	จักรพรรดิซางะ
พระราชมารดา	ทาจิบานะ โนะ คาจิโกะ

จักรพรรดินิมเมียว (ญี่ปุ่น: 仁明天皇; โรมาจิ: Ninmyō-tennō; 27 กันยายน ค.ศ. 808 – 6 พฤษภาคม ค.ศ. 850) เป็นจักรพรรดิญี่ปุ่นองค์ที่ 54^[1] ตามที่ได้จัดเรียงไว้ในลำดับการสืบราชบัลลังก์แบบดั้งเดิม^[2] รัชสมัยของนิมเมียวอยู่ในช่วง ค.ศ. 833 ถึง 850 (ในยุคเฮอัง)^[3]

นิมเมียวเป็นพระราชโอรสองค์ที่สองในจักรพรรดิซางะกับจักรพรรดินีทาจิบานะ โนะ คาจิโกะ โดยนิมเมียวมีพระนามส่วนพระองค์ (อิมินะ) ว่า มาซาระ (ญี่ปุ่น: 正良; โรมาจิ: Masara)^[4] หลังสวรรคต พระองค์จึงได้รับตำcหน่ง นิมเมียว (ญี่ปุ่น: 仁明; โรมาจิ: Ninmyō)

จักรพรรดินิมเมียวมีจักรพรรดินี พระมเหสี และพระสนม (โคอิ) รวม 9 พระองค์ และมีพระราชโอรสธิดารวม 24 พระองค์^[5]

ในวันที่ 18 เดือน 4 ปี โคนิง ที่ 14 ตรงกับวันที่ 31 พฤษภาคม ค.ศ. 823 หรือ 2 วันหลังจาก จักรพรรดิจุนนะ จักรพรรดิองค์ที่ 53 ผู้เป็นพระปิตุลา (อา) ขึ้นสืบราชบัลลังก์ต่อจาก จักรพรรดิซางะ จักรพรรดิองค์ที่ 52 พระราชบิดาของเจ้าชายมาซาระจักรพรรดิจุนนะได้สถาปนาเจ้าชายมาซาระพระราชนัดดาพระชนมายุเพียง 14 พรรษาขึ้นเป็นรัชทายาทและผู้สืบราชบัลลังก์

เมื่อจักรพรรดิจุนนะสละราชบัลลังก์ในวันที่ 28 เดือน 2 ปี เท็นโช ที่ 10 ตรงกับวันที่ 22 มีนาคม ค.ศ. 833 หลังจากครองสิริราชสมบัติได้ 9 ปีเจ้าชายมะซะระที่รัชทายาทพระชนมายุ 24 พรรษาจึงขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็น จักรพรรดินิมเมียว โดยหลังจากขึ้นสืบราชบัลลังก์ได้ไม่นานจักรพรรดินิมเมียวได้สถาปนา เจ้าชายสึเนซาดะ พระชนมายุเพียง 8 พรรษาพระโอรสของอดีตจักรพรรดิจุนนะขึ้นเป็นรัชทายาทและผู้สืบราชบัลลังก์

จากนั้นอีก 8 วันคือวันที่ 7 เดือน 3 ปี เท็นโช ที่ 10 ตรงกับวันที่ 30 มีนาคม ค.ศ. 833 จักรพรรดินิมเมียวได้เข้าพิธีราชาภิเษกที่ พระราชวังหลวงเฮอัง

ในฤดูร้อนของปี ค.ศ. 842 ตรงกับปีที่ 9 ในรัชสมัยได้เกิดกบฏที่เรียกว่า กบฏปีโจวะ (อังกฤษ: Jōwa Incident) อันส่งผลให้เจ้าชายสึเนซาดะที่รัชทายาทถูกปลดจากตำแหน่งทำให้ เจ้าชายมิชิยาซุ (ญี่ปุ่น: Michiyasu-shinnō) (ต่อมาคือ จักรพรรดิมนโตกุ จักรพรรดิองค์ที่ 55) พระราชโอรสองค์ใหญ่ขึ้นเป็นรัชทายาท

จักรพรรดินิมเมียวสวรรคตในวันที่ 21 เดือน 3 ปี คาโช ที่ 3 ตรงกับวันที่ 6 พฤษภาคม ค.ศ. 850 ขณะพระชนมายุได้ 41 พรรษาครองสิริราชสมบัติได้ 17 ปีภายหลังจากสวรรคตแล้วได้มีการถวายพระนามให้พระองค์ว่า จักรพรรดิฟูกากูซะ (ญี่ปุ่น: Fukakusa-tennō) ตามนามพระราชสุสานของพระองค์ต่อมาพระนามนี้ได้อนุโลมนำไปใช้เป็นพระนามของ จักรพรรดิโกะ-ฟุกะกุซะ จักรพรรดิองค์ที่ 89 ที่ปกครองในช่วง คริสต์ศตวรรษที่ 13

พระมเหสี (เนียวโงะ) ภายหลังเป็นสมเด็นพระจักรพรรดินี พระพันปีหลวง (ไท-โคไตโง): ฟูจิวาระ โนะ จุนชิ (藤原順子; 809–871) ธิดาในฟูจิวาระ โนะ ฟูยุตสึงุ

• พระราชโอรสองค์แรก: เจ้าชายมิจิยาซุ (道康親王) ภายหลังเป็นจักรพรรดิมนโตกุ

พระมเหสี (เนียวโงะ): ฟูจิวาระ โนะ ทากูชิ/ซาวาโกะ (藤原沢子; สวรรคต ค.ศ. 839) ธิดาในฟูจิวาระ โนะ ฟูซัตสึงุ

• พระราชโอรสองค์ที่ 2: เจ้าชายมูเนยาซุ (宗康親王; 828–868)
• พระราชโอรสองค์ที่ 3: เจ้าชายโทกิยาซุ (時康親王) ภายหลังเป็นจักรพรรดิโคโก
• พระราชโอรสองค์ที่ 4: เจ้าชายซาเนยาซุ (人康親王; 831–872)
• เจ้าหญิงชินชิ (新子内親王; สวรรคต ค.ศ. 897)

พระมเหสี (เนียวโงะ): ฟูจิวาระ โนะ เทชิ/ซาดาโกะ (藤原貞子; สวรรคต ค.ศ. 864) ธิดาในฟูจิวาระ โนะ ทาดาโมริ

• พระราชโอรสองค์ที่ 8: เจ้าชายนาริยาซุ (成康親王; 836–853)
• เจ้าหญิงชินชิ (親子内親王; สวรรคต ค.ศ. 851)
• เจ้าหญิงเฮชิ (平子内親王; สวรรคต ค.ศ. 877)

นางพระกำนัล: ชิเงโนะ โนะ สึนาโกะ (滋野縄子) ธิดาในชิเงโนะ โนะ ซาดานูชิ

• พระราชโอรสองค์ที่ 5: เจ้าชายโมโตยาซุ (本康親王; สวรรคต ค.ศ. 902)
• พระราชธิดาองค์ที่ 9: เจ้าหญิงโทกิโกะ (時子内親王; สวรรคต ค.ศ. 847) ไซอิงที่ 2 แห่งศาลเจ้าคาโมะ (831–833)
• เจ้าหญิงจูชิ (柔子内親王; สวรรคต ค.ศ. 869)

พระมเหสี (เนียวโงะ): ทาจิบานะ โนะ คาเงโกะ (橘影子; สวรรคต ค.ศ. 864) ธิดาในทาจิบานะ โนะ อูจิกิมิ

พระมเหสี (เนียวโงะ): ฟูจิวาระ มูซูโกะ (藤原息子)

ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้

^[6]

• Adolphson, Mikael S., Edward Kamens and Stacie Matsumoto. (2007). Heian Japan, centers and peripheries. Honolulu: University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-3013-7
• Brown, Delmer M.; Ishida, Ichirō (1979). The Future and the Past (a translation and study of the Gukanshō, an interpretive history of Japan written in 1219). Berkeley: University of California Press. ISBN 978-0-520-03460-0. OCLC 251325323.
• Imperial Household Agency (2004). 仁明天皇 深草陵 [Emperor Ninmyō, Fukakusa Imperial Mausoleum] (ภาษาญี่ปุ่น). สืบค้นเมื่อ 2011-02-04.
• Mason, R.H.P.; Caiger, J.G. (1997). A History of Japan (2nd (revised) ed.). North Clarendon, VT: Charles E. Tuttle Company. ISBN 0-8048-2097-X.
• Nussbaum, Louis-Frédéric and Käthe Roth. (2005). Japan encyclopedia. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-01753-5; OCLC 58053128
• Ponsonby-Fane, Richard Arthur Brabazon. (1959). The Imperial House of Japan. Kyoto: Ponsonby Memorial Society. OCLC 194887
• Titsingh, Isaac. (1834). Nihon Ōdai Ichiran; ou, Annales des empereurs du Japon. Paris: Royal Asiatic Society, Oriental Translation Fund of Great Britain and Ireland. OCLC 5850691
• Varley, H. Paul. (1980). Jinnō Shōtōki: A Chronicle of Gods and Sovereigns. New York: Columbia University Press. ISBN 978-0-231-04940-5; OCLC 59145842

• Hokusai: Poem #12, image of ceremonial event in Ninmyō's court