Share to:

 

คณะมนตรียุโรป

ที่ประชุมยุโรป
ก่อตั้งค.ศ. 1961 (ไม่เป็นทางการ)
ค.ศ. 2009 (อย่างเป็นทางการ)
ประเภทองค์กรร่วมอียู
ที่ตั้ง
ประธาน
ชาร์ล มีแชล
เว็บไซต์European Council
ระวังสับสนกับ คณะกรรมาธิการยุโรป, คณะมนตรีแห่งสหภาพยุโรป, รัฐสภายุโรป, หรือ สภายุโรป

คณะมนตรียุโรป[1] หรือ ที่ประชุมยุโรป (อังกฤษ: European Council) เป็นเวทีการประชุมที่ประกอบด้วยผู้นำรัฐบาลของแต่ละรัฐสมาชิกสหภาพยุโรป พร้อมทั้งประธานที่ประชุมยุโรปและประธานคณะกรรมาธิการยุโรป นอกจากนี้ผู้แทนสหภาพฝ่ายต่างประเทศและนโยบายความมั่นคงยังเข้าร่วมประชุมด้วย[2] ที่ประชุมยุโรปมีการประชุมครั้งแรกอย่างไม่เป็นทางการใน ค.ศ. 1975 และมีการจัดตั้งขึ้นเป็นสถาบันของสหภาพยุโรปอย่างเป็นทางการเมื่อ ค.ศ. 2009 โดยผลของสนธิสัญญาลิสบอน การประชุมที่ประชุมยุโรปจะมีขึ้นอย่างน้อยสองครั้งทุกหกเดือน โดยปกติมักจะมีขึ้นในอาคารยูโรปาในกรุงบรัสเซลส์[3][4][5]

ที่ประชุมยุโรปไม่มีอำนาจที่มีผลตามกฎหมาย แต่มติและผลของที่ประชุมยุโรปนั้นมีอิทธิพลและส่งผลต่อทิศทางการเมือง การบังคับใช้เป็นกฎหมายต้องอาศัยมติคณะกรรมาธิการยุโรป อย่างไรก็ตาม มติหรือข้อสรุปของที่ประชุมยุโรปอาจนำไปสู่การออกกฎหมายต่าง ๆ[6][7]

อ้างอิง

  1. ↑ "สหภาพยุโรป / กรอบความร่วมมือพหุภาคี : สหภาพยุโรป (The European Union - EU)". กรมยุโรป กระทรวงการต่างประเทศ. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 ธันวาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 2 ธันวาคม 2019.
  2. ↑ "Consolidated versions of the Treaty on European Union and the Treaty on the functioning of the European Union" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 22 สิงหาคม 2017. สืบค้นเมื่อ 5 มิถุนายน 2016.
  3. ↑ "Council of the European Union". Council of the European Union. สืบค้นเมื่อ 12 กรกฎาคม 2007.
  4. ↑ "Consolidated versions of the treaty on European Union and of the treaty establishing the European Community" (PDF). Europa (web portal). 7 กุมภาพันธ์ 1992. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 1 ธันวาคม 2007. สืบค้นเมื่อ 12 กรกฎาคม 2007.
  5. ↑ "EUROPA – The European Council: Presidency Conclusions". European Commission. สืบค้นเมื่อ 11 ธันวาคม 2011.
  6. ↑ Art. 13 et seq of the Treaty on European Union
  7. ↑ Gilbert, Mark (2003). Surpassing Realism – The Politics of European Integration since 1945 (page 219: Making Sense of Maastricht). Rowman & Littlefield. สืบค้นเมื่อ 23 สิงหาคม 2011.
Kembali kehalaman sebelumnya