|
พัวฮูหยิน
พัวฮูหยิน[1] (สิ้นพระชนม์กุมภาพันธ์หรือมีนาคม ค.ศ. 252[a]) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า พาน ฟูเหริน (จีน: 潘夫人; พินอิน: Pān Fūrén) ชื่อตัว พาน ชู (จีน: 潘淑; พินอิน: Pān Shū)[3] เป็นจักรพรรดินีของรัฐง่อก๊กในยุคสามก๊กของจีน เป็นจักรพรรดินีพระองค์เดียวของซุนกวนจักรพรรดิผู้ก่อตั้งรัฐง่อก๊ก แม้ว่าซุนกวนจะมีภรรยาคนอื่นที่อยู่ในลำดับก่อนหน้าพัวฮูหยินก็ตาม พัวฮูหยินเป็นมารดาของซุนเหลียง รัชทายาทของซุนกวนและจักรพรรดิง่อก๊กลำดับที่ 2 ประวัติพัวฮูหยินเป็นชาวอำเภอโกวจาง (句章縣 โกวจางเซี่ยน; ภายในนครหนิงปัวในปัจจุบัน) ในเมืองห้อยเข ชื่อตัวของพัวฮูหยินไม่มีการบันทึกในชีวประวัติของพัวฮูหยินในจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ) ซึ่งเป็นแหล่งข้อมูลทีเชื่อถือได้ของประวัติศาสตร์ยุคสามก๊ก อย่างไรก็ตาม เจี้ยนคางฉือลู่ (建康實錄) ระบุว่าชื่อตัวของพัวฮูหยินคือ "ชู" (淑) พัวฮูหยิน (พานฟูเหริน) จึงเป็นที่รู้จักในชื่อ "พาน ชู"[3] บิดาของพัวฮูหยินที่เป็นข้าราชการชั้นผู้น้อยถูกประหารชีวิตฐานกระทำความผิดที่ไม่มีการบันทึกรายละเอียดไว้ พัวฮูหยินถูกบังคับให้เป็นทาสและได้รับมอบหมายให้ทำงานที่โรงงานทอผ้าหลวง ครั้งหนึ่งซุนกวนทรงพบกับพัวฮูหยินและเห็นว่าพัวฮูหยินไม่ธรรมดาจึงรับเป็นพระสนม พัวฮูหยินเป็นโฉมงาม เป็นที่รู้จักจากรูปโฉมที่ดูเศร้าสร้อย[4] ศาสตรนิพนธ์ประวัติศาสตร์ฉืออี๋จี้ (拾遺記) บรรยายรายละเอียดของการพบกันครั้งแรกระหว่างพัวฮูหยินและซุนกวน รวมไปถึงปฏิสัมพันธ์ระหว่างทั้งคู่ที่ตามมา ฉืออี๋จี้เล่าว่าพัวฮูหยินมีชื่อเสียงในฐานะหญิงที่งามที่สุดในกังตั๋ง ในช่วงที่พัวฮูหยินยังคงทำงานในโรงงานทอผ้า พัวฮูหยินมีท่าที่ห่างเหินจากผู้อื่นและถูกเรียกเป็นเทพธิดาโดยผู้ร่วมงานในโรงงานทอผ้า หลังซุนกวนทรงได้ยินเรื่องราวนี้จึงมีรับสั่งให้จิตรกรวาดภาพเหมือนของพัวฮูหยิน แม้ว่าพัวฮูหยินในภาพวาดดูหม่นหมอง แต่ซุนกวนก็ประหลาดพระทัยในความงามและตรัสอุทานว่า "นางเป็นเทพธิดาจริง ๆ ความเศร้าของนางดูมีเสน่ห์ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงรอยยิ้มของนางเลย"[5] พัวฮูหยินเป็นหญิงที่มีเสน่ห์ผู้ได้รับความโปรดปรานจากจักรพรรดิซุนกวนเป็นอย่างยิ่ง พัวฮูหยินจึงแสดงออกซึ่งความหึงหวงตามใจตนและไม่เคยหยุดใส่ความและทำร้ายภรรยาคนอื่น ๆ ของซุนกวนจวบจนวาระสุดท้าย[6] ขณะเมื่อพัวฮูหยินได้รับความโปรดปรานจากซุนกวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ซุนโฮพระโอรสองค์ที่ 3 ของซุนกวนเพิ่งขึ้นเป็นรัชทายาทในปี ค.ศ. 242 ซุนกวนตัดสินพระทัยแสดงความให้เกียรติต่อฮองฮูหยินที่เป็นพระมารดาของรัชทายาทโดยการย้ายสนมคนโปรดคนอื่น ๆ ออกไป[7] ด้านพัวฮูหยินได้รับอนุญาตให้อยู่กับซุนกวนแม้ขณะที่กำลังเดินทาง ซุนกวนทรงสร้างวังชื่อหลิวหฺวานไถ (榴環臺) ให้กับพัวฮูหยิน ชื่อของวังมีความหมายว่า "วังแห่งทับทิมและแหวน"[8] หนึ่งปีต่อมาพัวฮูหยินตั้งครรภ์ พัวฮูหยินฝันว่าได้รับศีรษะมังกร ภายหลังจึงให้กำเนิดซุนเหลียง พัวฮูหยินและซุนเหลียงเป็นที่โปรดปรานของซุนกวนจึงได้รับการคาดหวังว่าจะได้ขึ้นเป็นจักรพรรดินีและรัชทายาทตามลำดับ ภายหลังในปี ค.ศ. 250 ภายหลังสิ้นสุดการต่อสู้แย่งชิงอำนาจระหว่างโอรส 2 พระองค์ของซุนกวนคือซุนโฮและซุน ป้า (孫霸) ซุนกวนแต่งตั้งให้ซุนเหลียงเป็นรัชทายาท ในปี ค.ศ. 251 ซุนกวนแต่งตั้งพัวฮูหยินขึ้นเป็นจักรพรรดินี ก่อนหน้านั้นไม่เคยมีพระสนมคนใด ๆ กระทั่งพระมารดาของรัชทายาทที่ได้รับการประกาศอย่างเป็นทางการให้เป็นจักรพรรดินีเนื่องจากซุนกวนเคยทรงประกาศว่าพระองค์จะไม่แต่งตั้งพระสนมคนใดขึ้นเป็นจักรพรรดินี[9] จะเห็นได้ว่าในบรรดาพระสนมคนโปรดของซุนกวนจำนวนมาก พัวฮูหยินได้รับการยกย่องเป็นพิเศษ พัวฮูหยินมีความเลื่อมใสในศาสนาพุทธเช่นเดียวกับซุนกวนพระสวามี พระองค์มีส่วนร่วมในการเผยแผ่ศาสนาพุทธและก่อตั้งวัดพุทธแห่งแรกชื่อฮุ่ยเป่าซื่อ (惠寶寺) ในนครบู๊เฉียงซึ่งเป็นนครหลวงเฉพาะกาลของง่อก๊ก[10] สิ้นพระชนม์เมื่อซุนกวนทรงพระประชวรหนักในปี ค.ศ. 252 พัวฮูหยินตรัสถามซุน หง (孫弘) หัวหน้าสำนักราชเลขาธิการ (中書令 ช่างชูลิ่ง) เกี่ยวกับวิธีการที่จักรพรรดินีลิเฮา (呂后 ลฺหวี่โฮ่ว) ได้อำนาจมาหลังการสวรรคตของพระสวามี (จักรพรรดิฮั่นโกโจแห่งราชวงศ์ฮั่น) อย่างไรก็ตาม ตัวพัวฮูหยินเองก็ทรงพระประชวรเช่นกันเนื่องจากความเครียดที่ต้องถวายการดูแลซุนกวนอย่างต่อเนื่อง ท้ายที่สุดพัวฮูหยินถูกปลงพระชนม์ขณะที่พระองค์บรรทม ขุนนางง่อก๊กอ้างว่าบรรดาหญิงรับใช้ของพัวฮูหยินรัดพระศอของพระองค์ขณะที่พระองค์บรรทมและอ้างว่าการสิ้นพระชนม์ของพระองค์มาจากสาเหตุธรรมชาติ สาเหตุที่พัวฮูหยินถูกปลงพระชนม์ยังคงเป็นที่ถกเถียง นักประวัติศาสตร์จำนวนหนึ่งรวมถึงหู ซานสิ่ง (胡三省) ผู้เขียนอรรถาธิบายในจือจื้อทงเจี้ยนของซือหม่า กวางเชื่อว่าขุนนางระดับสูงของง่อก๊กสมคบคิดกันเพราะพวกเขากลัวว่าพัวฮูหยินจะเข้ายึดอำนาจในฐานะจักรพรรดินีพันปีหลวงหลังการสวรรคตของซุนกวน [11] การสอบสวนเรื่องการสิ้นพระชนม์ของพัวฮูหยินทำให้คน 6-7 คนถูกประหารชีวิต หลังการสิ้นพระชนม์ของพัวฮูหยิน เหล่าข้าราชบริพารรู้สึกโศกเศร้าและจัดพิธีสวดให้พระองค์[12] ซุนกวนสวรรคตหลังจากนั้นไม่นานในปีเดียวกัน พระศพของพัวฮูหยินได้รับการฝังพร้อมกับซุนกวนในสุสานเตียวเหลง (蔣陵 เจี่ยงหลิง; อยู่ที่เขาจื่อจิน นครหนานจิง มณฑลเจียงซู)[13] ครอบครัวนอกเหนือจากบิดาที่รับราชการเป็นข้าราชการชั้นผู้น้อย พัวฮูหยินยังมีพี่สาวซึ่งถูกส่งไปโรงงานทอผ้าด้วยกัน ในปี ค.ศ. 250 พัวฮูหยินทูลขอซุนกวนให้ปลดปล่อยพี่สาวจากการเป็นความเป็นทาสและจัดงานแต่งงานให้พี่สาว ซุนกวนทรงเห็นชอบ ต่อมาพี่สาวของพัวฮูหยินจึงได้สมรสกับถาน เช่า (譚紹) เมื่อซุนเหลียงได้ขึ้นเป็นจักรพรรดิองค์ใหม่ พระองค์แต่งตั้งให้ถาน เช่าผู้เป็นพระปิตุลาให้เป็นนายกองทหารม้า (騎都尉 ฉีตูเว่ย์) หลังซุนเหลียงถูกปลดจากตำแหน่งจักรพรรดิและลดฐานะลงเป็นอ๋องภายใต้การข่มเหงของซุนหลิม ถาน เช่าก็สูญเสียตำแหน่งราชการและถูกส่งกลับไปบ้านเกิดที่หลูหลิง (廬陵) พร้อมกับครอบครัว[14] ดูเพิ่มหมายเหตุ
อ้างอิง
บรรณานุกรม
|
||||||||||||||||||||||||||||||||
