|
กำฮูหยิน
กำฮูหยิน (เสียชีวิต ป. ปี ค.ศ. 210)[1] มีชื่อในสำเนียงจีนกลางว่า กานฟูเหยิน (จีน: 甘夫人; พินอิน: Gān Fūrén; เวด-ไจลส์: Kan Fu-jen) เป็นภรรยานอกสมรสของเล่าปี่[2] จักรพรรดิและผู้สถาปนาจ๊กก๊กในยุคสามก๊กและพระราชมารดาของจักรพรรดิเล่าเสี้ยน นางได้รับพระราชสมัญญานามภายหลังมรกรรมว่า หวงซือฮูหยิน ซึ่งหมายความว่า "ฮูหยินที่พระจักรพรรดิทรงรำลึกถึง" โดยเล่าปี่ จากนั้นภายหลังจากที่พระองค์ทรงสวรรคต นางได้รับพระราชสมัญญานามว่า เจาเหลียฮองเฮา โดยพระราชโอรสของพระนางเพื่อให้ตรงกับพระราชสมัญญาหลังมรณกรรมของพระราชบิดา ในคุ่ยโจวฝู่จื้อ (夔州府志) ที่รวบรวมใน ค.ศ. 1513 ชื่อของนางคือ กาน เหมย์ (甘梅) แม้ว่าผู้รวบรวมจะถือว่าชื่อนั้นเป็นชื่อสมมติก็ตาม[3] ชีวประวัติกำฮูหยินเกิดในตระกูลสามัญชนในเมืองไพก๊ก (沛 เพ่ย์ ปัจจุบันอยู่ในอำเภอเพ่ย์ ในมณฑลเจียงซู) แม้ว่าหมอดูจะทำนายอนาคตสดใสที่รอนางอยู่[4] เมื่อกำฮูหยินได้เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ รูปร่างหน้าตาของนางก็ดูโดดเด่น และเมื่อถึงเวลาที่นางมีอายุสิบแปดปี นางก็เติบโตเป็นสาวงามที่งดงามและชวนน่าหลงใหล เธอมีร่างกายที่ผิวพรรณงามและนุ่มลื่น เมื่อเล่าปี่ได้มาเยือนที่ซูโจว เขาได้พำนักที่เมืองเสียวพ่าย (小沛 เสี่ยวเพ่ย์ ปัจจุบันอยู่ในอำเภอเพ่ย์ ในมณฑลเจียงซู) เล่าปี่ได้พบกับกำฮูหยินและรับนางเป็นภรรยานอกสมรส เมื่อใดก็ตามที่เล่าปี่เรียกนางเข้ามาภายในม่านผ้าไหม นางจะมองไปที่ใครก็ตามที่จ้องมองเธอจะนอกหน้าต่างราวกับนางเปรียบเสมือยหิมะที่โปรยปรายอยู่ใต้ดวงจันทร์[5][6] เล่าปี่มีรูปปั้นหยกสูงประมาณสามฟุตที่เก็บเอาไว้ในตำหนักของกำฮูหยิน เขามีชื่อเสียงโด่งดังว่าใช้เวลาทั้งวันไปกับการวางแผนกลยุทธ์ทางทหาร กลับไปที่ตำหนักในเวลาตอนกลางคืน ว่ากันว่าร่างกายของกำฮูหยินนั้นขาวผ่องและมันเงารววกับรูปปั้นหยก และเป็นการยากที่จะแยกแยะความแตกต่างออกจากกัน เมื่อตระหนักว่าอนุภรรยาคนอื่น ๆ ของเล่าปี่ต่างอิจฉานางและรูปปั้นหยกอย่างมาก กำฮูหยินจึงเตือนสติเล่าปี่อย่างสุขุมที่ทะนุถนอมสิ่งเล็กสิ่งน้อยที่มีเสน่ห์ โดยบอกเขาว่า ความหลงใหลย่อมก่อให้เกิดข้อกังขา เขาได้ฟังคำเตือนของนางและกำจัดรูปปั้นหยกนั้นทิ้งไป[7] เนื่องจากเล่าปี่สูญเสียภรรยาไปหลายคนในช่วงเวลานี้ กำฮูหยินจึงมีหน้าที่ดูแลการงานในครอบครัว หลายครั้ง นางถูกศัตรูของเล่าปี่จับตัวไปแต่นางหนีรอดออกมาได้จากประสบการณ์โดบไม่เป็นอันตราย และนางประสบความสำเร็จในการทำให้ครอบครัวของเขาอยู่ด้วยกันผ่านพ้นวิกฤตดังกล่าว เนื่องจากบทบาทนำของเธอในครัวเรือน การตีความผิดที่พบบ่อยคือนางเป็นภรรยาคนแรกของเล่าปี่ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะชื่นชอบและเชื่อใจนาง แต่เล่าปี่ไม่เคยสมรสกับนางในฐานะภรรยาอย่างเป็นทางการ อาจจะเป็นเพราะว่าเขาต้องการภรรยาที่เป็นทางการซึ่งจะทำให้เขาได้เปรียบทางการเมือง ภรรยาที่รู้จักกันสามคนของเล่าปี่ล้วนมาจากกลุ่มที่มีอำนาจในภูมิภาคที่เขาอยู่: บิฮูหยินในซูโจว ซุนฮูหยินในง่อก๊ก และจักรพรรดินีมู่ในอี้โจว[2][8] นางติดตามเล่าปี่ไปที่มณฑลเกงจิ๋ว(จิงโจว)ในเวลาต่อมา ที่ซึ่งนางได้ให้กำเนิดเล่าเสี้ยน ในช่วงศึกสะพานเตียงปันเกี้ยว เล่าปี่ถูกบีบบังคับให้ละทิ้งนางและเล่าเสี้ยน แต่นางและบุตรชายได้รับการช่วยเหลือจากจูล่งทำให้รอดชีวิตมาได้ ภายหลังกำฮูหยินถึงแก่กรรม ศพของนางได้ถูกฝังไว้ที่เมืองลำกุ๋น (南郡 หนานจวิ้น ปัจจุบันอยู่ในเมืองจิงโจว มณฑลหูเป่ย์) การตายของนางอาจเป็นสิ่งที่กระตุ้นให้เล่าปี่และซุนฮูหยินได้แต่งงานกัน เนื่องจากเล่าปี่ไม่มีใครดูแลบ้านเรือนหรือบุตรชายของเขาอีกต่อไป[9] พระราชสมัญญาหลังมรณกรรมใน ค.ศ. 221 ภายหลังเล่าปี่สถาปนาจ๊กก๊กและกลายเป็นจักรพรรดิองค์แรก พระองค์ได้มอบพระสมัญญาภายหลังมรณกรรมแก่กำฮูหยินว่า หวงซือฮูหยิน ซึ่งหมายความว่า "ฮูหยินที่พระจักรพรรดิทรงรำลึกถึง" ศพของกำฮูหยินถูกขุดขึ้นจากเมืองลำกุ๋นเพื่อฝังใหม่ในดินแดนจ๊กก๊ก (ครอบคลุมมณฑลเสฉวนและฉงชิ่งในปัจจุบัน) แต่เล่าปี่สวรรคตก่อนที่จะสร้างเสร็จสมบูรณ์[10] ต่อมา ภายหลังจากเล่าเสี้ยนได้ขึ้นครองราชย์ต่อจากเล่าปี่ ผู้เป็นพระราชบิดาในฐานะจักรพรรดิแห่งจ๊กก๊ก จูกัดเหลียง อัครมหาเสนาบดีแห่งจ๊กก๊กได้เขียนอนุสรณ์รำลึกถึงเล่าเสี้ยน โดยแนะนำให้กำฮูหยินได้รับพระเกียรติและฝังพร้อมกับเล่าปี่ เล่าเสี้ยนได้จำยอมและมอบพระสมัญญาภายหลังมรณกรรมแก่พระราชมารดาในฐานะ "เจาเหลียฮองเฮา" เพื่อให้ตรงกับกับพระสมัญญาภายหลังมรณกรรมของพระราชบิดาว่า "เจาเลี่ยหฺวางตี้"[11] ในวรรณกรรมสามก๊กกำฮูหยินปรากฏตัวครั้งแรกในบทที่ 15 ของวรรณกรรมสามก๊กร่วมกับบิฮูหยิน ภรรยาอีกคนของเล่าปี่ ทั้งสองคนได้รับการปฏิบัติเป็นอย่างดีจากลิโป้ซึ่งพยายามรักษาความเป็นพันธมิตรกับสามี พวกเขายังถูกใช้เป็นข้อแลกเปลี่ยนเพื่อให้แน่ใจได้แล้วว่า กวนอูจะภักดีต่อโจโฉ กำฮูหยินได้เร่งเร้าน้องชายสามีของนางหนีไปเมื่อได้ยินข่าวว่าเล่าปี่อยู่ที่ไหน เธอยังให้คำแนะนำมากมายแก่เขาในระหว่างการเดินทาง แม้แต่กระทั่งได้ช่วยเกลี้ยกล่อมเตียวหุยที่กำลังเข้าใจผิดว่า ความผูกผันระหว่างพี่รอง(กวนอู)กับโจโฉคือการทรยศหักหลัง ภายหลังจากที่ได้พบกับสามีอีกครั้ง กำฮูหยินก็ได้ให้กำเนิดบุตรชายคนหนึ่งนามว่า เล่าเสี้ยน ในคืนวันที่ประสูติได้มีนกกระเรียนขาวตัวหนึ่งร่อนลงบนยาเมน(ที่อยู่อาศัยของขุนนางจีน) ร้องเพลงประมาณ 40 โน้ต (จำนวนปีที่พระราชโอรสของพระองค์จะขึ้นครองราชย์) และบินไปยังตะวันตก (สถานที่ที่พระองค์จะขึ้นครองราชย์) ระหว่างการคลอดก็ได้มีกลิ่นหอมที่ไม่เป็นที่รู้จักอบอวลไปทั่วห้อง ครั้งหนึ่งกำฮูหยินได้ฝันว่า นางได้กลืนดวงดาวจระเข้และตั้งครรภ์ ด้วยเหตุนี้พระโอรสจึงมีพระนามว่า "อาเต๊า" เธอเป็นหนึ่งในคนที่จูล่งช่วยชีวิต เมื่อเกิดศึกสะพานเตียงปันเกี้ยว การตายของนางในบทที่ 54 เป็นแรงบันดาลใจให้จิวยี่วางกับดักล่อเล่าปี่ให้มาที่ง่อก๊กโดยจัดการแต่งงานระหว่างเขาและซุนฮูหยิน[12] ดูเพิ่มหมายเหตุอ้างอิง
ข้อมูล
|
||||||||||||||||||||||||||||
